کار کردن کودکان

اختصاصی از ژیکو کار کردن کودکان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

کار کودک در ابتدا واژه ای بود که در معنای استخدام کودکان در کارخانه ها به کار می رفت. اما این واژه اکنون به طور کلی به کارهایی که کودکان انجام می دهند به ویژه کارهایی که از تحصیل آنها جلوگیری می کند یا برای سلامتی آنها مضر است اطلاق می شود. کار کودک تا زمان تعریف سیستم کارخانه به عنوان یک معضل اجتماعی شناخته نمی شد .

2. تاریخ بریتانیای کبیر

در اواخر قرن هجده در بریتانیا صاحبان کارخانه های نساجی بچه های یتیم و کودکان خانواده های فقیر را از سراسر کشور گرد آوری کردند و آنها را تنها در برابر نگهداری از آنان به کار گرفتند. در بعضی موارد کودکان پنج و شش ساله وادار به سیزده تا شانزده ساعت کار در روز می شدند. اصلاح طلبان اجتماعی از سال 1802 سعی در اعمال محدودیت های قانونی به اشکال وخیم کار کودکان شدند. اما حتی در حوزه اعمال فشار برای وجود قانونی در راستای ساعات کار کودکان یا حداقل سنی کار بسیار کمی انجام شد. شرایط بسیار بدی که به بچه های متکدی تحمیل می شد به سرعت به شرایط عادی در استخدام کودکان گشترش پیدا کرد. کار کردن کودکان در مشاغل پر زحمت و پرخطر نظیر کار در معادن، از طرف کارشناسان اجتماعی، مذهبی و سیاسی نادیده گرفته می شد، که نتایج اجتماعی آن شامل بی سوادی، بی نوایی بیشتر خانواده های فقیر و گسترش بیماری و افزایش کودکان فلج و ناتوان بود.

سراسیمگی اجتماع برای بهبود و اصلاح این وضعیت به طور مداوم افزایش یافت. اولین قانون در خور توجه در بریتانیا در 1878 وضع شد که حداقل سن استخدام شونده به ده سال رسید و کارفرما مجبور بود از کودکان بین ده تا چهارده سال بصورت نیمه روز یا یک روز در میان استفاده کند. بعلاوه تصویب شد کودکان بین چهارده تا هجده سال حداکثر دوازده ساعت در روز می توانند به کار گرفته شوند که دو ساعت از این زمان نیز به تنفس برای غذا و استراحت اختصاص می یافت.

3. کار کودک در آمریکا

در خلل پیشرفت صنعتی کشورهای مختلف مفهوم کار کودک همانند آنچه در بریتانیا بود رخ می نمود. در سالهای اولیه قرن نوزده یک سوم نیروی کار کارخانه های آمریکا را کودکان بین هفت تا دوازده سال تشکیل می دادند. کمبود مردان بالغ در بخش کشاورزی باعث بهرکشی از کودکان در این بخش شد. بعلاوه، بسیاری، با این ایده مذهبی که بیکاری برای کودکان زیان بار است به مدد کارفرمایان آمدند و به آنها مشروعیت بخشیدند تا از نیروی جوان موجود در خانواده های تنگدست برای کارخانه های خود کمک بگیرند!

اولین قانون: ابتدایی ترین مطلبی که ذهن روشن فکران اجتماعی را در این گونه از سیستم کارخانه به خود مشغول می کرد بی سوادی کودکان کار بود. اولین گام موثر برای وضع قانون جهت کنترل تحصیل این کودکان در سال 1836 برداشته شد، هنگامی که مجلس ماساچوست قانونی را وضع کرد که هرگونه کار کودکان زیر پانزده سال را که طی سال گذشته کمتر از سه ماه به مدرسه رفته اند منع می کرد.

4. مشکلات بین المللی

در اوایل قرن بیست و یک کار کودک همچنان به عنوان یک معضل جدی در بسیاری از نقاط جهان به چشم می خورد. تحقیقات انجام شده در 1979 – سال جهانی کودک- نشان داد که بیش از پنجاه میلیون کودک زیر پانزده سال در شرایط بسیار زیان بار در مشاغل مختلف مشغول به کار هستند. اغلب این کودکان در کشورهای در حال توسعه در آمریکای لاتین، آفریقا و آسیا زندگی می کنند. شرایط زندگی آنها دشوار و شانس آنها برای تحصیل حداقل است. درآمد هرچند اندک آنها برای بقای خانواده شان ضروری است. متعاقبا این خانواده ها در مایحتاج اولیه زندگی همچون غذای کافی، لباس مناسب، سرپناه و حتی آب کافی برای شستشو کمبود دارند.

در برخی کشورها صنعتی شدن شرایطی را برای کار کودکان به وجود می آورد که با وضعیت کار در معادن و کارخانه ها در قرن نوزده رقابت می کند.

به نظر می رسد مشکلات کار کودک تا زمانی که فقر وجود دارد کاهش جدی نخواهد یافت. نگرانی رو به رشد در سالهای اخیر گسترش تن فروشی و پایین آمدن سن آن در مراکز شهری است.

مهمترین تلاش ها در جهت ازبین بردن سوء استفاده از کار کودکان، از طرف سازمان کار بین الملل ILO انجام می گیرد که در سال 1919 تاسیس شد و اکنون یک آژانس ویژه در سازمان ملل به حساب می آید. این سازمان کنوانسیون های مختلفی را بین اعضایش مطرح کرده است که شامل حداقل سنی هجده سال برای استخدام کردن در انواع مشاغل، حداقل سنی بالاتری برای مشاغل پر خطر، آزمایش های پزشکی اجباری و آیین نامه کار شب یا شب کاری است. در اواخر قرن بیستم بدترین انواع کار کودک شامل برده داری، تن فروشی، اسارت در قبال بدهی (از کودکان در مقابل بدهی خانواده شان بهره کشی می شود) نیز به لیست مشاغل زیان بار اضافه شد. در هر صورت ILO قدرت اجرای کامل این کنوانسیون ها را ندارد و ضمانت اجرایی، بستگی به اختیاری است که کشورهای عضو به این سازمان تفویض می کنند.

«کودکان سرباز» به افرادی گفته می‌شود که کمتر از 18 سال سن دارند و در عملیات نظامی یا بعنوان جنگنده و سرباز و یا بعنوان نیروی پشتیبانی در جبهه‌ی جنگ به کار گرفته می‌شوند. سن 18 سال فقط از این نظر انتخاب شده که در بیشتر کشورهای جهان، این سن بعنوان مرزی برای جدا کردن کودک از بزرگ‌سال به کار می‌رود. بسیاری از این کودکان در ارتش‌های رسمی و دولتی بکار گرفته می‌شوند و بسیاری دیگر توسط گروه‌های شورشی یا ارتش‌های گروه‌های انقلابی و آزادی‌بخش. کودکان سرباز هم پسران و هم دختران را در بر می‌گیرد.