مقاله در مورد تحول در شناخت درآمد 19 ص

اختصاصی از ژیکو مقاله در مورد تحول در شناخت درآمد 19 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

تحول در شناخت درآمد

جهان جدید و هوشمند تراشه‌هایRFID

جولای 2006 – سالها قبل Kaching یک دفتر ثبت نقدی که از نظر شناسایی زمان درآمد مناسب بود علامتگذاری و مشخص نمود. با ورود تراشه‌های تشخیص فرکانس رادیویی (RFID) شناخت درآمد در آینده ممکن است تنها با یک بیپ Beep صورت گیرد.

پیشرفت در تکنولوژی، مانند تراشه‌های RFID بوسیله FASB در چارچوب مفهومی مشخص شده بود. در بیانیه شماره 5 حسابداری مالی «شناخت و اندازه گیری در صورتهای مالی واحدهای تجاری» آمده که «شناخت ضوابط و رهنمودها در این بیانیه بطور کلی بر پایه رویه‌های جاری و بدون توجه تغییرات اصلاحی است. بسته آنها نبایستی از امکان انجام تغییرات آینده به عنوان رویه معمول بهره ببرند. FASB قصد دارد تغییرات بعدی که بصورت تدریجی اتفاق می‌افتد راه تکاملی برای تغییرات مشخص شده قبلی شود.

دیدگاه FASB در مورد تغییرات «تدریجی – تکاملی» در مورد بعضی زمانها نظیر تولید کامپیوترهای شخصی IBM نوشته شده است. چه چیزی بررسی گردیده که زمان مانند تکامل تغییر می‌کند و امروز به شکل فضای مارپیچی نور پیدا کرده است. شناخت درآمد ممکن است در جهان امروزه منتظر حرکت و تغییر به صورت سریع باشد.

تراشه‌های RFID

این تراشه‌ها انتقال دهنده‌های ذره‌ای هستند که در یک زمان بسیار کوتاه داده‌ها را منتشر نمایند به نوعی تنها در عرض چند فوت چنانچه یک تراشه یک قسمت مخصوص خواننده را عبور می‌دهد. اطلاعات روی تراشه ثبت شده و به یک کامپیوتر انتقال پیدا می‌کند. در حالی که می‌تواند موارد دیگری نظیر مکان تراشه، و ماهیت اقلامی که به آن ضمیمه شده یا به عبارت دیگر به آن الصاق گردیده را منتقل نمایند. تراشه‌های RFID یک مزیت نسبت به بار کد دارند و آن اینکه بارکد به آسانی صدمه دیده و از کار می‌افتد.

در سال 2004، فروشگاههای وال مارت اعلام کرد که با همکاری هشت فروشنده بزرگ اقدام به تست تراشه‌های RFID در تعداد محدودی از امکانات خود نموده است. شرکت برای رهایی از نسبت آن به عنوان «دوران جدید در مدیریت زنجیره ملزومات» فشار می‌آورد. بر طبق گفته وال مارت تکنولوژی تراشه‌های RFID یک خرده فروش را قادر می‌سازد تا موارد شخصی از یک محصول را تعیین کند مثل تاریخ انقضا و سایر داده‌های مهم در مورد هر واحد محصول (بار کد به خرده فروش اجازه می‌دهد تا اطلاعات را در مورد یک محصول بداند نه در مورد یک واحد آن) این تراشه‌ها همچنین قادر به تعیین چندین نوع متفاوت محصول در یک پالت حمل کالا هستند.

یک پالت در حال رسیدن از یک مرکزتوزیع می‌تواند بطور اتوماتیک خوانده شود همچنانکه از وسیله نقلیه تحویل دهنده انتقال یافت. جعبه‌های تکی بر روی پالتها پس از بیان مرکز توزیع حرکت داده می‌شود و دوباره نوع آن تعیین میشود و سپس آنها بارگیری شده و جهت حمل به بازارهای خرده فروشی آماده میشوند. نهایتاً، سطح موجودیهای فروشگاه بطور اتوماتیک به روز می‌شود.

وال مارت اولین تمرکز برای بر چسب زدن پالتها و موارد فروش را انتخاب نمود. به عنوان یک آزمایش اساسی این تراشه‌ها در بسته‌های مصرف تکی به خوبی جواب دادند. چنانکه حرکت یک محصول می‌تواند توسط قسمت تحویل و فروش مشاهده شود. و برداشت محصول توسط مشتری نیز نمایان است. البته احتمالا یک سیستم مشخص کننده محصول در فروشگاه جهت فروش و روشهای جدید کنترل داخلی نیز بایستی وجود داشته باشد.

مثالی از تأخیر شناخت درآمد

در تکنولوژی‌های زیر تراشه‌ها، گزارش سالانه 2001 MTI، بحثی در مورد شناخت درآمد قابل اثبات کاربردی در مورد کمیسیون بورس اوراق بهادار پدید آورد بخش اول این گزارش در مورد شناخت درآمد بدین شرح است که در مورد وضعیتی است که توزیع کنندگان دارای حق برگشت کالا هستند.

هنگامی که توزیع کنندگان دارای حق برگشت کالا و حق حفاظتی قیمت هستند. شرکت تاصلی بایستی تا فروش کالا توسط

دانلود تحقیق کامل درباره تحول بیان سینمایی 48 ص

اختصاصی از ژیکو دانلود تحقیق کامل درباره تحول بیان سینمایی 48 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 48

تحول بیان سینمایی

سینما در آغاز 1895 یک هنر نبود – دو سه دهه طول کشید تا شکل‌ها، سبک ها و روش های بیانی آن توسط فیلمسازان مختلفی در اروپا و آمریکا تدریجاً تجربه، کشف و ابتکار شود و هنر هفتم بوجود بیاید و سینما را مقارن با آخرین سالهای دهه 1920 و تقریباً همزمان با تبدیل سینمای صامت به ناطق در زمره هنرها جا دهد. در واقع به تدریج منتقدان و هنرمندان سایر رشته ها نگاهشان به سینما به عنوان یک هنر بدیع که می تواند با ادبیات، تئاتر، موسیقی و نقاشی برابری کند معطوف شد. گرچه فیلم های صامت و سیاه و سفید هم قادر به پوشش حوزه وسیعی از بیان سینمایی هستند ولی پیدایش صدا، یک همه بعد پیدایش رنگ، و در 1950 پرده عریض این تحول را پرشتاب تر و پیچیده تر کردند و وسعت و عمق بیشتری به هنر سینما دادند و امکانات بیانی بیشتری فرا پیش گذاشتند.

ویژگی های بنیادی سینما به لحاظ یک وسیله بیان

1- حرکت: وجود یا در واقع توهم وجود حرکت یکی از این ویژگی‌هاست. از آنجایی که (به جز مواردی که عمداً سرعت حرکت تصاویر کند یا تند می شوند که هر یک به قصد منظور خاصی است) سرعت حرکت اشیاء و بازیگران هر قاب فیلم با واقعیت بیرونی که ما می شناسیم دقیقاً برابری می کند و رویداد داخل قاب واقعی به نظر می‌رسد. این ویژگی همینطور باعث می شود که تصویر فیلم همیشه در زمان حال به نظر برسد، انواع حرکت.

2- شرایط روانی و فضایی دیدن فیلم: شرایطی که چه در منزل یا در سالن سینما همه چیز برای چیرگی عاطفی و روانی فیلم بر بیننده مهیا می شود. چون بیننده با انتخاب دیدن یک فیلم خودش را از محیط حقیقی بیرون جدا می کند و به دست فیلم و رویدادهای آن می سپارد. حال اگر این اتفاق در سالن تاریک باشد و یا پارازیت ها به حداقل برسند این وابستگی بیشتر و بیشتر می شود.

واقعگرایی توهم زندگی – حرکت سوژه ها در کادر و عمق و کاربرد صدا حضور در همه جا و همواره در زبان حال

3- صراحت: صراحت یک نما ناشی از نیرویی است که در حفظ توجه کامل تماشاگر دارد یعنی توجه به تکه ای از واقعیت که بر پرده نشان داده می شود. در خارج از فضای فیلم توجه انسان در پدیده ها، صداها، حرکت ها و امور جاری پراکنده و ناپیوسته است. اما در هنگام تماشای فیلم تماشاگر ناگزیر به آن بخش از واقعیت که برایش انتخاب شده توجه می کند. مثل حرکت در میدان انقلاب. حالا تصویر کنیم که یک دوربین جای چشم ما باشد. حرکت های این دوربین و نزدیک شدن یا دور شدن هایش به موضوعات چیزی وجود نداشت. در ضمن قاب محدود کننده سینما با چشم بازیگوش،‌ متفاوت است و واقعیت را محصور می کند اما در زندگی عادی عبور یک مشخص از گوشه چشم یا نئون یک مغازه جهت نگاه ما را عوض می کند ولی سینما صراحتاً با قاببندی اش تکه مورد نظر خود از واقعیت را در اختیار بیننده می گذارد. این از حرکت. ولی سینما بوسیله تدوین این امکان را بوجود می‌آورد که تعداد زیادی تصویر که در زمانها و مکانهای گوناگون گرفته شده را در زمانی کوتاه و بدون نیاز به جابجایی به صورت پیاپی ببینیم در مقایسه زبان گفتاری با زبان سینمایی باید گفت زبان سینما هم واجد صراحت است ولی در مقابل ابهام بیشتری دارد یعنی چی؟

در سینما چیزهای معین و خاصی نشان داده می شوند ولی در گفتار واژه ها به تنهایی قابلیت عام بودن دارند یعنی در واژه می گنجد که «پسر خوب» این عبارت مشخص خاصی را به ذهن نمی آورد ولی وقتی تصویر یکی از دانشجویان را ببینیم متوجه می شویم که این آقا در بیان سینمایی صراحت بیشتر می دارد و فقط خود این آقاست. اما خوب بودن چی؟ تصویر این آقا در مقابل چیزی از خوب بودن او را نمی تواند نشان دهد و این می تواند باعث ابهام می شود. برای همین تماشاگر هنگام دیدن فیلم عموماً به دنبال پیدا کردن معنا یا نسبت دادن تعبیر خاصی به تصویر است. در واقع تصویر نشان می دهد و ادبیات وصف می کند. به همین دلیل هم فیلمساز مثلاً روی این نما از Naration استفاده می کند.

2- واقعگرایی

واقعگرایی بیشتر مربوط به کار ماشینی وسایل نمایش و هنر و ضبط کننده است. یعنی دوربین (اعم از مگاتیو، ویدئو یا دیجیتال) بخش‌هایی از فضا و حرکت را با فواصل ثابت و معین ثبت می کند و دستگاه نمایش (آپارات، تلویزیون یا ...) سازو کاری فراهم می کنند که با همین شکل و همین ترتیب این بخش های واقعیت ترکیب شوند و حرکت را بازسازی کنند و این متحرک بودن و تغییر کردن لحظه به لحظه تصویر به شدت توهم مثل صدا باشد (مثل تصاویر یک آبشار با صدای آن) این حس واقعگرایی شدید نیز می شود. ضمناً پسر سپکتیو اشیاء ثابت یا متحرک هم این واقعگرایی را دو چندان می کنند و با اینکه تصاویر فیلم تقریباً همیشه دوبعدی دیده می شوند ولی حرکت اشیاء در عمق و کوچکتر شدنشان (و برعکس) احساسی از عمق و برجستگی به بیننده می دهد که با تجربه زندگی عادی او همخوان است.

حرکت (رجوع به موضوع قبلی) حرکت به عنوان یکی از اصلی ترین خصوصیات ویژه سینما آنقدر بدیهی و طبیعی است که عموماً فراموش می شود و تماشاگران این ویژگی را یک ویژگی ذاتی سینما می دانند در واقع اگر عامل حرکت از این حذف شود آن را به عکاسی و یا هنرهای گرافیک تبدیل می کند.

چند جور حرکت داریم؟ حرکت دوربین، حرکت موضوع و حرکت تدوین

حرکت تدوین یعنی در چشم به هم زدنی از نقطه ای به نقطه دید دیگری جابجا شدن حتی اگر این نقطه دیدها خودشان فاقد حرکت باشند. در یک فیلم معمولاً نماهای به کل ثابت بسیار بسیار کمتر از نماهای متحرک هستند ولی حتی با همین نماهای fix هم در تدوین می‌توان احساسی از حرکت را به دست داد که ما سعی می کنیم شکلی از آن را تجربه کنیم. یعنی تغییر موضوع تصویر به علاوه ضربآهنگ برش نماهایی با طول های احیاناً متفاوت حس و جلوه ای از حرکت را القا می کنند.

به تناسب داستان یا هدف فیلم معمولاً رنگ ها، فضاها، اشیا و انسان‌ها، نورها و صداها دائماً که حال تغییر و یا به عبارتی در حرکت هستند. این ویژگی ها را در هنرهای نمایشی هم اغلب می توان سراغ گرفت اما نمایش (تئاتر) صرفنظر از تفاوت هایی مثل مختصات سالن و زنده بودن بازیگران دو فرق مهم با سینما دارد.

1- حرکت دوربین

2- مفهوم Close up (تدوین) اگرچه سعی می کنند ولی نمی شود مرتباً به مفهوم نمای بسته یا Close up و در واقع تدوین رسید.

در فارسی واژه تدوین عموماً هم در مقابل واژه انگلیسی اوتینیگ به کار می رود و هم در مقابل واژه فرانسوی مونتاژ.