مقاله در مورد رفتارگرایی

اختصاصی از ژیکو مقاله در مورد رفتارگرایی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه8

بخشی از فهرست مطالب

هدف رفتارگرایی

کاربرد در علوم اجتماعی

رفتارگرایی و روابط بین­الملل

علل پیدایش آن در روابط بین­الملل

نارسائی­های رفتارگرایی

1- رفتار شخص رفتارگرا

4- کنترل­ناپذیری آزمون­ها

کارآیی­های این روش

رفتارگرایی

رفتارگرایی(Behavioralism) از اوائل قرن بیستم به همت دانشمندانی چون آرتور بنتلی، فرانک کنت و هربرت تینگستن پایه­گذاری شد و پس از جنگ­ دوم جهانی، محققینی مانند هارولد لاسول، مرتون، دیوید ایستون و تالکوت پارسونز به تعمیق و گسترش آن کمک شایانی نمودند.[1]

رابرت دال رفتارگرایی را چنین تعریف می­کند: کوشش برای تجربی­کردن زندگی سیاسی به کمک ابزارها و روش­های قابل سنجش که قابلیت تبدیل به احکام  کلی و فرضیه­های جدید در علوم تجربی را دارد. هر ­قدر نفع­طلبی و بیشینه کردن فایده در جایی غلبه داشته باشد، قضیه­ی عمل جمعی هم به­همان اندازه اهمیت و صدق خواهد یافت.

این مکتب در طول قرن بیستم در بین متفکران آمریکایی سیطره داشت، و بر مطالعه­ی عینی و رابطه­ی محیط با رفتار تحت کنترل تاکید می­کرد. رفتارگرایی، روان­شناسی ذهنی را کنار می­گذارد، و در تجربه­گرایی و عینی­گرایی کلاسیک ریشه دارد. به­شکل کلی، رفتارگرایی مکتبی است که رفتار انسان را در فهم پدیده­های انسانی­ محور قرار می­دهد؛ و در دو حوزه­ی علمی و فلسفی کاربرد دارد. در بعد علمی، واتسون تحلیل روانشناسانه­ی خود را بر رفتار قابل آزمایش انسان­ها مبتنی کرد. ویتگنشتاین، به­عنوان رفتارگرای فلسفی، معتقد است ملاک کاربرد اصطلاحات نمی­تواند امری ذهنی، بلکه باید بین­الاذهانی باشد.[2]

مراحل تکوین رفتارگرایی

این مکتب مراحل زیر را پشت سر گذاشته است:

1- رفتارگرایی کلاسیک: از 1900-1925(واتسون)

2- رفتارگرایی جدید: دهه­ی 20-40 (کلارک هال)

3- نظریه­ی فرضی – استقرایی ­هال: دهه­ی 40و 50

4- تاکید بر شیوه­های شرطی و کنترلی در روان­شناسی: دهه­ی 60-70

5- رفتارگرایی شناختی، از 1975 به بعد که به نظریه­های یادگیری توجه نمود.[3]

پیش­فرض­های رفتارگرایی

1- استفاده از متغیر مستقل و وابسته به­جای علت و معلول

2- استفاده از دستاوردهای علوم طبیعی در علوم انسانی

3- امکان شناخت رفتار افراد به­وسیله روش­های علمی

4- محتمل و تصادفی بودن وقایع[4]

اصول رفتارگرایی

اصول رفتارگرایی که تا حدودی با اصول اثبات­گرایی اشتراک دارد، عبارت است از:

1- جایگزینی فلسفه­ی علم به­جای متافیزیک

2- نفی تاریخ­گرایی و تحول­گرایی

3- جایگزینی نسبیت به­جای تعین، و مانگین به­جای عقلانیت

4- عطف توجه از نهاد و ساختار به رفتار فردی

5- فرضیات تجربی به­جای فرضیه­های اشراقی و تعمیمی

6- تکیه بر رفتار فرد به­جای تاکید بر نقش ساختارها[5]

7- محدود نشدن به استقرا(برخلاف اثبات­گرایان اولیه)

8- اهمیت مقام داوری نسبت به مقام گردآوری

9- استفاده از ریاضیات و آمار و تحقیقات میدانی

10- دوری از ارزش­گذاری

11- تکیه­ی بر نمونه­گیری و اندازه­گیری، به­دلیل وجود امکان و تصادف

12- نظم و