nفولاد زنگ نزن گروهی از فولادهای پر آلیاژ، بر پایه سیستم های Fe-Cr،-C Fe-Crو Fe-Cr-Ni می باشند. برای زنگ نزن بودن، این فولادها باید حاوی حداقل 5/10 درصد وزنی کرم باشند. این میزان کرم باعث تشکیل یک سطح غیر فعال اکسیدی می شود که از اکسیداسیون و خوردگی فلز زیری، در شرایط محیط و غیر خورنده محافظت می کند.
nفولادهای زنگ نزن دارای کاربردهای مختلفی از جمله استفاده در عملیات تولید نیرو، عملیات شیمیایی و کاغذ سازی، ساخت بسیاری از محصولات تجاری نظیر تجهیزات آشپزخانه و قطعات اتومبیل هستند. فولادهای زنگ نزن همچنین به طور گسترده در کاربردهای استیریل مثل فرآیندهای داروسازی، تولید لبنیات و غذا مورد استفاده قرار می گیرند.
n
n
nاضافه کردن کرم به فولاد و مشاهده اثرات مفیدآن بر مقاومت خوردگی، به طور کلی به فرنچمن برتیر فرانسوی نسبت داده می شود که در سال 1821، آلیاژی حاوی 5/1 درصد وزنی کرم جهت کاربردهای برشی را توسعه داد.
nاز سال های 1910 تا 1915 تلاش های زیادی برای تولید تجاری این آلیاژها انجام شد. اولین گزارش تولید اقتصادی فولاد زنگ نزن به هری بررلی نسبت داده شده است، او یک متالورژیست در شفیلد انگلستان بود.
nاولین شمش فولاد زنگ نزن در سوم مارس 1915 به وسیله شرکت فرس استرلینگ در پیتسبرگ آمریکا ریخته شد. این موضوع سرانجام به ثبت اختراع شماره 1197256 در آمریکا توسط بررلی منجر شد . فولادهای ساخته شده به کمک این اختراع به عنوان «اولین زنگ نزن» شناخته شدند.
n
دانلود پاورپوینت خوردگی فولادهای زنگ نزن و روشهای کنترل آن-30 اسلاید