دیازپام - DIAZEPAM
نام فارسى:دیازپام
نام انگلیسىDIAZEPAM :
گروه دارویى:آرام‌بخش / خواب آور
گروه شیمیایى دارو:بنزودیازپین
مکانیسم اثر:
سطوح زیرقشرى دستگاه عصبى مرکزى مثل سیستم لیمبیک، تشکیلات مشبک را مهار می‌کند.
موارد مصرف: اضطراب، قطع ناگهانى مصرف الکلی، داروى کمکى را در اختلالات صرعی، قبل از عمل جراحی.
میزان مصرف اضطراب/ اختلالات تشنجی:
بالغین: خوراکى 2 تا 10mg سه تا چهار بار در روز؛ فرم پیوسته‌رهش 30-15 میلی‌گرم در روز داده می‌شود.
بچه‌هاى بالاى شش‌ماه: خوراکى 1 تا 2/5mg، سه تا چهار بار در روز.
اسپاسم عضلانی، قطع مصرف الکل:
§بچه‌هاى بالاى 5 سال: عضلانی/وریدى 5 تا 10mg هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می‌شود.
بچه‌هاى بالاى 30 روز: عضلانی/ وریدى 1 تا 2mg، هر سه تا چهار ساعت برحسب نیاز داده می‌شود.
صرع مداوم:
بچه‌ها: بولوس وریدى) 0/1 تا 0/3mg/kg (1 میلی‌گرم در دقیقه )به‌مدت 5-3 دقیقه) که می‌توان هر 15 دقیقه آن را تکرار کرد و تا دو دوز داده می‌شود.
بالغین: بولوس وریدى 5 تا 20mg با مقدار 2mg در دقیقه داده می‌شود و می‌توان هر 10-15 دقیقه آن را تکرار کرد، و درصورت عود صرع، 30 دقیقه بعد می‌توان دوز دارو را تکرار کرد.
موارد منع مصرف: فرم قرص: حساسیت مفرط به بنزودیازپین‌ها، گلوکوم با زاویه باریک، گلوکوم زاویه باز درمان‌نشده، جنون، حاملگى (در گروه D قرار دارد)، بچه‌هاى زیر 6ماه، تا دو هفته پس از قطع مصرف MAOT.
فرم تزریقی: شوک، مسمومیت حاد الکل، اغماء، حاملگى و اغماء، حاملگى و زایمان نوزادان کمتر از یک‌ماه COPD.
توضیحات دارو:عوارض جانبی:
دستگاه عصبى مرکزی: گیجی، خواب‌آلودگی، سردرگمی، سردرد، اضطراب، ترمور، تحریک‌شدن، خستگی، افسردگی، بی‌خوابی، توهم.
گوارشی: یبوست، خشکى دهان، تهوع، استفراغ، اسهال، بی‌اشتهائی.
پوستی: راش، درماتیت، خارش.
قلبى عروقی: اُفت فشارخون وضعیتی، تغییرات الکتروکاردیوگرام تاکیکاردی، افت فشار خون.
چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، وزوز گوش، میدریاز
احتیاطات:
سالمندان، افراد ناتوان، بیمارى کبدی، بیمارى کلیوى سایکوز، افسردگی، میاستنی‌گراویس، سابقه اعتیاد بااحتیاط مصرف شود.
فارماکوکینتیک: جذب گوارشی: کامل.
شروع اثر: خوراکى ۱ـ۵/۰ ساعت، عضلانى تا ۲۰ دقیقه، وریدى ۵ـ۱ دقیقه.
اوج اثر: خوراکى ۲ـ۱ ساعت، عضلانى ۵/۱ـ۵/۰ ساعت. وریدی: ۳۰ـ۱۵ دقیقه. مدت اثر: خوراکى تا ۲۴ ساعت، وریدى ۶۰ـ۱۵ دقیقه. انتشار: از CNS رد می‌شود.
متابولیسم: کبدی. دفع: کلیوى (نیمه عمر ۷۰ـ۲۰ ساعت).
تداخلات داروئی: سایمتیدین سطح پلاسمائى آن را افزایش میدهد. باعث کاهش اثر ضدپارکینسون لوودوپا می‌شود. سطح فنی‌توئین را افزایش میدهد. سیگار باعث کاهش اثر آرام‌بخشى دارو می‌شود.
ملاحظات پرستاری:
پیگیرى آزمایشگاهی:
ـ فشار خون (در حالت خوابیده و ایستاده)، نبض: در صورت افت فشار خون سیستولیک به مقدار ۲۰mmHg، دارو را مصرف نکنید و پزشک را مطلع نمائید، در صورت مصرف فرم وریدى دارو، هر ۱۵ـ۵ دقیقه وضعیت تنفسى مریض را بررسى کنید.
ـ مطالعات خونی: در درمان طولانی‌مدت CBC را بررسى کنید؛ به‌ندرت ممکن است دیسکرازى خونى ایجاد شود.
ـ مطالعات کبدی: ALT, AST، بیلیروبین، کراتینین، LDH، آلکالن فسفاتاز
توصیه‌ها:
ـ در عروق وریدى بزرگ تزریق شود، از رقیق کردن یا مخلوط کردن آن با داروهاى دیگر خوددارى شود، و هر ۵mg یا کمتر از دارو در مدت یک دقیقه داده شود (تزریق سریع منجر به التهاب، تحریک و فلبیت می‌شود).
ـ انفروزیون مداوم داخل وریدى ممکن است منجر به رسوب دارو در مایعات داخل وریدی، و یا کاهش Bioavailability آن در نتیجه تماس با ظروف پلاستیکى تزریق داخل وریدى شود.
ـ در صورت وجود علائم گوارشى با شیر یا غذا مصرف شود.
ـ در صورتی‌که مریض قادر به بلع کامل دارو نیست، دارو را خرد کنید
براى خشکى دهان از آدامس‌هاى بدون شکر، آب‌نبات، مزمزه کردن آب استفاده کنید.
ـ در صورت مصرف همزمان دیازپام با مواد مخدر، دوز نارکوتیک را به یک‌سوم تقلیل دهید.
ـ از آنجائى که در ابتداى درمان ممکن است خواب‌آلودگى و گیجى ایجاد شود، جابه‌جائى و حرکت مریض به کمک یک همراه انجام شود.
ـ از وسایل ایمنى مثل نرده حفاظ استفاده شود.
ـ بلع فرم خوراکى دارو را کنترل کنید.
ارزیابى بالینی:
پاسخ درمانی: کاهش اضطراب، بی‌قراری، بی‌خوابی.
وضعیت روانی: خلق، احساس، خو، وضعیت خواب، خواب‌آلودگى و گیجی.
وابستگى بدنى و علائم قطع مصرف دارو: سردرد، تهوع، استفراغ، درد عضلانی، ضعف پس از استفاده طولانی‌مدت.
تمایلات خودکشی.
آموزش به بیمار و خانواده:
ـ دارو را با غذا مصرف کنید.
ـ در استرس‌هاى روزانه یا به مدت بیش از چهار ماه مصرف نشود، فقط با تجویز پزشک مصرف شود؛ بیش از مقدار تجویزشده مصرف نکنید چرا که ممکن است عادت به مصرف دارو ایجاد شود.
ـ از مصرف داروهاى OTC (بدون نسخه) مگر با تجویز پزشک خوددارى شود.
ـ در صورت وجود خواب‌آلودگی، از رانندگى و سایر کارهائى که مستلزم هوشیارى هستند، امتناع شود
از مصرف الکل و سایر مهارکننده‌هاى دستگاه عصبى مرکزی، مگر با تجویز پزشک، خوددارى شود.
ـ پس از استفاده طولانی‌مدت، دارو را به‌طور ناگهانى قطع نکنید.
ـ به‌خاطر جلوگیرى از غش کردن، به آرامى بلند شوید.
ـ که خواب‌آلودگى مریض در اوایل درمان شدیدتر است.
تداخل با تست‌هاى آزمایشگاهی:
افزایش: ALT, AST، بیلیروبین سرم
افزایش کاذب: OHCSـ۱۷
کاهش: RAIU (برداشت یدرادیواکتیو)
درمان مصرف بیش از حد دارو: لاواژ (شستشوى معده)،
بررسى علائم حیاتی، انجام اقدامات حمایتی
دیگوکسین - DIGOXIN
نام فارسى:دیگوکسین
نام انگلیسى :DIGOXIN
نام تجارى دارو:Lanoxicaps, Lanoxin
گروه دارویى:گلیکوزید قلبی، ضد آریتمى
گروه شیمیایى دارو:از فرآورده‌هاى دیژیتال
مکانیسم اثر:با مهار پمپ NA/K ATPASE، باعث می‌شود کلسیم بیشترى در دسترس پروتئین‌هاى انقباضى قرارگیرند، و درنتیجه قدرت انقباضى قلب و برون‌ده قلبى افزایش می‌یابد همچنین باعث تسریع هدایت ایمپالس‌ها از گره SA به گره AV می‌شود
موارد مصرف :نارسائى احتقانى قلب، فیبریلاسیون دهلیزی، فلوتر دهلیزی، تاکی‌کاردى دهلیزی، و در دیژیتالیزه‌کردن سریع این اختلالات.
میزان مصرف بالغین: وریدى 0/5mg در مدتى بیش از 5 دقیقه داده می‌شود و سپس به‌صورت خوراکى 0/125 تا 0/5mg به‌طور روزانه و در دوزهاى منقسم هر 6-4 ساعت و درصورت نیاز مصرف می‌گردد (دوز روزانه 10 تا 15mcg/Kg یا 1-0/5 در روز).
افراد مسن: خوراکى مقدار 0/125mg به‌طور روزانه و به‌عنوان دوز نگهدارنده داده می‌شود
شامل 112 اسلاید powerpoint
