کارافرینی بیماریهای مشترک

اختصاصی از ژیکو کارافرینی بیماریهای مشترک دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:74

فهرست و توضیحات:

مقدمه

تاریخچه شرکت

اهداف شرکت

کارکنان و متخصصان

تجزیه و تحلیل

محصولات

روش تحقیق

سابقه تحقیق

اصطلاحات و مفاهیم

فصل اول

مقدمه و هدف

حدت باکتری:

خصوصیات مهم در ارتباط با حدت باکتری بروسلا قدرت زنده ماندن و تکثیر در داخل سلولهای بیگانه خوار است. باکتری به وسیله ماکروفاژها بلعیده می‌شود ولی محافظت باکتری در فاگوزوم[1] سبب  تکثیر آن می شود.

با مطالعه باکتری به وسیله میکروسکوپ الکترونی مشخص شده که در مورد بروسلا آبورتوس ، ملی تنسیس و سوئیس یک لایه خارجی وجود دارد که حاوی موکو پلی ساکارید اسیدی است. البته اهمیت این لایه در اتصال باکتری به پرده‌های مخاطی میزبان هنوز مشخص نشده است. دو ترکیب مشابه نوکلئوتیدی با وزن مولکولی کمتر از 1000 دالتون از بروسلا آبورتوس سویه 2308 جدا شده است که این دو ترکیب از اعمال لکوسیت‌های چند هسته‌ای خاصی ممانعت می‌کنند. به دلیل اینکه ممانعت از یددار شدن این ترکیبات وابسته به غلظت می‌باشد لذا به نظر می‌رسد که بروسلا آبورتوس ممکن است به علت ایجاد اختلال در سیستم میلو پر اکسیداز ـ هیدروژن ـ پراکسید[2] نوتروفیل‌[3] ها از کشتار داخل سلول فرار کند. لیپوپلی ساکارید زنجیره جانبی بروسلا آبورتوس به عنوان یک عامل حدت شناخته شده است زیرا سویه های صاف در مقایسه با سویه های خشن هم برای دام بیماری‌زا تر است و هم بقا آن در ماکروفاژها بیشتر می باشد. نشانه‌ای از دخالت پروتئین‌های غشا خارجی به عنوان عامل حدت در بروسلا آبورتوس شناخته نشده است. این باکتری اگزوتوکسین[4] تولید نمی‌کند. عفونت ناشی از بروسلاها بستگی به تعداد وحدت باکتری و نیز مقاومت نسبی میزبان دارد. مقاومت میزبان تحت تاثیر ایمنی اختصاصی و غیر اختصاصی، سن، جنس وضعیت آبستنی میزبان است. سرم حیوان حساس حاوی گلوبولین[5] می‌باشد که از رشد سویه های خشن یا غیر حاد ممانعت می‌کند. ولی سویه‌های حاد به خوبی رشد می کنند (گیلز و توئن، 1993 ؛ استیونز و همکاران، 1997 ؛ حسنی طباطبایی و‌ فیروزی، 1384).

8ـ 2ـ راه انتشار و انتقال بیماری بروسلوز:

باکتری بروسلا زندگی انگلی دارد ولی با وجود این می‌تواند مدت زمان قابل توجهی خارج از بدن حیوان زنده بماند، بدین خاطر حیوانات آلوده منبع اصلی برای انتقال بیماری می‌باشند (شیمی و همکاران، 1361).

آلودگی غذا و آب به وسیله حیوانات بیمار همیشه می تواند خطرناک باشد. ابتلای به بروسلوز معمولا از طریق گوارش و بلع مواد آلوده صورت می گیرد، واضح است که تماس مستقیم یا غیر مستقیم حیوانات سالم با حیوانات بیمار و یا خوردن مواد آلوده منجر به آلودگی می شود. ارگانیسم از هر غشای مخاطی می تواند عبور کند تنها چند قطره از سوسپانسیون[6] حاوی بروسلا آبورتوس از طریق ملتحمه چشم سریعاً گاو را مبتلا می‌سازد. ارگانیسم از طریق خراشهای پوستی و حتی پوست سالم هم می تواند عبور کند. نشان داده شده است که کنه‌ها، کک‌ها و ساسها به بروسلا آلوده می شوند که در این میان فقط کنه ها از طریق نیش زدن قادر به ایجاد بیماری هستند و همچنین قادرند که باکتری را از طریق تخم و لارو[7] خود منتقل نمایند (آیلو، 1998).

بروسلا ملی تنسیس در کنه و پشه استوموکسی[8] به مدت 5-4 روز زنده مانده و از طریق مدفوع آن دفع می‌شود حتی کولکس[9] سه گونه بروسلا را به مدت 3 ماه از مدفوع دفع می‌کند. مگس خانگی بعد از آلودگی به بروسلا ملی تنسیس به مدت 7 ـ 2 روز ناقل آن است. بروسلا ملی تنسیس و آبورتوس را به ترتیب از ساس سیمکس لاکچو لاریس[10] و کنه بوفیلوس آنولاتا[11] جدا کرده‌اند (هاشمی، 1366).

نشخوارکنندگان وحشی مانند گوزن، گاومیش و گونه های دیگر نیز ممکن است به باکتری بروسلا آلوده و بیمار شوند. در سال 1996 اجرام بروسلا که متفاوت از گونه‌های شناخته شده جنس بروسلا هستند از پستانداران دریایی مثل گراز دریایی، سمور دریایی و خوک آبی جدا شده‌اند (راس وهمکاران، 1996 ؛ فاستر و همکاران، 1996).

[1] - Phagosome

[2] - Myeloperoxidase Hydrogen-Peroxide

[3] - Neutrophil

[4] - Exotoxin

[5] - Globulin

[6] - Suspension

[7] - Larvae

[8]-  Stomoxy

[9] - Culex

[10] - Cemex lectularies

[11] - Boophilus anulata