دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
آسیب فاضلاب به رودخانه
رودخانه هراز فاضلاب می‌بلعد
جام جم آنلاین: رود هراز یکی از سه رودخانه پر آب شمال کشور به شمار می‌رود که در جنوب غربی دریای خزر در استان مازندران واقع شده و نقش بسزایی در حیات اجتماعی و اقتصادی ساکنین منطقه دارد ولی در حال حاضر برداشت‌های بی‌رویه شن و ماسه از بستر رودخانه و ورود فاضلابهای شهری، صنعتی و کشاورزی بشدت حیات این رودخانه را تهدید می‌کند.
از سوی دیگر رشد برداشت غیرمجاز از بستر رودخانه هراز، شکلی ناموزون و نامتوازن به این رودخانه داده است.
همچنین وجود مراکز توریستی و پذیرایی در حاشیه این رودخانه موجب انباشت زباله و ورود پسابهای این واحدها به این رودخانه شده است.
گفته می‌شود بیش از 60 درصد زباله‌ها و پسابهای این واحدهای پذیرایی وارد این رودخانه می‌شود.
این در حالی است که این رودخانه بخشی از اراضی کشاورزی شهرستان‌های آمل، بابل، محمودآباد، فریدونکنار و نور استان مازندران را آبیاری می‌کند.
یک کارشناس مسوول آزمایشگاه اداره محیط زیست مازندران با بیان اینکه در حال حاضر آلودگی میکروبی در پایین دست و قسمت میانی این رودخانه بسیار زیاد است، به جام‌جم می‌گوید: وجود رستوران‌های بین راهی و اماکن مسکونی در پایین دست، علت عمده آلودگی در این بخش از رودخانه است.
نعمت‌الله قنبری می‌افزاید: ورود پسماندها و فاضلابهای رستوران‌های بین راهی و حاشیه رودخانه، ورود فضولات مزارع پرورش ماهی، عدم لایروبی به موقع حوضچه‌های واحدهای شن و ماسه و ورود پسابها و سموم و کودهای کشاورزی از جمله دیگر آلاینده‌های این رودخانه هستند.
وی با بیان اینکه منابع آلاینده رودخانه به دو بخش خصوصی و دولتی قابل تفکیک است، می‌گوید: واحدهای صنعتی وابسته به بخش خصوصی تعامل نسبتا خوبی با محیط زیست دارند و برای احداث سیستم‌های پالاینده و کنترل‌کننده آلودگی اقدام کرده‌اند که این مساله میزان ورود آلاینده‌های این بخش را کاهش داده است، اما در بخش دولتی و ورود فاضلابهای شهری و روستایی به رودخانه با مشکل مواجه هستیم، زیرا حل این مشکل منوط به ایجاد سیستم‌های تصفیه فاضلاب است که این مساله منوط به تخصیص اعتبار و عزم ملی است و تا زمان تحقق آن راه زیادی باید طی شود.
این کارشناس مسوول با بیان اینکه تقریبا فاضلابهای خانگی و شهری تمام روستاها و شهرهای حاشیه رودخانه وارد آن می‌شود، می‌افزاید: حتی شهرهایی که در حاشیه رودخانه نیستند اگرچه فاضلابشان وارد چاه‌های تعبیه شده در آن مناطق می‌شود، اما این چاه‌ها نیز پس از پر شدن باید در جایی تخلیه شوند که رودخانه‌ها و از جمله هراز، یکی از این مناطق است.
قنبری به اقدامات صورت گرفته توسط آزمایشگاه اداره محیط زیست برای تعیین و کنترل آلاینده‌های رودخانه اشاره کرده و می‌گوید: نصب سیستم آنلاین در میان‌دست رودخانه که از طریق اینترنت به پایگاه متصل شده و گزارش لحظه به لحظه میزان آلودگی را اطلاع می‌دهد، اندازه‌گیری پارامترهای مختلف فیزیکی و شیمیایی در طول چهارفصل سال و اطلاع از میزان آلودگی فیزیکی و شیمیایی آب رودخانه، رصد و تعیین میزان آلایندگی پسماندها و خروجی واحدهای مختلف صنعتی و اتخاذ تدابیر تنبیهی و تشویقی برای کنترل و پایین آوردن آلودگی‌ها، از جمله اقداماتی است که تحت نظارت این دستگاه انجام می‌شود.
حوضچه‌ها لایروبی نمی‌شود
عبدالرضا گروسی، مدیرکل سابق اداره منابع طبیعی شهرستان آمل نیز درخصوص وظیفه دستگاه متبوعش در قبال برداشت بی‌رویه از معادن شن و ماسه می‌گوید: بهره‌برداران در زمان اجازه برداشت متعهد شده‌اند که از محدوده تعیین شده در قرارداد پیشروی نکنند و پس از برداشت کامل باید عرصه ملی را احیا و نهال‌کاری کنند. اما در چند سال گذشته فقط دو بهره‌بردار عرصه برداشت شده را احیا کردند.
خطر آلودگی جدی است
رییس اداره محیط زیست شهرستان آمل نیز با تایید آلودگی زیست‌محیطی رودخانه هراز می‌گوید: به دلیل اینکه بخشی از آب شرب از این رودخانه تامین می‌شود، باید خطر آلودگی آب پیگیری شود.
علی‌محمد دعاگو با اشاره به اینکه هم‌اکنون موارد مربوط به رودخانه هراز در شورای بهداشت بخش لاریجان پیگیری می‌شود، می‌افزاید: تنها یک پایش آنلاین آب رودخانه در آمل وجود دارد و ایستگاه پایش محور هراز هنوز راه‌اندازی نشده است.وی تاکید می‌کند: اگر خوب کار کنیم تا6 سال آینده به نتایج مطلوبی می‌رسیم.
مدیریت چندگانه
آنچه در این میان آسیب جدی به این رودخانه‌ها وارد می‌کند، تنها وجود منابع آلاینده نیست، بلکه نبود قانون و مدیریت واحد در بحث نظارت بر این رودخانه‌ها نیز در بروز این مشکل دخیل است؛ موضوعی که معاون محیط طبیعی اداره محیط زیست استان مازندارن بر آن تاکید می‌کند و می‌گوید: رودخانه‌ها از آن جمله منابع طبیعی هستند که چندین متولی دارند؛ متولیانی نظیر سازمان‌های آب منطقه‌ای، محیط زیست، منابع طبیعی، دفتر فنی و صنایع و معدن که هرکدام با ضوابط و مقررات خود که غیرقانونی هم نیست، بر بخشی از این رودخانه نظارت دارند و اتفاقا یکی از علل آسیب رسیدن به رودخانه وجود همین متولیان متعدد است.
داریوش مقدسی با بیان اینکه وجود این مدیریت چندگانه بیشترین صدمه را وارد کرده است، می‌افزاید: هرکدام از این سازمان‌ها از منظر خود به رودخانه نگاه می‌کند.
یکی به آن به عنوان معدن استحصال شن و ماسه می‌نگرد، دیگری آن را محلی برای توسعه گردشگری و استفاده از عایدات این بخش می‌بیند، عده‌ای آن را مکان مناسبی برای تخلیه فاضلابهای خود می‌بینند و در نهایت برخی هم آن را مجرای عبور آب می‌دانند و مجموعه عملکرد هرکدام به کل رودخانه صدمه می‌رساند.
وی می‌گوید: یکی از متولیان رود هراز، سازمان آب منطقه‌ای است و این سازمان طبق ضوابط و اختیارات خود بستر رودخانه را به بهره‌برداران شن و ماسه اجاره می‌دهد و به این رودخانه به عنوان معدنی برای استحصال شن و ماسه نگاه می‌کند و کاری به اینکه این برداشت‌ها چه تبعاتی برای رودخانه ایجاد می‌کند، ندارد.
از سوی دیگر از آنجا که معادن شن و ماسه‌ای که در بستر و حاشیه هراز وجود دارد، نزدیک به 42 درصد شن و ماسه استان را تامین می‌کند و آب منطقه‌ای هم حق برداشت از آنها را دارد، بنابراین نمی‌توان خرده‌ای به آن گرفت اما می‌توان درخواست نظارت بیشتری داشت.
معاون محیط طبیعی اداره محیط زیست استان مازندران با بیان اینکه برای حفاظت از رودخانه همکاری بین‌بخشی نیاز است، می‌گوید: با این حال ما در مقابل عملکرد آنها، اقدامات بازدارنده و نظارتی داریم، اما حجم آلودگی‌ها آنقدر زیاد است که عملا نظارت و عملکرد ما بی‌نتیجه می‌ماند.
مقدسی تاکید می‌کند: تنها چاره حل بحران رودخانه هراز و سایر رودخانه‌های استان، تجدیدنظر در ضوابط موجود هر نهاد و وضع قانونی جامع و کامل از طرف وزارتخانه‌هاست که منفعت کل اکوسیستم را در نظر داشته باشد.
