دریای خزر در شمال و خلیج فارس و دریای عمان در جنوب کشور یکی از مهمترین موهبت های الهی این سرزمین است.وجود دو خط ساحلی در شمال و جنوب کشور نه تنها موقعیت استراتژیک ما را در منطقه دچار تمایزات ویژه ای کرده بلکه فرصتی برای بهره برداری از منابع طبیعی دریا را فراهم آورده است.در کنار منابع نفت و گاز و همچنین شیلات که به عنوان مهمترین دستاوردهای این دو حوزه مورد توجه است استفاده از ظرفیت های گردشگری تحت عنوان جهانگردی وابسته به محیط زیست فرصتی برای کسب درآمد های بیشتر است.
در این بین لزوم توجه به اصول توسعه پایدار در راه حفظ منابع طبیعی و همچنین ایجاد فرصت های بهره برداری در آینده برای نسل های بعدی مورد توجه است.بی تردید هیچ کشوری نمی تواند بدون در نظر داشتن آینده از منابع طبیعی به شکل یک سویه ای بهره برداری کند. توجه به پایداری در الگوهای بهره برداری و توسعه؛ به عنوان سنگ بنای اقتصاد سبز مورد توجه است.
آب و هوای معتدل شمالی در مقایسه با آب و هوای گرم جنوب کشور شرایطی را فراهم آورده تا گردشگران زمان بیشتری برای بهره برداری از خط ساحلی در اختیار داشته باشند. در این بین اتخاذ یک برنامه راهبردی و عملیاتی مناسب با در نظر گرفتن ظرفیت تحمل منطقه و همچنین توجه به چارچوب های توسعه پایدار می تواند خط ساحلی دریای خزر را در مسیر توسعه جهانگردی وابسته به محیط زیست و اقتصاد سبز یاری نماید.این مقاله جایگاه دریای خزر را در مسیر توسعه جهانگردی وابسته به محیط زیست مورد بررسی قرار می دهد.
دریای خزر؛ فرصتی برای توسعه جهانگردی وابسته به محیط زیست