پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق
گرایش حقوق خصوصی
96 صفحه
چکیده:
براساس شرع و قانون ، زوجین وظایف مشترکی در برابر هم دارند ، اما بطور غالب و به خصوص در جوامع اسلامی و ایرانی ، زنان به ویژه زنان خانه دار تمام یا بخشی اعظم فعالیتهای خود را در منزل شوهر صرف می کنند . تا زمانی که زندگی مشترک ادامه دارد ، مشکلی رخ نمی دهد . اما همین که این زندگی دچار تزلزل شد و مساله طلاق و جدایی مطرح گردید ، وضع به گونه ای دیگر خواهد شد . براساس رژیم مالی حاکم بر زوجین در حقوق ما تمام درآمدهای به دست آمده توسط هر یک از زوجین در این مدت ، به خودشان اختصاص دارد ولی زن در مقابل فعالیت خود در منزل شوهر از هر درآمدی بی نصیب مانده و دچار چالش جدی می گردد . مطابق قانون پرداخت اجرت المثل و نحله جزء حقوق زنان در زمان طلاق است که با شرایط خاصی به زن تعلق می گیرد شرایط تعلق اجرت المثل به زنان بر طبق ماده 336 قانون مدنی در صورت تحقق شرایط زیر می باشد :
الف) زوج به زوجه دستور داده باشد که کارهای مشخصی را انجام دهد . زوجه در زمان انجام عمل قصد تبرع نداشته باشد .
ب) زوج عدم قصد تبرع را در دادگاه اثبات نماید .
همچنین از ماده 32 قانون حمایت از خانواده نیز چنین استنتاج می شود که اگر زن کارهای خانه را انجام دهد و زوج بنا به دلایلی بخواهد وی را طلاق دهد به زوجه نحله تعلق می گیرد و نحله هم بخششی از طرف زوج است که در مقابل آن عوضی نمی باشد که در زمان طلاق شایسته است به زوجه پرداخت شود. دراین پایان نامه به بررسی مبانی شرعی و ادله فقهی این دو نهاد و نیز جنبه ی حقوقی آن ها می‌پردازیم.
واژگان کلیدی: مقرری ماهانه ، اجرت المثل ، بخشش ، نحله
نحله و اجرت المثل از منظر فقه و حقوق ایران
