بررسی میزان فرسودگی بین مشاوران ناحیه 4 شیراز
ماهیچه جزء مستقلی از یک قالب است که از استحکام کافی برخوردار می باشد و به منظور ایجاد قسمت هایی از قالب که شکل دهی آن ها از طریق قالب گیری مستقیم , مشکل و یا امکان پذیر نیست , به کار می رود .
ماهیچه ممکن است به منظورهای مختلفی در قالب مورد استفاده قرار گیرند . در قطعات توخالی , نقش ماهیچه ها ایجاد محفظه های داخلی اصلی در قطعه می باشد ( شکل 1 ـ 4 ـ الف )
از موارد دیگر کاربرد ماهیچه ها , استفاده از آن ها برای ایجاد فرورفتگی ها ( سوراخ های)عمیقی که خروج مدل از قالب مشکل است , می باشد ( شکل 1 ـ 4 ـ ج )
همچنین در قطعاتی با اشکال پیچیده و در مواردی که استحکام زیاد قالب مورد نظر باشد , از ماهیچه به عنوان قسمتی از قالب یا تمام آن استفاده می شود ( شکل 1 ـ 4 ـ د و هـ )
علاوه بر موارد یاد شده , از ماهیچه ها می توان به عنوان بعضی از اجزای سیستم راهگاهی نیز استفاده نمود .
بر اساس نوع قالب و روش تولید , جنس ماهیچه ها , علاوه بر ماسه ماهیچه , ممکن است از مواد دیگری مانند فلز و سرامیک نیز انتخاب شود . از آنجایی که دستیابی به پیچیده ترین شکل ها در قطعات ریختگی , نیازمند قابلیت از هم پاشیدگی ماهیچه پس از پر شدن قالب از مذاب است , از این رو , در میان مواد ذکر شده . ماهیچه های فلزی که بیشتر در قالب های دامی به کار میرود . از نظر شکل محدود میگردند. در ماهیچه های ماسه ای و برخی دیگر از مواد چنین محدودیتی وجود ندارد و به همین دلیل برای ایجاد شکل های پیچیده به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد . با توجه به این امر , در فصل حاضر , این نوع ماهیچه ها به تفصیل مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند .
شامل 25 صفحه فایل word قابل ویرایش
میزان ماندگاری فاکتورهای عملکرد ماهیچه ای ناشی از تمرینات قدرتی بیشینه و فرابیشینه در بانوان ورزشکار
بصورت ورد ودر127صفحه
چکیده
تقویت فاکتورهای عملکرد ماهیچه ای در مراحل تمرینی توسعه یافته و حفظ این توانایی های بدست آمده از مهم ترین وظایف مربیان و ورزشکاران در زمان بی تمرینی و یا آسیب دیدگی بشمار می آید. با این هدف تحقیق حاضر به بررسی تعیین و مقایسه میزان ماندگاری فاکتورهای عملکردی ماهیچه ای پس از اجرای یک دوره 10 هفته ای تمرینات مقاومتی بیشینه وفرا بیشینه می پردازد. مواد و رو شها: تعداد 42 ورزشکار با میانگین سنی 3±84/20 سال میانگین وزن 7/10±62/74 کیلوگرم ، قد20/7± 24/172 سانتی متر که حد اقل 2 سال سابقه فعالیت در تمرینات مقاومتی را داشتند به طور تصادفی به سه گروه که 14 نفر در تمرین مقاومتی بیشینه ( با شدت 90 تا 95% یک تکرار بیشینه) ، 14 نفر در تمرین مقاومتی بیشینه ( با شدت 95 تا 100% یک تکرار بیشینه) و 14 نفر تمرین مقاومتی فرا بیشینه (با شدت 100 تا 105 % یک تکرار بیشینه ) تقسیم شدند و بعد از 10 هفته تمرین مقاومتی هفته ای 3 جلسه به مدت 2 هفته بی تمرین شدند. در شروع تمرین و پس از اتمام دوره تمرین آزمون بعمل آمد و مجددا بعد از 2 هفته بی تمرینی آزمون ها تکرار شد. برای تجزیه و تحلیل داد ه ها از آزمون های آمار توصیفی , آزمون واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر، آزمون واریانس یک طرفه آزمون تعقیبی توکی و بونفرونی استفاده شد. (.(p≤/o5 یافته ها : نتایج نشان دادند متغیرهای میانگین قدرت، استقامت ، سرعت € نبود. متغیر سرعت ماهیچه ای بین گروهی تمرین قدرتی فرابیشینه 105-100 درصد، بیشینه 100-95 درصد و بیشینه 95-90 درصد معنیدار بود. متغیر توان ماهیچه ای در گروه تمرین قدرتی فرابیشینه 105-100 درصد بیان گر یک اثر زمانی معنی دار بود؛ اما در گروه های تمرین قدرتی بیشینه 100-95 درصد و 95-90 درصد چنین نبود. متغیر توان ماهیچه ای در گروه های تمرین قدرتی فرابیشینه 105-100 درصد، بیشینه 100-95 درصد و بیشینه 95-90 درصد معنیدار نبود. نتیجه گیری: تمرینات قدرتی فرابیشینه 105-100 درصد ، بیشینه 100-95 درصد باعث بهبود در قدرت، استقامت ، سرعت و توان در درون گروه شد اما میزان ماندگاری آن فرقی با ندارد بغیر از سرعت که گروه تمرین قدرتی فرابیشینه 105-100 درصد، میزان ماندگاریش بیشتر است که بایستی به آن در زمان بی تمرینی و یا آسیب دیدگی برای ورزشکار بسیار مهم است.