مقاله در مورد ترویج کشاورزی

اختصاصی از ژیکو مقاله در مورد ترویج کشاورزی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:5

 فهرست مطالب

ترویج کشاورزی

• مقدمه
• اندونزی    
• استفاده از آفت کش های شیمیایی را ممنوع و غیر مجاز اعلام کرد.
• رهیافت مدارس مزرعه ای را به منظور آموزش شیوه های جدید مدیریت آفات ، بنیان نهاد.
• تایلند

4) فیلیپین

ترویج کشاورزی ، نوعی خدمات آموزشی برای مشاوره ، آموزش و اطلاع رسانی به کشاوزان در زمینه موضوعات علمی و عملی مرتبط با امور مختلف کشاورزی و دامپروری اعم از تولید ،مدیریت مزرعه ، برداشت ،ذخیره سازی،بسته بندی و فرآوری ، بازاریابی و بازارسازی محصولات می باشند.

در دهه های گذشته ، اغلب نظامهای ترویج کشاورزی از رهیافتهای کلاسیک و بالا به پایین برای انتقال فن آوری بهره می گرفتند و انتظار داشتند که مروجان کشاورزی ، فن آوری  و یافته های جدید ایستگاههای تحقیقاتی ( محققان ) را به  بهره برداران انتقال دهند . رهیافت آموزش و دیدار ، نمونه ای از رهیافتهای کلاسیک مبتنی بر انتقال فن آوری بود که درکشورهای هندوستان و برخی ار مناطق قاره آفریقا اجرا گردید.هدف اصلی این رهیافت ، نزدیکی محققان ، مروجان و بهره برداران با یکدیگر و تسریع فرآیند انتقال فن آوری بود.

در رهیافتهای کلاسیک مبتنی بر انتقال فن آوری ، کشاورزان  خرده پا صرفا" دریافت کننده پیامهای ترویجی به شمار می آمدند که در قالب بسته های فن آوری ارائه می گردید. رهیافتهای مبتنی بر انتقال فن آوری به دلیل ضرورت حضور کارشناسان و مروجان در نقاط مختلف منطقه هدف ، حمل و نقل آنها بویژه به دلیل عدم مشارکت کشاورزان ، بسیار وقت گیر و پرهزینه بودند.علاوه بر این با توجه به اینکه کشاورزان در فرآیند تولیدو نشر فن آوری مشارکت نداشتند؛لذا در برخی از موارد ،فن آوری های نامناسبی تولید و نشر یافتند که پیامدهای نامطلوب به بار آورند.اغلب روشهای آموزشی مورد استفاده این رهیافتهای مبتنی بر انتقال فن آوری به گونه ای بود که از اصول و فنون آموزش بزرگسالان بهره نمی گرفتند.پیامدهای نامطلوب و ناکامیهای رهیافتهای سنتی بالا به پایین در فرایند انتقال فن آوری و نشر فن آوری ، بسیاری از دولتهای جهان و دست اندرکاران توسعه را به یافتن چاره ای  برای طراحی و اجرای رهیافتهای ترویجی مناسب و اثربخش ، تشویق و ترغیب نمود.

آغاز ایده بهره گیری از رهیافتهای گروهی و مشارکتی ترویج به دهه 1970 میلادی باز می گردد.در طول دهه های 1970 و 1980 میلادی ،سازمان بین المللی فائو و برنامه عمران سازمان ملل ، رهیافتهای گروهی را از قالب پروژه توسعه روستایی و اصلاحات ارضی در آسیا به کار بستند. فائو به این نتیجه رسید که گروههای کوچک خودجوش و هماهنگ محلی ، موثرترین گزینه برای افزایش درآمدو خوداتکایی فقرای روستایی و جلب مشارکت آنان در فرآیند توسعه می باشد.در همین راستا،برخی از صاحبنظران ،خواستار تشکیل شبکه ای از پرژه های علمی مزرعه ای برای کشاورزان خرده پا و تشکیل سازمانهای و گروههای کوچک محلی گردیدند و از سازمان فائو خواستند تا از این مکانیزم بهره گیرد.