مفهوم هویت سابقه ای به بلندای تاریخ دارد از آن زمان که انسان خلق شد همواره پی این بوده است که به چیستی و کیستی خود دست یابد که همان هویت انسانی است و هر چه با انسان سر و کار دارد به نحوی در هویت او تاثیر می گذارد و یا اینکه از هویت وجودی او تاثیر می پذیرد معماری نیز از این قاعده مستثنی نیست و با هویت انسانی تاثیر متقابل دارددر این مقاله بر آنیم تا به تغییرات هویت معماری انسان مدار از سنتی به مدرن در ایران بپردازیم دو دوره پر از فراز و نشیب که در هر یک از این دوره ها معماری با هویت انسانی تاثیر متقابل داشته است البته چون در ایران دین ودین مداری سابقه طولانی دارد انسان خدامحور بر خلاف انسان در جهان ، کمتر تحت تاثیر خود محوری قرار می گیرد و انسان سکولار کمتر بروز پیدا می کند در نتیجه هویت معماری انسان مدار در ایران نسبت به جهان کمتر تحت تاثیر تغییرات قرار می گیرد در کل در طول سیر از دوران سنتی به مدرن همراه با به وجود آمدن مدرنیسم خدا محوری در هویت انسانی جای خود را به انسان محوری می دهد تفکر جامعه گرایی جای خود را به فرد گرایی می دهد و برای هر فرد خود مهم می شود تا جامعه . انسان سکولار که بر خلاف انسان مذهبی نسبت به آینده جهان خوش بین نیست عقده ونظر ش در دانتش معماری نیز تاثیر می گذارد هویت معماری انسان مدار بر پایه عقده و نظر انسان تغییر می کنند و نوعی معماری سکولار جایگزین معماری می شود که آمده بود تا نیاز انسان به سکونت را بر طرف سازد در این تحقیق به طور خلاصه به بررسی این تغییرات پرداخته شده است
توضیحات: مقاله فوق در فرمت Word ارائه شده است و دارای منابع معتبر و در 8 صفحه تدوین شده است
بررسی تغییرات مفاهیم هویت های معماری انسان مدار از سنتی به مدرن در ایران
