تمام چهارده سالگی اش را در کفن پیچیده ام
با همان شور شیرین گونه
که کودکی اش را در قنداق می پیچیدم
حماسه چهارده ساله من
به پای شوق خویش رفته بود و اینک
با شانه های شهر برایم بازش آورده بودند
صبور و ساکت
سر بر زانوانم نهاده بود و
دستان پرپر شده اش را
بر گردنم نمی آویخت
از زخم فراخ حنجره اش
دیگر بار، باران کلام مهربانش را
بر من نمی بارید
بر زخم بسیار پیکرش
عطر آسمانی شهادت موج می خورد...
مظلوم کوچک من
کودکی اش را بر اسبی چوبین می نشست
و با شمشیر چوبین
در گستره رویاهایش
به ستیز با ظلم بر می خواست
مظلوم کوچک من
با نان بیات شبانه
چاشت می کرد
و با گیوه های خیس
زمستان سنگین شهر را به مدرسه می رفت
و در سرمای استخوان سوز بازگشت مدرسه
پاهای کوچکش، چنان بر پایه های کرسی گره می خورد
که غمی نا بهنگام، تمام دلم را در خود می فشرد
اندوهم باد
که انگشتان کوچکش را
بیش از آنکه سپیده دیده باشم
کبود دیده بودم
مظلوم کوچک من
هر روز نارنجک قلبش را
از خانه به مدرسه می برد
و مشق هایش را
بر دیوار کوچه های شهر می نوشت
در ستاره باران آن شب
نماز خونین حماسه چهارده سالۀ مرا
وسعت وسیع کدام سجّاده گسترده شد؟
که عطر آسمانی آن
از هزار فرسنگ فاصله
در عطشناکی انتظارم پیچید
شامل 16 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت حماسه چهارده ساله