دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 25
جذابیت های توریسم : جذابیت های توریسم مکانهای موردعلاقه ای هستند که توریست (جهانگرد) از آن بازدید می کند.
تعاریف جهانگردی
به دلیل چند وجهی بودن و میان رشته ای بودن جهانگردی ، از دیدگاه های مختلفی اعم از اقتصادی ، جامعه شناختی ، جغرافیایی و مدیریتی می تواند مورد بررسی قرار گیرد . شاید به همین دلیل است که تا کنون تعاریف متعددی از جهانگردی با توجه به دیدگاه رشته های مختلف صورت گرفته است .
آرتور بورمن (1931) جهانگردی را چنین تعریف کرده است :« جهانگردی مجموعه مسافرتهایی را در بر می گیرد که به منظور استراحت و تفریح و تجارت یا دیگر فعالیت های شغلی و یا اینکه به منظور شرکت در مراسم خاص انجام می گیرد و غبیب شخص جهانگرد از محل سکونت دایم خود در طی این مسافرت موقتی و گذرا می باشد. بدیهی است کسانیکه اقدام به مسافرت های شغلی منظمی بین محل کار و زندگی خود می کنند مشمول این تعریف نمی شوند.» . از دیدگاه بازاریابی و بازاریابان گردشگری به مجموعه فعالیتی گفته می شود که در جریان مسافرت یک گردشگر اتفاق می افتد. این فرایند شامل هر فرایندی از قبیل برنامه ریزی سفر ، مسافرت به مقصد ، اقامت ، بازگشت و حتی یادآوری خاطرات آن نیز می شود. همچنین فعالیت هایی را که گردشگر به عنوان بخشی از سفر انجام می دهد نظیر خرید کالاهای مختلف و تعامل بین میزبان و میهمان را نیز در بر می گیرد . به طور کلی می توان هر گونه فعالیت و فعل و انفعالی را که در جریان سفر یک سیاحتگر اتفاق می افتد گردشگری تلقی کرد (Lumsdon , les, 1997, 18) .
در سال 1942 اقتصاددان های سوییسی که بیشتر جهانگردی را محور تحقیقات و مطالعات خود قرار داده بودند ، تعریف نسبتاً بهتری به دست دادند که از آن جمله می توان از تعریف هونزیکر – کراپف نام برد . به عقیده آنان جهانگردی عبارت است از ظهور مجموعه روابطی که از مسافرت و اقامت یک نفر غیربومی بدون اقامت و اشتغال دایم در یک محل به وجود می آید . این تعریف از جانب انجمن بین المللی متخصصین علمی جهانگردی یعنی AIEST مورد قبول قرار گرفت (رضوانی ، علی اصغر ؛ 1374 : 28 ) .
در مسابقاتی که اتحادیه بین المللی جهانگردی برای به دست آوردن یک تعریف جامعه از جهانگردی گذشته بود ، تعریف زیر از میان تعاریف به دست آمده برگزیده شده ، برطبق این تعریف جامع از جهانگردی عبارت است از مجموعه تغییرات مکانی انسان ها و فعالیتی است که از آن منتج می شوند. این تغییرات خود ناشی از به واقعیت پیوستن خواست هایی است که انسان را به جابه جایی ودار می کند و بالقوه در هر شخصی با شد ت و ضعف متفاوت وجود دارند. (رهنمایی ، تقی ؛ 1369 :25 ) .
سازمان جهانی جهانگردی تعریف ذیل را در مورد جهانگردی ارایه کرده است : « جهانگردی یا گردشگری ، مجموعه کارهایی است که فرد در مسافرت و در مکانی خارج از محیط محصول خود انجام می دهد ، این مسافرت بیش از یک سال طول نمی کشد و هدف آن تفریح ، تجارت یا فعالیت های دیگر است » . (W.T.O , 1997 )
در تمام تعاریف بالا ، اشتراکاتی از قبیل جدا شدن فرد از محل زندگی دایمی خود ، موقتی بودن سفر و فعالیت هایی مانند تفریح و سرگرمی و یا بازید مشاهده می شود.
تعاریف جهانگرد
اصطلاح توریست (جهانگرد ) از قرن نوزدهم معمول شد در آن زمان اشراف زادگان فرانسه می بایست برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی اقدام به مسافرت نمایند این جوانان در آن زمان توریست نامیده می شدند و بعدها در فرانسه این اصطلاح در مورد کسانی به کار می رفت که برای سرگرمی و وقت گذرانی و گردش به فرانسه سفر می کردند و بعداً با تعمیم بیشتر به کسانی اطلاق می شد که اصولاً به این منظور به سفر می رفتند . کم کم توریست به بعضی از زبانهای دیگر وارد شد و از آن واژه توریسم به وجود آمد ، از همان زمان توریست به بعضی از مسافرت ها و مسافرینی گفته می شود که هدف آنها استراحت ، گردش ، سرگرمی و آشنایی با مردم بود و نه کسب درآمد و اشتغال به کار . در زبان فارسی اصطلاح سیاح در گذشته به کسانی گفته می شد که با هدف و منظور شخصی دست به سفر می زنند ، مانند ناصر خسرو ، سعدی و این واژه در زبان فارسی تا نیمه اول قرن بیستم در معنی فوق به کار می رفت تا آنکه دو واژه جهانگرد و جهانگردی جای آن را گرفت اما در اروپا گرچه در قرن هفدهم احتیاج به چاپ کتاب راهنمایی جهانگردی احساس شد ولی تعداد کسانی قادر بودند برای سرگرمی و استراحت اقدام به سفر به یک کشور خارجی نمایند بسیار کم و محدود بود و این عدم امکان و محدودیت تا قرن نوزدهم ادامه داشت ، زیرا مسافرت ها اغلب طولانی و ناراحت کننده بودند و وسایل حمل و نقل سریع و راحت وجود نداشت ، مخارج حمل و نقل و مسافرت نیز بسیار گران تمام می شد. در سال 1925 کمیته مخصوص آمارگیری مجمع ملل افراد زیر را جهانگرد شناخت :
کسانی که برای تفریح و دلایل شخصی با مقاصد پزشکی و درمانی سفر می کنند .
کسانی که برای شرکت در کنفرانس ها ، نمایشگاه ها ، مراسم مذهبی ، مسابقات ورزشی و از این قبیل به کشورهای دیگر سفر می کنند.
کسانی که به منظور بازاریابی و امور بازرگانی سفر می کنند.
افرادی که با کشتی مسافرت می کنند و در بندری در مسیر راه تا 24 ساعت اقامت می نمایند (فیض بخش ، علی ؛ 1355 ، 18-25 ) .
در سال 1937 نیز کمیته ویژه در رم جهت بررسی پاره ای از مسائل صنعت توریسم تشکیل گردید و مفهوم توریسم تفریحی به این شرح ارائه شد؛ افرادی که در یک دوره 24 ساعته یا بیشتر به یک کشور خارجی سفر می کنند توریست خوانده می شوند. این کمیته مسافرت های زیر را به عنوان حرکت های توریستی به شمار آورد.
افرادی که جهت خوشگذرانی ، دلایل شخصی و مسائل بهداشتی به مسافرت می روند.
افرادی که برای شرکت در کنفرانس مسافرت می کنند.
افرادی که جهت انجام کارهای بازرگانی مسافرت می کنند.
افرادی که به گردش دریایی می روند.
در سال 1963 از طرف سازمان ملل و براساس پیشنهاد کنفرانس بین المللی ترانسپورت و جهانگردی (IUOTO) در رم تعریف زیر از جهانگردی ارائه شده توریست یا بازدید کننده موقت کسی است که به منظور تفریح ، استراحت ، گذران تعطیلات ، بازدید از نقاط دیدنی ، انجام امور پزشکی ، درمانی و معالجه ، تجارب ، ورزش ، زیارت ، دیدار از خانواده ، مأموریت و شرکت در کنفرانس ها ، به کشورهای غیر از کشور خود سفر می کنند ، مشروط بر اینکه حداقل مدت اقامت او از 24 ساعت کمتر واز سه ماه بیشتر نبوده و کسب شغل و پیشه هم مدنظر نباشد.
سازمان جهانی جهانگردی (W.T.O) ضمن انجام یک تقسیم بندی بین اصطلاحات جهانگرد یا گردشگر (Tourist) گردشگر یک روزه (same day visitor) ، دیدار کننده (visitor) و مسافر (Traveler ) تعاریف ذیر را ارائه می دهد :
جهانگرد یا گردشگر(دیدار کننده یک شبه ) : مقصود کسی است که دست کم یک شب در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی ، در محل مورد بازید به سر برد.
گردشگر یک روزه کسی است که یک روز به مکان دیگری می رود ولی شب را آنجا نمی گذراند .
دیدار کننده کسی است که به مکانی غیر از محیط معمولی خود مسافرت می کند کمتر از 12 ماه متوالی در آن به سر می برد و هدف اصلی از این مسافرت این نیست که در مکان مورد بازدید در ازاء در یافت پول کار کند.
مسافر کسی است که که بین دو یا چند نقطه مسافرت کند ( وای گی ، چاک ؛ 1382 : 22) .
با توجه به مجموعه تعاریف عنوان شده در مورد جهانگرد ، باید گفت سه ویژگی اصلی در این تعاریف مدنظر است :
الف ) مدت زمان مسافرت
ب) فاصله مکانی
ج) انگیزه ها و اهداف مسافرت
بنابراین جهانگرد به کسی اطلاق می شود که مدت زمان سفر او بیش از 24 ساعت و کمتر از 12 ماه به طول انجامد ، فاصله مکانی مسافرت باید بیش از 70 کیلومتر باشد و سفر او با یکی از انگیزه های تفریحی استراحتی ، فرهنگی ، دیدار از آثار باستانی و تاریخی ، بازدید از مناظر طبیعی و یا موارد مشابه صورت گیرد.
البته با در نظر گرفتن اهداف ، انگیزه ها ، مقاصد و مدت سفر جهانگردی تقسیم بندی های مختلفی از جهانگرد صورت گرفته است که در شکل1 تقسیم بندی سازمان جهانی جهانگردی از دیدار کنندگان بین المللی آورده شده است .
انواع جهانگردی
تا قبل از جنگ جهانی اول ، امکانات تفکیک اشکال جهانگردی با توجه به طبقات وجود نداشت ، در حالی که امروزه باید عوامل را مورد استفاده قرار دهد که این عوامل شامل زمان ، مکان ، انگیزه و هدف است با توجه به مدت زمان اقامت و یا عبارتی دیگر طول مدت مسافرت می توان از جهانگردی کوتاه مدت و جهانگردی دراز مدت صحبت نمود و آنها را از یکدیگر تفیکیک کرد. فصل سال نیز می توان از جهانگردی کوتاه مدت و جهانگردی دراز مدت صحبت نمود و آنها را از یکدیگر تفکیک کرد . فصل سال نیز می تواند دو نوع از جهانگردی را که شامل توریسم زمستانی (از آبان تا فروردین ) و توریسم تابستانی (از اردیبهشت تا مهرماه ) است ، مشخص نماید . مکان مسافرت و یا محل اقامتی که توریست انتخاب می کند ، نیز ، شکل معینی را عرضه می دارد . اقامت ممکن است در هتل ، کمپینگ ، ویلای شخصی و یا خانه های اجاره ای باشد. انجام چنین مسافرت هایی معمولاً توسط وسایط
