لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 38
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:
«در قیامت پنجاه موقف (محل توقف برای رسیدگی به اعمال و حساب) خواهد بود؛ و هر موقفی هزار سال به طول میانجامد. اولین موقف، هنگام خروج از قبر است. مردگاه هزار سال با بدن برهنه و پای برهنه با حال گرسنگی و تشنگی در قبر انتظار میکشند. هر که از قبر خود بیرون آید در حالی که به خدا و بهشت و دوزخ و بعثت و حساب و قیامت ایمان داشته باشد و پیغمبر و آنچه را از جانب خدا آمده تصدیق کند، از گرسنگی و تشنگی نجات خواهد یافت».
امام صادق علیه السلام فرمود:
«روز قیامت پنجاه موقف دارد. هر موقفی به اندازه هزار سال از سالهای دنیاست.» سپس این آیه را تلاوت فرمود:« تعرج الملائکه و الروح الیه فی یوم کان مقدارة خمسین الف سنة» (ملائکه و روح به سوی خداوند عروج میکنند در روزی که پنجاه هزار سال به طول میانجامد).
مقدمه:
یکی از مراحل قیامت عبور از صراط است که در آیات و روایات مورد توجه قرار گرفته است، در این مقاله مراد از صراط و چگونگی عبور از آن مورد بحث قرار گرفته است.
صراط در لغت به معنی راه و طریق است و در آیات قرآن نیز در همین معنی بکار رفته است چنانکه میفرماید:
« و الله یهدی من یشاء الی صراط مستقیم» (بقرة/213) .خدا هر کس را بخواهد به راه راست هدایت میکند.
و به همین جهت گاهی در طریق منتهی به دوزخ نیز به کار میرود چنانکه میفرماید: «احشروا الذین ظلموا و ازواجهم و ما کانوا یعبدون من دون الله فاهدوهم الی صراط الجحیم» (صافات/22ـ 23).
و همسران آنان و آنچه را که غیر از خدا پرستش میکردند، محشور نمائید آنگاه همگی را به سوی راه دوزخ راهنمائی کنید.
«راغب اصفهانی» در معنی صراط عنوان سهل و آسان بودن را نیز قید کرده است، طبعا راه بهشت و دوزخ هر دو به گونهای سهل و آسان میباشند اما راه بهشت برای این که در گرو عمل به قوانین الهی است، که مطابق با آفرینش انسان بوده و با بعد ملکوتی انسان هماهنگ است، و اما راه دوزخ برای این که در گرو توجه بیش از حد به اعمال قوای بهیمی است که با قاطعیت و بعد حیوانی انسان هماهنگ میباشد و در هر حال صراط گاهی نیز به خود جسر و پل که دو راه را بهم پیوند میدهد، گفته میشود.
صراط یا گذرگاه همگانی
از آیات و روایات استفاده میشود که در روز رستاخیز گذرگاهی عمومی وجود دارد که همگان باید از آن عبور کنند و در لسان روایات به آن صراط گفته شده است و در قرآن اگر چه به طور صریح در این مورد مطلب وارد نشده است ولی مفسران آیه یاد شده در زیر را ناظر به صراط میدانند:
«و إن منکم الا واردها کان علی ربک حتما مقضیا ثم ننجی الذین اتقوا و نذر الظالمین فیها جثیا» (مریم/71ـ 72).
هیچ یک از شماها نیست مگر این که وارد آن (دوزخ) میشود و این مطلب، حکم و تقدیر حتمی خداوند است، آنگاه پرهیزگاران را نجات میدهیم و ستمگران را فرو میگذاریم تا در آن آتش به زانو در افتند.
در این که مقصود از کلمه «ورود» در آیه چیست؟ مفسران دو نظر دارند:
1ـ مقصود از ورود به دوزخ، اشراف و نزدیک شدن به آن است و گاهی در زبان عرب (و غیر آن) از اشراف و نزدیکی به چیزی به لفظ ورود تعبیر میآورند، مثلا کسی که به دروازه شهری رسیده است میگویند وارد آن شهر شد.
این گروه به برخی از آیات قرآن نیز استشهاد کردهاند:
قرآن درباره موسی (ع) میفرماید: «و لما وردماء مدین...» (قصص/23 )
هنگامی که بر آب مدین وارد شد.
مسلما آب در درون چاه بود و مقصود از ورود بر آب مدین، اشراف بر آن و رسیدن بر بالای آن است زیرا به دنبال آیه میفرماید: «وجد علیه أمة من الناس یسقون...» گروهی را دید که از آب چاه گوسفندان خود را سیراب مینمایند بدیهی است کسی که داخل چاه شود نمیتواند بالای آن را نظاره کند.
همچنین در مورد کاروانی که یوسف را در چاه یافت میگوید: «و جآءت سیارة فارسلوا واردهم فأدلی دلوه» (یوسف/20).
قافلهای فرا رسید، سقای قافله را برای آوردن آب فرستادند او نیز دلو خود را در چاه فرو برد.
در این آیه کلمه «وارد» بر سقا اطلاق شده است که معمولا برای آوردن آب بر سر چاه میرود و به وسیله دلو و مانند آن از آن آب میکشد اگر چه خود داخل آب نمیشود.
دانلود تحقیق کامل درباره مواقف قیامت 38 ص