لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه50
بخشی از فهرست مطالب
مبنای مشروعیت صلح
قواعد حاکم بر صلح
ویژگی‌های عقد صلح
آثار و احکام صلح
صلح
صلح در لغت به معنای آشتی، سازش و پایان دادن به جنگ و نزاع می‌باشد.
در اصطلاح فقهی، عقدی است که برای اصلاح میان دو کس که در معامله و یا واقعه‌ای اختلاف دارند، منعقد می‌شود که منظور قانون نیز، همین است.
انرژی هسته ای کاربردهای زیادی در علوم پزشکی، صنعت، کشاورزی و... دارد. لازم به ذکر است انرژی هسته ای به تمامی انرژی های دیگر قابل تبدیل است اما هیچ انرژی ای به انرژی هسته ای تبدیل نمی شود.
سرفصل مطالب تحقیق انرژی هسته ای و کاربرد صلح آمیز آن:
چکیده 4
مقدمه 5
فصل اول 7
بیان مسئله 7
اهداف تحقیق : 7
اهمیت و ضرورت تحقیق 7
ضرورت تحقیق 8
فرضیات تحقیق 8
تعریف واژگان اساسی 8
فصل دوم 11
پیشینه تحقیق 11
یشینه ی علمی 11
پیشینه نظری 12
روش تحقیق 13
روش های مورد استفاده در تحقیق 13
فنون گرد آوری اطلاعات 14
فصل سوم 16
مزایا و معایب انرژیهای فسیلی 16
مزایا و معایب انرژی هسته ای 16
کاربردهای صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای 18
انرژی هسته‌ای به منظور کاهش هزینه‌ها 19
کاربرد انرژی اتمی در صنعت 20
ارزیابی انرژی هسته ای از منظر توسعه ی پایدار : 20
کاربرد انرژی اتمی در بخش پزشکی و بهداشتی 22
نمونه کاربرد مواد رادیو اکتیو در پزشکی 23
انرژی هسته ای در درمان بیماری های صعب العلاج 25
کاربرد انرژی هسته‌ای در بخش صنایع غذایی و کشاورزی 26
افزایش زمان نگهدای مواد غذایی 26
کاربرد ایزوتوپ ها در تحقیقات گیاهی 28
کنترل حشرات موزی 30
بهبود خصوصیات ژنتیکی گیاه 30
کاربرد انرژی اتمی در بخش دامپزشکی و دامپروری 31
کاربرد تکنیک های هسته‌ای در مدیریت منابع آب 32
استفاده از انرژی هسته ای برای کاهش آلودگی هوا 32
کاربرد انرژی اتمی در تولید برق 33
فصل چهارم 35
نتیجه گیری 35
مشکلات تحقیق 36
منابع و مأخذ 36
تحقیق انرژی هسته ای و کاربرد صلح آمیز آن به صورت فایل ورد docx و در 37 صفحه می باشد که برای به هم نریختن متن لطفا دو فونت Bnazanin , Btitre که همراه فایل دانلود شده است را در صورت نداشتن این دو فونت به مجموعه فونتهای خود اضافه وهمچنین از افیس 2010 به بالا برای نمایش بهتر فایل استفاده نمایید.
مقدمه:
جریانشناسى دقیق دو طیف متعارض (صالحان و ناصالحان)، نشان مىدهد که، «دنیازدگى و عدم دیندارى» مردم، موجب پذیرش صلح از سوى امام حسن علیهالسلام شد. از این رو، آن حضرت، این دو را به عنوان عامل صلح معرفى و با تعبیر «عبید الدنیا» از آنان یاد کرد.1 نقاط اوج این رویکرد را مىتوان در استقبال نکردن مردم از حضور در اردوگاه جنگ امام حسن علیهالسلام یافت؛ به گونهاى که امام حسن علیهالسلام فرمود: «... شگفتا از مردمى که پى در پى نه حیا دارند، نه دین... اف بر شما اى بردگان دنیا»!2 امام همچنان خطاب به مردم فرمود: «معاویه ما را به چیزى فراخوانده است که عزت و عدالت در آن نیست؛ اگر زندگى دنیا را مىخواهید، مىپذیریم و این خار در چشم را تحمل مىکنیم و اگر مرگ را بخواهید، آن را در راه خدا ارزانى مىداریم». در پاسخ امام، همه فریاد زدند: ما زندگى و ماندن را مىخواهیم.3 اکنون مباحث مترتب بر دنیاگرایى مردم را مرور مىکنیم.
آثار دنیاگرایى و بىدینى در رفتار مردم
این آثار، در قالبهاى مختلف، خود را نشان داد. برخى محققان، این آثار و معلولها را به جاى علت صلح مطرح مىکنند. برخى از این آثار، عبارتند از:
1. پیمانشکنى
وقتى سپاه قیس بن سعد، قبیله به قبیله، به معاویه پیوستند، امام فرمود: «... [پس از شهادت پدرم] با من به اختیار بیعت کردید و من هم پذیرفتم و در این راه بیرون آمدم و خدا مىداند که چه تصمیمى داشتم؛ ولى از شما سرزد، آنچه سرزد».4
2. خیانت به امام
رویکرد دنیاگرایى مردم، بهویژه خواص را در قیام و صلح حسنى و در آیینه خیانتهایشان باید دید؛ چنان که معاویه در آغازین لحظات، اکثر آنها را جذب کرد؛ از جمله فرماندهى از قبیله کنده را با پانصد هزار درهم خرید و او با دویست نفر، به معاویه پیوست. امام فرمود: «من بارها به شما گفتهام که شما وفا ندارید و بنده دنیایید».5
3. مصمم نبودن به مبارزه
وقتى جاریة بن قدامه نزد امام علیهالسلام آمد و تقاضاى حرکت به سمت دشمن کرد، امام فرمود: «اگر همه این مردم مثل تو بودند، رهسپارشان مىکردم؛ ولى نصف یا یک دهم مردم، این عقیده را ندارند».6
بازتاب دنیاگرایى مردم در جبهه امام
1. تنها ماندن امام حسن علیهالسلام
در آغاز جنگ، وقتى لشکر به پل منیع رسید، حجر بن عدى از سوى امام، مردم را در مسجد جمع کرد و کوشید تا آنان را براى جنگ، تهییج کند؛ اما همه سکوت کردند؛ به گونهاى که عدى بن حاتم برخاست و گفت: سبحان الله! چقدر سکوت شما زشت است. آیا به امام و فرزند پیامبر خود پاسخ نمىدهید؟7 امام علیهالسلام، بارها با این حقیقت تلخ روبهرو شد.
امام علیهالسلام در برابر اعتراض مردم به صلح هم فرمود: «سوگند به خدا! حکومت را به معاویه نسپردم؛ مگر اینکه یارانى نیافتم».8
2. ناامیدى از وصول به هدف با اقدام نظامى
هدف اصلى نظام امامت، جامعهسازى و صیانت از جامعه نبوى است. جنگ و صلح، امورى فرعىاند که در مسیر جامعهسازى، به دلیل تعارض بناى جامعه جدید با منافع گروههایى که از وضع سابق بهره مىبرند، پیش مىآید وگرنه ائمه فارغ از این امور، مشغول جامعهسازى اسلامى و تحقق مدینة النبى مىشدند.
امام حسن علیهالسلام هم در این مسیر، ناچار به جنگ شد و پس از تنهایى و ناامیدى از ادامه وصول به هدف، با اقدام نظامى پیش آمد. امام، هنگام امضاى صلحنامه فرمود: «اینک پیشآمد من، به ناامیدى از حقى که زنده دارم و باطلى که بمیرانم، رسید».9
3. پذیرش گزینه صلح
این بخش از تصمیم امام، پیامد طبیعى حوادث قبلى و ناامیدى از وصول به هدف به وسیله جنگ بود. امام حسن علیهالسلام، در این باره مىفرماید: «اگر یارانى داشتم، صلح نمىکردم». این جمله، گویاى این است که امام، صلح را به عنوان یک راه اساسى، انتخاب نکرد؛ بلکه طبق وضعیت موجود، ناچار به استفاده از آن شد.10
آثار صلح
آیا منافعى که امام از ترک جنگ به دست آورد، قابل رقابت با دستاورد معاویه بود و آیا دستاورد امام حسن علیهالسلام از این اقدام، بیشتر از دستاورد احتمالى وى از جنگ بود؟
در صورت کم ارزش بودن دستاوردهاى امام، آن حضرت، نباید صلح را مىپذیرفت. آثار آینده نشان مىدهد که در هر دو صورت دستاوردهاى امام، ارزشمندتر از دستاوردهاى معاویه بود. براى این منظور باید آثار صلح را مرور کنیم. این آثار، عبارتند از:
1. بقاى نظام امامت
اصلىترین اثر صلح، بقاى نظام امامت براى حفظ اسلام بود. امام در جواب ابوذر غفارى فرمود: «خواستم حافظى براى دین باقى بماند».11
2. بقاى شیعیان
امام به ابوسعید عقیصا فرمود: «اگر صلح نمىکردم، روى زمین، کسى از شیعیان ما باقى نمىماند».12
3. حفظ دین و رعایت مصلحت امت پیامبر
در آن موقعیت، روم شرقى آماده حمله به نظام اسلامى بود و جنگ داخلى، موجب وصول آنان به هدف و نابودى اساس اسلام مىشد.13
امام علیهالسلام در این باره فرمود: «ترسیدم ریشه مسلمانان از زمین کنده شود... خواستم دین خدا حفظ شود».14 گر چه این سخن عام است و ممکن است منظور غیر از خطر روم شرقى باشد، ولى اصل حفظ دین، در آن، لحاظ شده است. امام بارها اشاره مىکرد که مصلحت و حکمت این کار، هر چند پنهان، خیلى مهم است. وى نزد معاویه فرمود: «من مصلحت امت را در نظر گرفتم... و در این کار، جز صلاح و دوام مردم را نخواستم».15
4. ترجیح امنیت بر اختلاف
امام، هنگام کوچ از ساباط فرمود: «انس، آسودگى و آشتى میان مردم از جدایى، ناامنى، کینهورزى و دشمنى که شما خواهانید، بهتر است».16
5. تأمین عزت واقعى
صلح هر چند در ظاهر عقبنشینى بود، اما در واقع، عامل عزت شیعیان و شکستناپذیرى ابدى آنان شد. از این رو، امام در برابر سلیمان بن صرد که با عنوان مذلّ المومنین به امام سلام کرد، فرمود: سوگند به خدا! اگر زیر دست و در عافیت باشید، نزد من محبوبتر است از اینکه عزیز باشید و کشته شوید».17
شامل 31 صفحه word
پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق
گرایش حقوق بین الملل
218 صفحه
چکیده:
عملیات حفظ صلح یکی از ابزارهای سازمان ملل متحد جهت کنترل منازعات داخلی و بین المللی و حفظ صلح و امنیت بین المللی می باشد. این عملیات در ابتدا با وی‍‍ژگی های بیطرفی، عدم توسل به زور مگر در دفاع مشروع و با کسب رضایت طرفین درگیر، در صحنه انجام می شد. ولی به تدریج وظایفی غیر از حفظ صلح بر عهده نیروهای حافظ صلح قرار گرفت. وظایفی همچون تحکیم صلح و بنای صلح. تحول عظیم در عملیات حفظ صلح ورود عنصر مداخلات بشردوستانه بوده که سبب گردید عملیات حفظ صلح وظایف اجرا و تحمیل صلح را نیز دربرگیرد. مداخلات بشردوستانه با وجود ریشه های تاریخی و نیز گسترش استفاده از آن در قرن بیستم، هنوز نظام حقوقی مدونی نیافته است. ایده مداخله بشردوستانه تلاش دارد به توسل به زور در جهت حفاظت از بشریت صورتی مشروع بخشد. شورای امنیت نیز با تفسیر موسع از اصطلاح حفظ صلح و امنیت بین المللی جنایات بشری را از مصادیق تهدید یا نقض صلح و امنیت دانسته و فرمان توسل به زور را صادر نموده است. در این مسیر اجرای تصمیمات شورای امنیت، گاهی بر عهده نیروهای حافظ صلح بوده است. با توجه به سوابق تاریخی به نظر می رسد استفاده از نیروهای حافظ صلح در مداخلات بشردوستانه برای حفظ حقوق اساسی افراد در قبال جرائم خطیر بین المللی، گامی جهت حفظ صلح و امنیت بین المللی می باشد.
از آن زمان که شمشیر بر فرق شیر خدا فرود آمد و زهر در جان فرزند زهرا نشست و سر ثارالله به مهمانى نیزه ها رفت. اسلام جاودانه شد. در کلام فرصت تغییر بود و در نوشته رخصت تحریف. آسمان محراب را حتى انکار مى شد کرد تا آن زمان که شق القمر خونین ماه، فلق را جاودانه نساخت. کلام را مجال تغییر بود اما حنجره خون آلوده را هرگز.
و نوشته را رخصت تحریف اما لوح زمرد و محفوظ در طشت نشسته را هرگز. و او آنگاه که رنگ قدسى سبز را برمى گزید جگر تفتیده خود را در انحناى شکوهمند تاریخ مى دید. او ـ چنانکه پدر ـ مظلوم زیست. اگر نه مظلومتر از برادر، همسنگ او. برادر ـ سلام الله علیه ـ را دشمن خارجى خواند، اما دوست «مذل المؤمنین» خطابش نکرد. گریز از دنیا و قدرت برادر بر همه از روز آشکارتر بود. برادر را کسى با تهمت «انک تدرى الخلاقه» نیالود. دشمن برادر، جانى و خونخوار بود و دشمن او سیاستمدار و مکار هم. برادر خدنگ از روبرو خورد و او خنجر از پشت. برادر مجال یافت که جنگ را به بیرون خانه کشاند و او در خانه مجبور به ستیز شد. حماسه عاشقانه برادر آنچنان آشکار و هویدا بود که پس از اندى و براى همیشه سرلوحه حماسه هاى عالم قرار گرفت اما حماسه عارفانه و حلیمانه او آنچنان پر رمز و راز و پیچیده بود که قرنها در ابهامى ناشى از انکار و جهالت محفوف ماند. از چشمه جوشان و جاودانه على دو رود جارى شد. ابعاد مختلف و شکوهمند منشور شخصیت على در دو بعد اساسى تبلور یافت. یک بعد خیبر على بود، «ضربة على یوم الخندق» او بود، ذات السلاسل على بود، جمل، صفین و نهروان على بود. و بعد دیگر حلم على بود، بیست و پنج سال سکوت على بود، با ریسمان در گردن به مسجد رفتن على بود، تحمل سیلى بر گونه فاطمه على بود، تاب شهادت غنچه نارسیده على بود، صبر على بود، استقامت على بود، تاب خار در چشم على بود و تحمل استخوان در گلوى على و چه کسى مى تواند، نه بگوید، تصور کند حتى که یکى از ابعاد شخصیت على از آن دیگر کارسازتر و مفیدتر براى اسلام بوده است. آن على که فریاد مى زند «والله لابن ابى طالب انس بالموت من الطفل بثدى امه» در آن سالهاى سخت سکوت، شمشیر کشیدن برایش ساده تر نیست؟ او چه هراسى جز محو و نابودى اسلام دارد که شمشیر را در نیام چون استخوانى در گلو تاب مى آورد. کدام عقل سلیمى درویدن را برتر از بذر پاشیدن تصور مى کند.
شامل 24 صفحه فایل word قابل ویرایش