لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه66
فهرست مطالب
مسجد شیخ لطف الله
یکی از زیباترین آثار تاریخی اصفهان که هر تماشا کننده ای را خیره می کند و نسبت به هنرمندانی که در انجام آن دخیل بوده اند باظهار تحسین و اعجاب وامیدارد مسجد شیخ لطف الله است که در ضلع شرقی میدان نقش جهان مقابل عمارت عالی قاپو (دولتخوانه مبارکه) واقع شده و بواسطه کاشیکاری های معرق داخل و خارج گنبد و کتیبه های عالی که مقداری از انها بخط علیرضای تبریزی عباسی(2) است از زیبائی و ظرافت کمتر نظیر دارد. این مسجد که شاهکاری از معماری و کاشیکاری ایران در نیمه اول قرن یازدهم هجری است بفرمان شاه عباس اول ساختمان آن شروع[1] شده و سر در زیبای آن در سال 1012 هجری به پایان رسیده و سال اتمام ساختمان و تزئینات کاشیکاری آن 1028 هجری قمری است. سال اتمام سر در مسجد بموجب کتیبه ای که به خط ثلث با کاشی سفید معرق بر زمینه لاجوردی نوشته شده به شرح زیر است:
(1)سفرنامه های سیاحتی که نام برده شد بزبان فارسی ترجمه شده و کسانیکه علاقه مند باشند تغییرات این میدان را در دو قرن اخیر مطالعه نمایند میتوانند بکتابهای سیاحان مزبور مراجعه نمایند.
(2)علیرضای تبریزی از خوشنویسان بزرگ زمان شاه عباس اول است که چون به خدمت شاه عباس در آمد خود را علیرضای عباسی خواند.این خوشنویس استاد در تبریز شاگرد ملا محمد حسین تبریزی و علاءالدین محمد بن محمد تبریزی معروف به (علاء بیک) بود و خط ثلث و نسخ را نیکو می نوشت. پس از انکه در زمان شاه محمدخدا بنده پدر شاه عباس ترکان عثمانی آنشهر را بتصرف آوردند علیرضا از انجا بیرون آمده و به قزوین پایتخت دولت صفوی رفت و در مسجد جامع آنشهر منزل گرفت و بکار کتابت مشغول شد و قسمتی از کتیبه های آن مسجد را با چند قرآن در آنجا تمام کرد ولی چون می خواست که در خط نسخ تعلیق نیز استاد شود به شمق اسن خط همت گماشت و در اندک زمان بزور و قوت ام الخطوط که عبارت از ثلث است خوش نویس شده و خط را بجائی بلند رسانید و در هفت خط مخصوصا در خطوط ثلث و رقاع و نستعلیق استادی کم نظیر شد.
علیرضا روز پنج شنبه اول شوال سال 1001 هجری قمری بخدمت شاه عباس در آمد و در زمره ندیمان مخصوص وی داخل شد و شاه جمعی از خوشنویسان مانند محمد رضا امامی و محمد صالح اصفهانی و عبدالباقی تبریزی را بدو سپرد تا زیر دست او خط ثلث را بیاموزند علیرضای عباسی تا پایان عمر در زمره مقربان و ندیمان مخصوص شاه بود و در سفر و حضر در سلک مقربان شرف اختصاص داشت و بتفقدات و انعامات و نوازش های بیغایات سرافراز و مفتخر بود و به لقب (شاه نواز) ملقب شد. محبت و علاقه شاه عباس به این مرد هنرمند بدان پایه بود که گاه او می نشست و شمعی بدست می گرفت تا علیرضا در روشنائی آن کتابت کند.
تحقیق در مورد مسجد شیخ لطف الله
