تامین اجتماعی؛ چالش امروز و دغدغه فردا

اختصاصی از ژیکو تامین اجتماعی؛ چالش امروز و دغدغه فردا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

بسم الله الرحمن الرحیم –فرمت فایل :word (با قابلیت ویرایش ) – تعداد صفحه : 12 صفحه -

با وجود اینکه سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه گر کشور محسوب می شود و با توجه به اینکه یکی از وظایف سازمان های بیمه گر در تمام کشورها حمایت از بیمه گزاران و ارئه تسهیلات لازم برای تامین خواسته های آنهاست، اما به نظر می رسد این سازمان به رغم گنجاندن این وظایف در رئوس اهدافش همچنان در برآورده ساختن آمال و خوسته های اولیه افراد تحت پوشش خود با مشکل مواجه است.

سازمان تامین اجتماعی به عنوان بزرگترین سازمان بیمه گر کشور که جمعیتی بالغ بر 26 میلیون نفر را تحت پوشش خود دارد هم چنان با مشکلات و معظلات فراوانی تا رسیدن به نقطه مطلوب مواجه است.

یکی از معظلات و مشکلات چشم گیر این سازمان مربوط به خدمات درمانی بیمه شدگان است به نحوی که با وجود اینکه سازمان تامین اجتماعی دارای تعداد زیادی بیمارستان ، درمانگاه و پلی کلینیک در سراسر کشور است اما به دلیل عدم ارائه خدمات مطلوب بیمه شد گان ، بیماران مجبورند از مراکز در مانی بخش خصوصی استفاده کنند که در این بیمه سازمان تامین اجتماعی هیچ گونه راهکار حمایتی در این باره اتخاذ نکرده است ضمن اینکه بیمه شدگان خود را ملزم کرده که فقط در شرایط اورژانس می توانند از مراکز خصوصی استفاده کنند.

دکتر بهزاد محمودیه رییس دفتر اسناد پزشکی استان تهران می گوید: بیمه شدگان تامین اجتماعی از ابتدای سال 83 به جز موارد اورژانس نمی توانند برای درمان بیماری خود به مراکز خصوصی مراجعه نمایند و در صورت مراجعه غیر اورژانس بیمه شدگان به مراکز خصوصی درمانی هزینه های درمانی آنها از سوی سازمان تامین اجتماعی پرداخت نخواهد شد.

از سوی دیگر مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی در حالی به قرارداد سازمان یا بیمارستان های خصوصی در استان های کشور به غیر از تهران تاکید می کند که باید اذعان داشت قریب به اتفاق اکثر استانها به ویژه مناطق محروم و بیمارستانهای خصوصی نیز از کیفیت درمانی و خدمات مطلوبی برخوردار نبوده و ادعای این گفته را می توان در حضور بی رویه بیماران شهرستانی در تهران مشاهده نمود.

شریف زادگان کیفیت ارائه خدمات بیمارستان میلاد را حتی از دیگر بیمارستانهای بخش خصوصی نیز بهتر می داند اما به این نکته اشاره نمی کند که بیماران در مراجعه به این بیمارستان باید ماهها پشت نوبت قرار گیرند و حتی برای یک ویزیت معمولی در صفهای طویل به سر برند.

سازمان تامین اجتماعی در بخش بیمه ای نیز با مشکلات و موانع عدیده ای مواجه است، نمونه بارز این مساله در عدم پرداخت معوقه های قبل از سال 79 بازنشستگان تامین اجتماعی است، مساله ای که با توجه به نیاز شدید مالی این افراد می تواند گره گشای بخشی از مشکلات 500 هزار بازنشسته ای باشد که چشم امید شان به دریافت این حق و حقوق به جای مانده است.

متاسفانه با ابلاغی که از سوی دولت در این خصوص صادر شد نیز نوعی ابهام و دوگانگی را در نزد این قشر محروم و زحمتکش جامعه تشدید کرد، چرا که بازنشستگان کشوری و لشکری قبل از سال 79 با تامین اعتباری که از سوی دولت صورت گرفت توانستند حاصل و دسترنج زحمات 30 ساله خود را دریافت کنند، اما بازنشستگان تامین اجتماعی می بایست برای دریافت این حقوق معوقه نگاهشان به حمایت های سازمان تامین اجتماعی باشد که مناسفانه این سازمان نیز هیچ تلاش و اقدامی در این جهت صورت نداده است.

در واقع می توان گفت سازمان تامین اجتماعی برای رسیدن به روزهای درخشان و دست یافتن به اهداف عالیه یک سازمان بیمه گر و خدمات رسان هنوز راه طولانی در پیش دارد چرا که وقتی خدماتی که از سوی این سازمان ارائه می شود با خدماتی که سازمان های همنام در سایر کشورها ارائه می کنند را مقایسه می کنیم، در می یابیم برای رسیدن به آسایش و رفاه در سایه تامین اجتماعی راه طولانی در پیش داریم.

دانلود حجاب نگاه دیروز چالش امروز دغدغه فردا

اختصاصی از ژیکو دانلود حجاب نگاه دیروز چالش امروز دغدغه فردا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 فرمت فایل:  Word ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ ) 

---

 قسمتی از محتوای متن 

تعداد صفحات : 8 صفحه

حجاب؛ نگاه دیروز، چالش امروز، دغدغه فردا - حجاب و پاسخ به مخالفان: منتقدان و مخالفان پدیده ای چون «حجاب»، و به بیانی بهتر «پوشش»، در رویارویی با این دستور اسلامی و اجرای آن در جامعه ای اسلامی، پرسش هایی مختلف را طرح می کنند و در این راه، به آن توسل می جویند؛ پرسش هایی مطرح چون: الف: باتوجه به اینکه نیمی از جمعیت جامعه را زنان تشکیل می دهند، «حجاب» سبب انزوای این گروه بزرگ و سبب عقب افتادگی این گروه فعال و در نهایت تبدیل آنان به نیرویی سربار و مصرف کننده در جامعه می شود.
آیا این کار عاقلانه است؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت که «حجاب اسلامی»، و بیانی درست تر «پوشش اسلامی» هیچگاه زن را در جامعه منزوی نمی سازد.
اگر در گذشته و در اثبات این سخن، نیازمند به استدلال های عجیب و طولانی بودیم، امروزه، به راحتی می توانیم با درنظرگیری حضور بانوان در جامعه ایرانی پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حضور امروزین آنان در جایگاه های متفاوت و مختلف از مقام های سیاستگذار تصمیم گیر تا دانشجویان دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی، ناراستی و نادرستی این سخن را به اثبات رسانیم که «اقوی دلیل بر وجود شیء، خود آن شیء است.
» ب- «حجاب» لباسی دست و پاگیر است و فرد را از فعالیت سازنده بازمی دارد.
آیا این کار شدنی است؟
این پرسش نیز از جمله پرسش هایی است که برخلاف ظاهر درست خویش، باطنی نادرست و ناراست دارد؛ زیرا «حجاب» هیچگاه به معنای چادر نیست که حجاب به معنای پوشش است و چادر نوعی پوشش است.
از این رو، اگر بر صفحات شمالی کشورمان، ایران، بنگریم، زنان روستایی در شالیزارها، عمل سخت و کار طاقت فرسای کشت، کاشت و برداشت برنج را با حفظ کامل «حجاب» که به طور الزامی چادر نیست، انجام می دهند و جالب آن که، حتی این کار را در بسیاری از اوقات، بهتر و برتر از مردان به انجام می رسانند.
ج- «حجاب»، میان مردان و زنان فاصله می افکند و طبع حریص مردان را بیش تر تحریک می کند و به جای آن که «خاموش کننده» باشد، آتش حرص آنان را شعله ورتر می سازد که: «الانسان حریص علی ما منع»، آیا این شیوه کارآمد است؟
این پرسش نیاز به توضیح دارد: انسان به چیزی حرص می ورزد که هم از آن منع و هم به سوی آن تحریک شود.
به بیانی دیگر، با نیازافکنی و تحریک سازی، تمنای چیزی را در فرد و جامعه بیدار کنند و آنگاه فرد و جامعه را از آن بازدارند؛ به طور مثال اگر در جامعه ای به وسایل مختلف و ابزار مختلف چون: فیلم های سینمایی مستهجن، رمان های سرشار از مسایل جنسی و.
.
.
غریزه ذاتی و خفته جنسی فرد را بیدار سازند و سپس این غریزه سرکش و عصیان طلب را به صرف «بایدها» و «نبایدها»ی قانونی خاموش کنند، نه تنها در بلندمدت میسر نخواهد شد که خود موجب عقده های بسیار و خلأهای فراوان روحی در فرد انسان و جامعه انسانی می شود، اما اگر زمینه های بروز و پیدایی آن در نهاد فرد و ساختار جامعه به حداقل رسیده یا از بین برود، حرص و ولع نسبت به آن کمتر و کمتر می شود.
پاسخ گویی به پرسش هایی اینچنین که گاه رنگی از شبهه افکنی به خود می گیرد، بیش از هر زمان، نشان گر آن است که «حجاب اسلامی» و به بیانی بهتر «پوشش اسلامی»، هیچگاه «محدودکننده» حضور زن در جامعه اسلامی نبوده است.