تاثیر شوک های نفتی بر رشد اقتصادی در کشور های نفت خیز منا
103 صفحه
چکیده:
منابع طبیعی از جمله نفت یکی از مهم ترین منابع ثروت ملی در جهان محسوب می شود. تصور اینگونه است که درآمد های فراوان حاصل از منابع طبیعی برای یک کشور ایجاد ثروت می کند و پیشرفت اقتصادی، تسریع سرمایه گذاری و کاهش فقر را به دنبال خواهد داشت اما همواره مشاهدات تجربی نشان داده است که اثر مخرب وابستگی دولت ها به درآمد منابع طبیعی از جمله نفت همواره وجودداشته بطوریکه در سال های متمادی نفت بعنوان یکی از عواملی که می تواند با تامین ارز برای کشور های جهان سوم مفید و مثمرثمر باشد شناخته می شده است و می توانسته برای کشورهایی که از وجود انحصاری و طبیعی آن بهره مند هستند، به عنوان یک اهرم مثبت در جهت رشد و توسعه اقتصادی عمل کند اما هرگز این چنین نشده است. بر این اساس در این تحقیق به بررسی اثر شوکهای قیمت نفت بر رشد اقتصادی در تعدادی از کشورهای MENA برای دوره زمانی 2012-1996 پرداخته شده است. روش مورد استفاده در این تحقیق روش داده های تابلویی و نرم افزار مورد استفاده نیز Eviews7 بوده است. نتایج تخمین بیانگر این موضوع است که از بین شاخصهای حکمرانی خوب، کنترل فساد و حاکمیت قانون دارای اثر مثبت و معنادار بر تولید ناخالص داخلی هستند و بی ثباتی سیاسی و حق اظهار نظر و پاسخگویی ( به علت پایین بودن درجه دموکراسی در این کشورها ) دارای اثر منفی بر تولید ناخالص داخلی می باشند. آزادی تجاری نیز در این کشورها دارای اثر مثبت و معنادار بر تولید ناخالص داخلی است ولی اندازه دولت اثر معناداری بر آن ندارد. قیمت نفت در حالت عادی دارای اثر مثبت و جمعیت دارای اثر منفی بر رشد اقتصادی است. اثر شوک قیمتی نفت دارای اثر منفی بر رشد اقتصادی در این کشورهاست. لذا بنابر نتایج تحقیق فرضیه این تحقیق رد می شود و اثر شوکهای نفتی بر رشد اقتصادی در این کشورها در این دوره زمانی مثبت نمی باشد.
کلمات کلیدی: شوک های نفتی، رشد اقتصادی، کشورهای منا
تاثیر شوک های نفتی بر رشد اقتصادی در کشور های نفت خیز منا
توزیع گسترده جمعیت در مناطق شهری تهران در چند دهه اخیرپدیده ای است خود بخودی و هدایت نشده که با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیر ساخت ها متناسب نبوده و مشکلات ناشی از آن ابعاد پیچیده ای یافته است، در نتیجه مشکلاتی نظیر تورم،گرانی مسکن، بیکاری، اسکان غیررسمی و ... به شدید ترین شکل ممکن در آن ظاهر شده است. در میان معضلات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی مسئله آسیب های اجتماعی، از اهمیت شایان توجهی برخوردار می باشد و یکی از اساسی ترین چالش ها به شمار می رود. طی قرن بیستم به دنبال افزایش جمعیت و تغییر در نظام فرهنگی – ارزشی و نظام هنجاری در بسیاری از نقاط جهان بویژه در جوامع صنعتی و کلان شهرها میزان آسیب های اجتماعی روندی افزایشی به خود گرفته است. نابسامانی خانواده، بزهکاری، سرقت، جرایم مالی، بیکاری، فسا اداری، فقر، حاشیه نشینی، تکدی گری، خودکشی، قاچاق و اعتیاد به مواد مخدر، جرم و جنایت، بحران هویت و سایر آسیب های اجتماعی در کلان شهرهای جهان و فراخور آن در شهر تهران با آن روبرو هستیم، که شناسایی مناطق آسیب خیز اجتماعی می تواند راهگشای این مسائل باشد.هدف اصلی مقاله نیز بررسی نقاط آسیب پذیر اجتماعی شهر تهران با بررسی موردی منطقه 15 شهرداری تهران می باشد. نوع تحقیق از نوع توصیفی است و به روش پیمایشی به اجراء در آمده است و از ابزارهای اسنادی، تحلیلی، پیمایش میدانی استفاده شده است. رشد و تنوع آسیبهای اجتماعی و پیامدهای زیان بارآن در جامعه لزوم اجرای برنامه های اجتماعی را خصوصا در شهرهای بزرگ و کلان شهرها دوچندان می کند . بنابراین درشهری چون تهران باتوجه به تنوع مسائل و آسیبهای اجتماعی لزوم اجرای بیش از پیش برنامه های پیشگیرانه و مداخله های کاهش آسیب احساس می شود. یافته های تحقیق نشان می دهد که کنترل آسیب های اجتماعی و ارتقاء سطح نقاط آسیب پذیر شهر منوط به پیگیری و پیاده سازی راهبردها و مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده ای است.