سیاست خارجی تیموریان

اختصاصی از ژیکو سیاست خارجی تیموریان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات11

اصول سیاست خارجی تیموریان را می توان ، دو دوره تقسیم کرده دوره اول مربوط ، دوره فرمانروایی خود تیمور است . سیاست خارجی ایندوره بیشتر تهاجمی و آمرانه و مبتنی بر روابط نظامی است ، بدین صورت که اگر سفیری نیز مبادله می شدند به جهت ایجاد روابط سیالی متقابل بلکه بیشتر یک تعیین تکلیف بوده . لحن پیامهای نمایندگان تیمور در اکثر مواقع اطاعت و تسلیم بی قید و شرط است در غیر اینصورت دیپلماسی جنگ جایگزین مذاکرات سیاسی می شد چنانکه شیوه تماسی جهانگشیان تاریخ تاریخ بوده است بطور کلی روابط خارجی دورة حکومت تیمر بر محور توسعه ارهنی و پرداخت باج و خراج استوار بود . گر چه این شیوه سیاسی در تمامی موارد مصداق نداشت . چنانکه در مقابل بایزید سلطان قدرتمند عثمانی لحن پیام تیمور دوستانه و توأم با تواضع است . تیمور حتی در مقابل کشوری مثل اسپانیا که هیچ شناختی نسبت به آن ندارد شیوة پدر مآبانه خود را در دیدار با کلاهنجو سفیر اسپانیا به نمایش می گذارد . با مرگ تیمور و وقوع جنگهای جانشینی بین شاهزادگان تیموئری تفکر جهانگشائی تیمور کنار گذاشته شد و جهت گیری جدیدی در سیاست خارجی تیموریان شکل گرفت بدین صورت که شاهرخ حمله به چین را کان لم یکن گذاشست و در روابط خود با کشورهای همسایه سیاست متعادلی در پیش گرفت . بدین معنی که در شیوة نظامی در معادلات سیاسی خارجی جای خود را به مذاکرات سیاسی داد و هیأت سیاسی به کشورهای دیگر اعزام شد . علت این امر کاملاً مشخص بود . منازعات داخلی ، به ضعف شدید اقتدار دولت تیموری منجر شد و دیگر جانشینام تیمور حتی شاهرخ که قدرتمندترین سلاطین تیموری بعد از تیمور بود فرصتی برای کشور گشائی و تهاجم علیه همسایگان نداشتند مگر اینکه از سوی یک قدرت خارجی یا داخلی تهدید می شدند از سوی دیگر اتکای شاهرخ و امیران دیگر تیموری به دیوانسالاران ایران به جای اشراف نظامی ترک و مغول در تغییر بینش سیاسی آنها بسیار مؤثر بوده ، گرچه باید اذعان کرد حجم روابط خارجی ایزان در دورة مورد بحث کاهش بسیار داشته است و این باز معلول همحان بی ثباتی سیاسی دولت تیموری است که بعد از تیمور گریبانگیر امپراطوری شد . مقایسه حجم ارتباطات خارجی ایران از دورة زمامداری طولانی شاهرخ ثبات و آرامش بیشتری نسبت به دورة مابعد داشت نشانگر صحت فرضیه فوق است . از سوی دیگر ظهور دولتهای حایل مانند قراقیونلوها و سپس آق قیوناوها در کاهش روابط ایران با غرب آسیا و اروپا و مصر بسیار مؤ،ثر بود . همزمان با اوج گیری قدرت این دولتها در غرب ایران اروپائیان بیشتر در فکر ایجاد ارتباط ب این دولتها مخصوصاًدر عصر اقتدار اوزون حسن آق قیونلو افتادند همانطوری که دولتهای ترکمان غرب ایران نیز با دولتهای همسایه شرق ایران روابط سیاسی ایجاد نکردند در حقیقت ارتباطات سیاسی – نظامی این دوره منبعث از شرایط سیاسی حاکم بر کشورمان بود بدین صورت که تیموریان با شرق ایذان و دولتهای قراقویونلو و آق قیونلو با همسایگان غرب ایران و در داخل مرزهای این کشور نیز دیپلماسی جنگ و صلح اساس روابط این قدرتها را تشکیل می داد . در این بش سعی شده است به روابط خارجی تیموریان با کشورهای همجوار بجز روابط با ترکمان قراقیونلو و آق قیونلو که در فصلهای مجزا خواهد آمد مورد بررسی قرار گیرند .

سلطنت ابو سعید ، اقتدار مجدد تیموریان

اختصاصی از ژیکو سلطنت ابو سعید ، اقتدار مجدد تیموریان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات109

بدنبال قتل الغ بیگ دور جدیدی از زد و خوردها میان شاهزادگا تیموری شروع شد. ابوالقاسم بابرابتدا گرگان سپس هرات را تصرف کرد و سلطان محمد را کشت ، علاءالدوله را متولدکرد. در سمر قند عبذاللطیف بعد از قتل پدر حکومت ماوراء النهر را بدست گرفت وی حکمرانی قسی القلب و تندخوبود، بطوریکه در دوره کوتاه مدت سلطنت وی ازبکان جرات حمله به سمرقند را پیدا نکردند. 1 او نیز مانند پدر علاقه مند به علم دنیوی بود و در بین مردم نیز انضباط شدیدتری نسبت به سابق برقرار کرد و توانست پشتیبانی علمای مذهبی ماورانهر را بدست آورد . از آنجا که بعضی از امیران وفادار به الغ بیگ نمی توانستند قتل الغ بیگ و عبدالعزیز را فراموش کنند . لذا وسیله ای علیه وی ترتیب دادند و او را پس از شش ماه حکومت در 26 ربیع الاول سال 854 هـ.ق در هنگام بازگشت از باغ چنار با تیری از پای در آوردند و جسدش را از طاق مدرسه الغ بیگ آویزان کردند 2 . وی همواره این شعر را زمزمه می کرده است:
پدر کش را پادشاهی نشاید وگر شاید به جز شش مه نپاید.
پس از قتل عبداللطیف مجدداً کشاکش میرزابان شدت گرفت و قدرت خاندان تیموری روبه انحطاط نهاد. در این بین اعیان شهر میرزا عبداله بن ابراهیم را به سلطنت برداشتند و سکه و خطبه به نام وی کردند. 3 در همین زمان علاءالدوله بن بایسنقر که بعد از مرگ شاهرخ پیوسته در کشاکش بدست آوردن تاج و تخت بود بعد از آخرین شکست مدتی در حصار شادمان سپری کرد . وی در صدد فرصت بود تا در خلاء قدرت ناشی از جنگهای بین رقبا مجدداً شانس خود را محک بزند با مرگ عبداللطیف وی نیز متوجه سمرقند شد ولی میرزا عبداله که قبل از وی با کمک امرا و بزرگان شهر قدرت را قبضه کرده بود به مقابله وی شتافت علاءالدوله در حوالی شهر سبز شکست خورد یا احتمالاً بدون درگیری طرفین بازگشته و میرزا عبداله به سمرقند بازگشت با این همه مهمترین رقیب میرزا عبداله ابوسعید بن محمد نوة بزرگ تیمور از خانواده میرانشاه بود که در زمان الغ بیک در زندان بسر می برد وی بعد از مرگ الغ بیک از زندان رهایی یافت1 و با کمک ابوالخیر خان2 ازبک برای تسخیر ماورالنهر به حرکت درآمد . میرزا عبداله نیز با سپاه بزرگی از سمرقند به استقبال وی آمد . در جنگی که در سال 855 هـ.ق بین طرفین درگرفت ، اسب میرزا عبداله در گل فرو رفت و به اسارت سپاهیان ابوسعید درآمد. ابوسعیدبی درنگ فرمان قتل وی را صادر کرد3 . با این پیروزی ابوسعید بلافاصله خود را به سمرقند رساند و درهای شهر را برای جلوگیری از ورود و غارت ازبکهای غارتگر بست و با ارسال هدایا و اموال فراوان رضایت متحد خود را جلب کرد ، و ابوالخیر خان نیز به مقر خود بازگشت4 .