لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 32
بسمه تعالی
مقدمه
اگر بخواهیم مهم ترین مسائل و مشکلات والدین در زندگی خانوادگی را برشماریم. شاید «چگونگی رفتار با فرزندان» از مهم ترین و پیچیده ترین موضوعات با توجه به خصوصیات سنی و روحی فرزندان و هدفهای تربیتی باشد. در عین حال هر پدر و مادری در زندگی خود از صبح تا شام، به مناسبت پیشامدها و مسائل مختلف، شیوه هایی را که گاه علل و صحت آنها برخود، نیز چندان روشن نیست، بکار می برند.
«رفتار والدین» سهم مهمی از تأثیرات تربیتی محیط خانواده بر فرزندان را بخود اختصاص می دهد و لزوم آگاهی یافتن از ملاک ها و ضوابط رفتار صحیح از اهم ضروریات در انجام وظایف تربیتی والدین است.
انجمن اولیاء و مربیان با توجه به اهمیت این موضوع در مجموعه مسائل مورد نیاز خانواده ها، مسائل مربوط به «نحوه رفتار والدین با فرزندان» را جزء مباحث آموزشی خانواده ها منظور کرده و تحقیق حاضر یکی از تحقیقاتی است که در این زمینه و با همت بردار محترم جناب آقای محمد علی سادات فراهم آمده است. سادگی کتاب در شیوه نگارش و بیان مهم ترین نکات تربیتی هر مبحث بصورت روشن و برجسته، استفاده از کتاب را برای والدین گرامی آسانتر می سازد.
شیوه های برخورد با فرزندان
صمیمیت و رفاقت
برقراری پیوند روحی و عاطفی عمیق بین والدین و فرزندان از اهمیتی خاص برخوردار است. این پیوند سبب می شود که بسیاری از نیازهای روحی فرزندان در محیط خانواده برآورده شود و از این بابت دچار کمبود نشوند.
اگر والدین بخواهند که فرزندان آنها در کنارشان باقی بمانند و سمائل ساده باعث قطع ارتباط روحی فرزندان با آنها نشود، باید بتوانند رابطه ای صمیمانه با فرزندان خود داشته باشند. رابطه ای که مبتنی بر ترس یا احترام خشک و آداب بی روح ظاهری باشد، چندان نمی پاید. علاوه بر این، وجود رابطه صمیمانه بین والدین و فرزندان محیط خانه را به پناهگاهی عاطفی و امن برای فرزندان تبدیل می کند که آنها می توانند در آن آرام گیرند؛ احساس امنیت کنند و به دنبال پناهگاهی دیگر نگردند.
پناه بردن به دوستیهای خطرناک یا ارتباط با جنس مخالف- بویژه در موظرد دختران- بیشتر ناشی از نبودن روابط صمیمانه بین والدین و فرزندان است.
نوجوانانی که از چنین روابط روحی حیاتبخش در محیط خانه محرومند، برای جبران کمبودهای روحی خود براحتی به سوی چیزهای دیگری جز خانواده کشیده می شوند چون از تجربه و پختگی لازم نیز برخوردار نیستند، براحتی طعمه حوادث می گردند!
وجود روابط صمیمانه بین فرزندان و والدین سبب می شود که آنها رازهایشان را قبل از هر کس با والدین خود در میان بگذارند و از راهنماییهای آنها استفاده کنند؛ بدین ترتیب والدین به عنوان راهنمایانی صمیمی و مشاورانی دلسوز در مورد اعتماد می توانند نقشی مهم در زندگی فرزندان خود داشته باشند؛ از این رو بهتر است در هر فرصت ممکن، والدین در جوی صمیمانه با فرزندان خود به گفت و شنود بپردازند و به آنها فرصت بدهند تا درباره مسائل مختلف سخن بگویند و هرگز باب گفتگو را نبندند. شیوه رفتار با فرزندان باید چنان باشد که آنها را اطمینان از این که نظراتشان مورد توجه واقع خواهد شد، با والدین با طرز فکر فرزندان خود –که وابسته به نسل جدید بوده و یکن نسل با آنها فاصله دارند- آشنا باشند و علاقه ها، حساسیتها، افکار و احساسات آنها را بشناسند؛ به این ترتیب زمینه برای برقراری ارتباط، مساعدتر می شود و آن دو نسبت به هم احساس بیگانگی نمی کنند.
به هر حال، به جای برخوردهای تحکم آمیز و امر و نهی های لجاجت برانگیز و رفتارهای تحقیر آمیز با فرزندان، باید با آنها از در صمیمیت، رفاقت و همفکری وارد شد. ما به جای این که پیوسته زحمات خود را به رخ فرزندان خود کشیده از ارزش آن بکاهیم، بهتر است بزرگوارانه به خاطر کوتاهیهای احتمالی خود عذر بخواهیم تا به این ترتیب بر اعتماد و فروتنی فرزندان افزوده شود و راه برای برقراری روابط صمیمانه هموارتر گردد.
گفتگو کردن با فرزندان در زمینه های گوناگون، بها دادن به رأی و نظر آنها، با آنان به گردش و ورزش و بازی پرداختن، شوخی و تفریح با آنها (بی آن که از حد بگذرد یا حرکات سبک سر بزند) و مراعات اصول دیگری که در این کتاب یادآوری می شود، به برقراری روابط صمیمانه و بی تکلف با فرزندان کمک می کند.
احترام به آزادی فرزندان
اغلب از دید پدران و مادران، فرزندانی شایسته تلقی می شوند که مطیع محض والدین خود باشند و پدر یا مادر در همه اموربرای آنها تعیین تکلیف کنند و آنها نیز بی آنکه کوچکترین مخالفت یا رأی و نظری داشته باشند، تنها اطاعت کنند.
مشکلات والدین
