لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:12
تبریز یکی از قدیمی ترین مناطق ایران است و مجموعة آثار تاریخی و نشانه های باستان شناختی که از محل های مختلف آن در نتیجه حفاری های مجاز و غیرمجاز به دست آمده است دلالت بر دیرینگی و قدمت تاریخی این شهر دارد. این قدمت مباحثات و مشاجرات متعددی بین مورخین و محققین برانگیخته است و هنوز هم اطلاعات جامع و مستندی در مورد قدمت، وجه تسمیه و چگونگی پیدایش این منطقه در دست نیست و کماکان نظرات متفاوتی در این موارد مطرح است.
قدیمی ترین مطلب مربوط به شهر تبریز در کتیبة سارگن دوم پادشاه آشور (722-750 ق- م) آمده است که آن را شهری بزرگ و آباد و دارای باروی تو در تو وصف کرده است. سارگن در این کتیبه از شهری به نام اوشکایا که شاید همان اسکوی امروز است و نیز از دژ و قلعة محکمی به نام تارویی یاد می کند که به احتمال زیاد تبریز است. گذشته از این، در یکی از کتیبه های سناخریت پادشاه آشور (705-681 ق- م) از شهری به نام تربیس نام برده شده است که پادشاه مزبور در آنجا معبدی به نام نرکان ساخته بود.
بعضی از مورخین و محققین. تبریز را همان گابریسی می دانند که در پنجمین جدول آسیایی بطلمیوس اسکندرانی (در نیمه دوم قرن دوم میلادی) ثبت شده است و اعتقاد دارند که بعدها حرف گ به ت تبدیل شده است. بعضی دیگر ترویای معروف و تبریز را یکی می پندارند. عده ای حتی این شهر را همان سوز یا شوش قدیم و عده ای دیگر آکراتا یا آماتای ذکر شده در تورات فرض کرده اند. گروهی از جمله کینز انگلیسی که در اوایل قرن نوزدهم به تحقیق پیرامون جغرافیای تاریخی آذربایجان پرداخت، تبریز راکازا یا گنزکه یا گنجک باستان شمرده اند.
تاریخ تبریز بعد از اسلام برخلاف تاریخ کهن آن که با حدس و گمان همراه است، روشن و واضح است. این شهر در سال 21 هجری قمری به وسیله اعراب فتح شد و به دنبال آن قبایلی از اعراب مانند ازدها که از قبایل معروف یمن بودند در این شهر ماندند و حکومت روادیان را بنیان نهادند.
مقاله درباره تبریز