هدف از نگارش این مقاله پاسخ به این سؤال است که آیا ادله جاسوسی و تجسّس مستفاد از ادله شرعی اطلاق داشته و شامل نوع انسان، بلا شرط بوده یا اینکه محدود به حدود خاص و دارای شروط مختلفی است؟
روش تحقیق پژوهش حاضر، روش تحقیق کتابخانهای در فقه امامیه و پردازش دادهها به روش «توصیفی ـ تحلیلی» است. یافتههای پژوهش حاکی است که قدر متیقن از ادله دال بر حرمت، تحریم جاسوسی و تجسّس حوزة حریم خصوصی اهل ایمان میباشد. و ادله حرمت قادر به تحریم جاسوسی و تجسّس بهطور مطلق در مورد تمام افراد بشر اعم از مسلمانان اهل فسق، جور و کفار و... نمیباشد. در اهمیت این نگاشته باید گفت که، پرداختن به این مسئله و سؤال در سیستم امنیتی حکومت اسلامی از جایگاه والا و ویژهای برخوردار میباشد، چه آنکه در علم فقه بهطور مجزا و اجتهادی به این مسئله پرداخته نشده است و عدم سبق حدوث آن مزید بر اهمیّت آن خواهد بود.
کلیدواژهها: تجسّس، اسلام، فقه امامیه، حکم اولیّه.
شامل 21 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق بررسی قلمرو حکم اولیه جاسوسی و تجسس در اسلام