لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 41
تاریخچه رادیو و تلویزیون
تاریخچه رادیو:
نخستین فرستنده بی سیم موج بلند تهران و شهرهای تبریز، مشهد، کرمان، باختران و خرمشهر در ساعت 3 بعد از ظهر روز ششم اردیبهشت ماه سال 1305 شروع بکار کرد.
فرستنده تهران 20 کیلو وات قدرت داشت و طول دکل آن 120 متر بود. یکسال پیش از تأسیس این ایستگاه فرستنده بمنظور تعلیم و تجهیز نیروی انسانی مورد نیاز در وزارت جنگ، «مدرسه بی سیم قشون کل» گشوده شد. با گسترش فعالیت ها و فراهم آمدن مقدمات ایجاد فرستنده های موج کوتاه، گروهی از کارکنان بی سیم نیز برای آموزش های تخصصی به فرانسه رفتند. در سال 1309 فرستنده موج کوتاه، امکان ارتباط بین برلین، پاریس، آنکارا و انگلیس را فراهم کرد. تا پیش از افتتاح رادیو، مردم ایران به برنامه های رادیو برلن و رادیو آنکارا گوش فرا می دادند. پس از شروع جنگ جهانی دوم رادیوی تبلیغاتی شوروی نیز به رادیوهای مذکور اضافه شد. بنگاه سخن پراکنی بریتانیا نیز از دی ماه 1319 برنامه زبان فارسی خود را شروع کرد.
به تدریج اندیشه ایجاد رادیو قوت گرفت. چرا که در آن روزها کشورهای جهان یکی پس از دیگری رادیوهای خود را به کار می انداختند. به دنبال تصویب اساسنامه سازمان پرورش افکار، با هدف کنترل و هدایت افکار عمومی (در دوازدهم دی ماه 1317) کمیسیون های شش گانه آن از جمله رادیو تشکیل شدند. کمیسیون رادیو در بهمن ماه 1317 سفارش ساخت دو دستگاه فرستنده موج کوتاه به قدرت 2 و 20 کیلو وات را به کمپانی استاندارد انگلیس صادر کرد. همزمان با سفارش خرید دو دستگاه فرستنده موج کوتاه، وزارت پست و تلگراف دستور داد تا عمارت مخصوصی برای استودیوی رادیو تهران که ضمناً مرکز مخابرات تلگرافی و تلفنی بی سیم نیز باشد در داخل شهر ساخته شود. اشغال ایران توسط متفقین، ساخت این استودیو را که قرار بود یک شرکت آلمانی به نام هوختین انجام دهد، غیر ممکن ساخت. از طرف دیگر چون مقرر شده بود راه اندازی رادیو به فوریت آغاز شود یکی از اتاقهای عمارت مرکز فرستنده بی سیم پهلوی تبدیل به استودیوی کوچکی شد که تا بنای ساختمان استودیو به طور موقت از آن استفاده شود و موقع جنگ جهانی دوم تحویل دستگاه های فرستنده موج کوتاه را به تاخیر انداخت. لذا وزارت پست و تلگراف و تلفن برای تأمین منظور فوق یک دستگاه فرستنده تلگرافی و تلفنی موج کوتاه را به قدرت 2 کیلو وات، تا تحویل و نصب دو دستگاه فوق برای رادیو به کار گرفت. این فرستنده هر چند جهت کار تلگرافی و تلفنی بی سیم پهلوی خریداری شده بود ولی مشخصات آن طوری طراحی شده بود که می توانست مورد استفاده رادیو نیز واقع گردد. کار نصب و راه اندازی این فرستنده در اواخر سال 1318 صورت گرفت. پس از نصب دستگاه فرستنده و آماده سازی یک استودیوی موقت در عمارت بی سیم پهلوی، سرانجام رادیو تهران در چهارم اردیبهشت ماه 1319 افتتاح گردید.
1ـ سازمان و تشکیلات
1ـ1ـ رادیو
پس از پایان جنگ، به تدریج امکان تجهیز رادیو و خرید و دریافت وسایل فراهم شد و سرانجام سال 1327 نخستین استودیوی رادیویی یا اداره انتشارات و تبلیغات واقع در میدان ارک ساخته شد. در سال 1330 استودیوی دیگری نیز ساخته شد. ولی جز آنکه پخش اخبار و برخی از برنامه ها به این استودیو منتقل شود، تحول دیگری در رادیو به وجود نیامد.
بعد از روی کار آمدن دولت مصدق و کودتای 28 مرداد، رادیو دچار تحولات اساسی دیگری گردید. در سال 1336 ایستگاه 100 کیلو واتی رادیو در آن به نام «رادیو ایران» خوانده شد و فرستنده قدیمی مأمور پخش برنامه های جداگانه ای گردید و «رادیو تهران» نام گرفت. گسترش شبکه رادیویی کشور از سال 1348 بر عهده وزارت پست و تلگراف و تلفن نهاده شد و در سال 1350، پس از ادغام رادیو و تلویزیون، این مهم در شمار مسؤولیت های سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران درآمد. از این تاریخ به بعد فرستنده های 250 و 350 کیلو واتی موج کوتاه کمال آباد تهران و فرستنده 200 کیلوواتی موج متوسط دشت قراین مورد بهره برداری قرار گرفتند.
طی سالهای 53ـ52 فرستنده های بم، مریوان، اردبیل، بناب، بندرلنگه، جیرفت، سیرجان و تایباد به شبکه رادیویی کشور پیوست. تعداد فرستنده های رادیویی در سراسر ایران به 68 رسید و قدرت مجموع آنها از 7530 کیلو وات گذشت.
رادیو در ابتدا به عنوان ابزاری که موسیقی پخش میکند، در ذهنیت جامعه ما جای گرفت. نگاهی به فهرست برنامه های رادیو در آغاز نشان میدهد که موسیقی بخش عمده ای را تشکیل می داد و اخبار و گفتار در مرتبه های بعدی جای داشتند. گفتارها شامل تاریخ و جغرافیای ایران، کشاورزی، خانه داری، بهداشتی و مانند آنها بود و هدف خاصی را دنبال نمی کردند. این روند برنامه ها تا سال 1330 ادامه داشت. از سال 1332 به منظور زمینه سازی برای تغییرات مورد نظر رژیم، رادیو زمینه اصلاحات اراضی را
تاریخچه رادیو و تلویزیون