لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه15
ایران
نخستین حرکت برای آغاز هسته ای شدن ایران به موافقتنامه همکاری هسته ای غیرنظامی مربوط می شود که در سال 1957 بین ایران و امریکا امضاء شد. طبق قرارداد مذکور امریکا متعهد شد در زمینه انتقال فناوری هسته ای با ایران همکاری کند. ایران در سال 1958 به عضویت آژانس بین المللی انرژی اتمی درآمد و در سال 1967 نیز، اولین رآکتور تحقیقاتی پنج مگاواتی توسط امریکا در دانشگاه تهران راه اندازی شد.
از آن زمان دانشگاه تهران در زمینه علم و فناوری هسته ای فعال شد. تلاش ایران برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای با حمایت چهار کشور امریکا، آلمان، فرانسه و انگلیس آغاز شد و به سرعت پیش رفت کرد. چهار کشوری که در سال های اخیر تلاش کرده اند از دستیابی ایران به تکنولوژی هسته ای ممانعت به عمل آورند. ایران از دهه 70 میلادی تصمیم گرفت تعدادی نیروگاه هسته ای برای تولید برق احداث کند. اجرای پروژه مذکور نیازمند تأمین جهات اقتصادی و مدیریت آن بود. لذا سازمان انرژی اتمی ایران تأسیس شد و تمامی تأسیسات هسته ای ایران ، تحت مدیریت و نظارت سازمان مذکور قرار گرفت. در همین مقطع، یک شرکت امریکایی نیمه وابسته به دانشگاه آستنفورد (SRI . STANFORD RESEARCH INSTITUTE) با انعقاد قراردادی با ایران، نیاز ایران به انرژی هسته ای را مورد مطالعه و بررسی قرار داد و به مقامات وقت ایران اعلام کرد که ایران باید تا سال 1995، دارای 20 هزار مگاوات نیروگاه هسته ای برای تأمین برق باشد. بر همین اساس همکاری هسته ای ایران با کشورهای غربی توسعه یافت و در سال 1977 دو راکتور 1200 مگاواتی برای نصب در نیروگاه بوشهر از آلمان غربی خریداری و دو راکتور 900 مگاواتی نیز از فرانسه خریداری شد.
در اوت 1975 شرکت ( گرانت ورک یونیون ) آلمان
تحقیق در مورد تاریخچه استفاده از انرژی هسته ای در ایران