شهر به عنوان نوعی خاص از سازمان یافتگی زندگی اجتماعی، کانون توجه بسیاری از صاحب نظران و اندیشمندان بوده است. به تعبیر برخی از آن¬ها، این سازمان یافتگی در نوعی پیوستار زمانی- مکانی بوجود می¬آید که از این طریق، شرایط بازتولید هویت فراهم می¬شود. محلات به مثابه بافتی از شهر و واقعیتی اجتماعی – فیزیکی در وضعیت مکانی و زمانی خاص توان استمرار دارند و از فرآیند کنش¬ها، تعلقات و انسجام جمعی در مرزبندی محلات، هویت محله¬ای بوجود می¬آید. تهران، کلان¬شهری است که در سال¬¬های اخیر با مسائل متعددی درگیر است. با مرکزیت پیدا کردن شهر تهران، افراد زیادی به دلیل بهره-گیری از سهم روزافزون شهر تهران از امکانات، راهی این شهر شده¬اند و شهر با بحران در حفظ حافظه جمعی و هویت در سطح محلات روبرو شده است. از این¬رو، این پژوهش در قالب توصیفی- تحلیلی به بررسی نظریات حافظه جمعی و هویت محله¬ای پرداخته است و نیز پژوهشگر با روش کیفی، داده¬های خود (40 مصاحبه) را در سطح 3 محله جمع¬آوری کرده است و نتایج را استخراج کرده است. پژوهش قصد بر آن دارد که با بررسی عوامل تاثیرگذار بر هویت و عوامل تضعیف و تقویت حافظه جمعی، روند تولید و بازتولید هویت محله¬ای را جستجو کند.
بررسی نسبت حافظه جمعی و بازتولید هویت محله ای در تهران (مطالعه موردی پامنار، نارمک و دهکده المپیک)