لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 4
از اوایل سال 1358 و با روی کار‌آمدن صدام حسین در عراق، تحولاتی علیه جمهوری اسلامی آغاز گردید که جملگی در جهت کسب آمادگی‌های لازم برای مبادرت به یک جنگ گسترده علیه ایران بود. عراق ابتدا فعالیت‌های خود را مخفیانه طرح‌ریزی و به اجرا درآورد و علاوه بر تحرکاتی که در مرزهای خود با ایران داشت، اقدامات گسترده‌ای در داخل ایران از جمله پشتیبانی از نیروهای ضدانقلاب داخلی در کردستان و خوزستان را در پیش گرفت.
اگرچه سرمایه‌گذاری عراق در کردستان ایران گسترده بود لیکن بغداد برای ضد انقلاب خوزستان، اهمیت بیشتری قائل بود. روابط گسترده عراق با گروهکها و شیوخ قبایل مختلف خوزستان در استراتژی برنامه‌های عراق از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. استراک زبان مردم این منطقه به مستمسک مناسبی برای طرح جدایی خوزستان از ایران تبدیل شد. از این رو این کشور ضمن برقراری ارتباطات گسترده با سران قبایل مختلف عرب، به آموزش، تسلیح و تحریک آنان در جهت راه‌اندازی درگیری‌های منطقه‌ای و به وجود آوردن زمینه جداسازی خوزستان استفاده ک ند.
با گذشت زمان مواضع عراق نسبت به جمهوری اسلامی تند و علنی‌تر گردید. صدام حسین برای اولین بار در تاریخ 18 فروردین 1358، همزمان باقطع رابطه ایران و آمریکا اعلام داشت ایران باید از سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی خارج شود. چندی بعد وی در یک سخنرانی تأکید کرد که عراق آماده است با توسل به زور تمام اختلافات خود با ایران را حل کند.
متعاقب این موضع‌گیریها، تحرکات مرزی ارتش عراق نیز افزایش می یابد که به طور اجمال به شرح زیر است:
- استقرار و جابه جایی تجهیزات زرهی
- تقویت پاسگاه‌های مرزی
- حفر سنگر و ایجاد مواضع
- فعالیت‌های مهندسی و احداث جاده
- تحرکات و جابه جایی نیرو
- نصب سنگرهای بتونی
- استقرار توپخانه در نزدیکی مرز
- تقویت نیرو در طول نوار مرزی
- انجام عملیات شناسایی و عکسبرداری
- انجام تجاوزات هوایی، تیراندازی با سلاح‌های سبک و سنگین به داخل خاک ایران و آغاز درگیری‌های مرزی و اعزام مأمورین گشتی.
تقویت و افزایش توان و سازمان رزم ارتش عراق از جمله اقدامات رژیم بعث در جهت کسب آمادگی بود که دارای اهمیت ویژه و در خور توجه است. در این جهت که آنجا که منافع استکبار جهانی نیز اقتضاء می کرد با انعقاد قراردادهای نظامی- تسلیحاتی ارتش عراق به برخی سلاح‌های جدید و پیشرفته نیز دست یافت. این ارتش در بعد سازمان رزم هم به طور گسترده اقدام به تغییر و تحولات کیفی کرد و به افزایش دوره‌های آموزشی، ارتقای کیفیت و کمیت آن و در نتیجه تقویت کادر نظامی و فراخوانی و افزایش نیرو پرداخت به طوری که در مدت کمی نیروی زمینی این کشور از 175000 نفر (کادر) به 195 تا 220 هزار نفر رسید و تعداد یگانها اعم از تیپ و لشکر گسترش یافت.
در مجموع ارتش عراق در قالب 3 سپاه با استعداد 12 لشکر (5لشکر پیاده، 5 لشکر زرهی و 2 لشکر مکانیزه) و 15 تیپ مستقل 10 تیپ پیاده، یک تیپ زرهی، یک تیپ مکانیزه و 3 تیپ نیروی مخصوص برای آغاز جنگ آماده شد. طبق یک برآورد تخمینی ارتش عراق به 600 قبضه توپ، 5400 دستگاه تانک و نفربر، 400 قبضه توپ ضدهوایی مجهز بود که با حدود 366 فروند هواپیمای جنگنده و 400هلیکوپتر، پشتیبانی می‌شد.
عراق همزمان با آمادگی در مرز و ایجاد درگیری‌های متوالی و همچنین فراهم کردن شرایط سیاسی، سرانجام درتاریخ 20/6/59 در جمع وزرای خارجه کشورهای عربی، ضمن درخواست کمک و یاری از آنان اعلام کرد که: «خاکمان را از ایران بازپس می‌گیریم».
و در تاریخ 27/6/59 تنها 3 روز قبل از آغاز رسمی جنگ قرارداد تعیین حدود مرزی دولتی ایران وعراق را که به نام قرارداد «1975 الجزایر» معروف است ملغی و در روز 31 شهریور 1359 تهاجم گسترده خود را از هوا، زمین و دریا به داخل خاک جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد.
مقاله در مورد از اوایل سال 1358 و با روی کار‌آمدن صدام حسین در عراق