تحقیق درمورد حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

اختصاصی از ژیکو تحقیق درمورد حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

توضیحات بیشتر و دانلود فایل *پایین مطلب *, فرمت فایل: Word  قابل ویرایش و آماده پرینت.

تعداد صفحه :23

قابل اطمینان ازجامع و کامل بودن پروژه

مقدمه

فاطمه (علیها السلام) در نزد مسلمانان برترین و والامقام ترین بانوی جهان در تمام قرون و اعصار می‌باشد. این عقیده بر گرفته از مضامین احادیث نبوی است. این طایفه از احادیث، اگر چه از لحاظ لفظی دارای تفاوت هستند، اما دارای مضمونی واحد می‌باشند. در یکی از این گفتارها (که البته مورد اتفاق مسلمانان، اعم از شیعه و سنی است)، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند: "فاطمه سرور زنان جهانیان است". اگر چه بنابر نص آیه شریفه قرآن، حضرت مریم برگزیده زنان جهانیان معرفی گردیده و در نزد مسلمانان دارای مقامی بلند و عفت و پاکدامنی مثال‌زدنی می‌باشد و از زنان برتر جهان معرفی گشته است، اما او برگزیده‌ی زنان عصر خویش بوده است. ولی علو مقام حضرت زهرا (علیها السلام) تنها محدود به عصر حیات آن بزرگوار نمی‌باشد و در تمامی اعصار جریان دارد. لذا است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در کلامی دیگر صراحتاً فاطمه (علیها السلام) را سرور زنان اولین و آخرین ذکر می‌نمایند. اما نکته‌ای دیگر نیز در این دو حدیث نبوی و احادیث مشابه دریافت می‌شود و آن اینست که اگر فاطمه (علیها السلام) برترین بانوی جهانیان است و در بین زنان از هر جهت، کسی دارای مقامی والاتر از او نیست، پس شناخت سراسر زندگانی و تمامی لحظات حیات او، از ارزش فوق العاده برخوردار می‌باشد. چرا که آدمی با دقت و تأمل در آن می‌تواند به عالیترین رتبه‌های روحانی نائل گردد. از سوی دیگر با مراجعه به قرآن کریم درمی‌یابیم که آیات متعددی در بیان شأن و مقام حضرتش نازل گردیده است که از آن جمله می‌توان به آیه‌ی تطهیر، آیه مباهله، آیات آغازین سوره دهر، سوره کوثر، آیه اعطای حق ذی القربی و... اشاره نمود که خود تأکیدی بر مقام عمیق آن حضرت در نزد خداوند است. این آیات با تکیه بر توفیق الهی، در مقالات دیگر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. ما در این قسمت به طور مختصر و با رعایت اختصار، به مطالعه شخصیت و زندگانی آن بزرگوار خواهیم پرداخت.

 نام، القاب، کنیه‌ها

 نام مبارک آن حضرت، فاطمه (علیها السلام) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه، نیز ذکر شده است.

فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که: پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند.

زهرا به معنای درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که: "چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد)، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد."

صدّیقه به معنی کسی است که به جز راستی چیزی از او صادر نمی شود. طاهره به معنای پاک و پاکیزه، مبارکه به معنای با خیر و برکت، بتول به معنای بریده و دور از ناپاکی، راضیه به معنای راضی به قضا و قدر الهی و مرضیه یعنی مورد رضایت الهی.

 تحقیق درمورد  حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ,فرمت فایل word  شامل 23 صفحه. مناسب جهت انجام تحقیقات، پروژه های کارآموزی دانشجویی

دانلود پروژه نانو تکنولوژی 33 ص

اختصاصی از ژیکو دانلود پروژه نانو تکنولوژی 33 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 33

بسم الله الرحمن الرحیم

دانشگاه آزاد اسلامی – واحد نیشابور

عنوان :

نانوتکنولوژی

استاد ارجمند :

جناب آقای قاسمی

تهیه و تنظیم :

منظر غفاریان

زمستان 1386

فهرست مطالب

عنوان صفحه

نانوتکنولوژی علم خواص عجیب مواد 1

آغاز نانوتکنولوژی 4

نانوتکنولوگی در صنایع نیمه هادی 6

نانو فیزیک 9

سیر تکاملی و رشد 9

مشخصه یابی لایه نازک قطعات الکترونیکی 11

ساخت و مشخصه یابی سیستم های چند لایه ای 12

وصعت فناوری نانو الکترونیک 12

اهداف فناوری نانو 13

شاخه های فناوری نانو 18

کاربرد نانو تکنولوژی در پزشکی 25

منابع 33

نانو تکنولوژی علم خواص عجیب مواد

از نانوتکنولوژی، بیوتکنولوژی و فناوری اطلاع رسانی به عنوان سه قلمرو علمی نام می برند که انقلاب سوم صنعتی را شکل می دهد. از همین روست که کشورهای در حال توسعه که اغلب از دو انقلاب قبل جا مانده اند، می کوشند با سرمایه گذاری در این سه قلمرو، عقب ماندگی خود را جبران کنند. همان گونه که در این گزارش می خوانید، نانوتکنولوژی کاربردهای گسترده ای در تمام حیطه های زندگی دارد و از این رو توسعه آن می تواند به بهبود و تسهیل زندگی کمک فراوان کند.

اتم سنگ بنای بنیادی ماده است و در نتیجه اتم ها بسیار کوچک هستند. توصیف و تصور جهان در سطح اتم و ملکول دشوار است. این حیطه از علم به قدری عجیب است که بخشی خاص از فیزیک به آن اختصاص یافته شده که مکانیک کوانتم نام دارد. هدف این علم برای توصیف رخدادها در سطح اتم است.اگر قرار بود توپ تنیس را به طرف دیوار پرتاب کنید و توپ از آن بگذرد و به سوی دیگر دیوار برود، حتماً تعجب می کردید. اما این دقیقاً همان اتفاقی است که در مقیاس کوانتم رخ می دهد. در مقیاس بسیار کوچک، خواص ماده مانند رنگ، مغناطیس و توانایی انتقال برق نیز به شکل غیرمنتظره تغییر می کند. دیدن جهان اتم به معنای عادی کلمه میسر نیست، چون خواص آن کوچکتر از طول موج نور قابل دیدن است. اما در سال 1981 پژوهشگران شرکت آی بی ام نوعی میکروسکوپ ساختند که نام آن STM بود. اسم این میکروسکوپ در واقع از یک خاصیت در مکانیک کوانتم گرفته شده بود که در میکروسکوپ یاد شده به کار می رود. این دستگاه می توانست پستی و بلندی های در مقایس جهان نانو را نشان دهد. میکروسکوپ STM این امکان را به دانشمندان داد که برای اولین بار اتم ها و ملکول ها را ببینند. تصاویر این میکروسکوپ به زیبایی و وضوح تصاویر طبیعت اما در مقیاس تصورناپذیر نانومتر بود.

یک نانومتر یک میلیاردیم متر یا حدوداً به طول 10 اتم هیدروژن است. با وجودی که دانشمندان از سال های دهه 1950 درباره بررسی مواد در این مقیاس تلاش کرده بودند، آنان ناچار شدند تا اختراع میکروسکوپ STM صبر کنند تا به هدف خود برسند.

عموماً در این باره توافق وجود دارد که نانوتکنولوژی اشیاء بین یک تا 100 نانومتر را در بر می گیرد، هر چند که این تعریف تا حدی قراردادی است. برخی افراد اجسامی به کوچکی یک دهم نانومتر را نیز در نظر می گیرند که به اندازه پیوند بین دو اتم کربن است. در دیگر سوی این گستره در اجسام بزرگتر از 50 نانومتر قوانین فیزیک کلاسیک صدق می کند.

مواد بسیاری هستند که دارای خواص اجسام در مقیاس نانو هستند اما اسم نانوتکنولوژی به آنها اطلاق نمی شود. نانوتکنولوژی در پی آن است تا از خواص عجیب اجسام در مقیاس بسیار کوچک استفاده کند.

جورج اسمیت سرپرست بخش علم مواد در دانشگاه آکسفورد گفت در مقیاس نانو، خواص «جدید، هیجان انگیز و متفاوتی» یافت می شود. با کوچک تر شدن اجسام، نسبت بین فضای سطح و حجم آن افزایش می یابد. این امر بدان علت مهم است که اتم های موجود در سطح یک ماده معمولاً بیشتر از اتم های مرکز آن واکنش نشان می دهند. از

پیامبر امی

اختصاصی از ژیکو پیامبر امی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

بسم الله الرحمن الرحیم

پیامبر امی

آیا پیامبر اسلام (صلی‌ الله علیه و آله) به خواندن و نوشتن آشنایی داشت؟

 مقدمه:

کلمه امى به عنوان یکى از صفات پیامبر اکرم در قرآن مجید آمده است مفسرین، تفاسیر مختلفى در معناى این کلمه دارند. در این مقاله مطالب این تفاسیر بیان شده و قول صحیح ذکر گردیده است.

اکثریت طرفدار این نظرندو یا لااقل این نظر را ترجیح مى‏دهند.طرفداران این نظر گفته‏انداین کلمه منسوب به «ام‏» است که به معنى مادر است.امى یعنى کسى که به‏حالت مادرزادى از لحاظ اطلاع بر خطوط و نوشته‏ها و معلومات بشرى باقى مانده است، و یا منسوب به «امت‏» است،یعنى کسى که به عادت اکثریت مردم است، زیرا اکثریت توده، خط و نوشتن نمى‏دانستند و عده کمى مى‏دانستند، همچنانکه «عامى‏» نیزیعنى کسى که مانند عامه مردم است و جاهل است (1) .بعضى گفته‏اند یکى از معانى کلمه «امت‏» خلقت است و«امى‏» یعنى کسى که بر خلقت و حالت اولیه که بى‏سوادى است باقى است و به شعرى از «اعشى‏» استناد شده است (2) ، و به‏هر حال، چه مشتق از «ام‏» باشد و چه از «امت‏» ، و «امت‏» به هر معنى باشد، معنى این کلمه درس ناخوانده است.

اجمالاً باید یادآور شد که رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) در قرآن کریم (اَلَّذینَ یَتَّبِعُونَ النَّبیَّ الاُمِیَّ اَلَّذی یَجِدوُنَهُ مَکْتوُباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراتِ وَ الاِنْجیلَ …، سوره اعراف آیه 157) و حدیث به عنوان پیامبر «اُمی» و ناآشنا به خواندن و نوشتن معرفی شده است، چنانکه از آیه: «وَ ما کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتابٍ وَ لا تَخُطُّهَ بِیَمینِکَ اِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُونَ» (ای پیغمبر، پیش از نزول قرآن نه نبشته‌ای را خواندی ]یعنی به خواندن آشنایی نداشتی[ و به دست خود چیزی ننوشتی، اگر سابقه خواندن و نوشتن قبل از نزول قرآن در زندگانی تو می‌بود، جای آن داشت که تباه‌کاران و معاندان در نبوت تو تردید نموده،‌ و در دیگران نیز ایجاد شک و تردید نمایند، سوره عنکبوت، آیه 48) چنین استفاده می‌شود که رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) نه نبشته‌ای خواند، و نه چیزی نوشت.

ولی از نظر محققان اسلامی این مسئله به مطالعه و بررسی گسترده‌تری نیازمند است، زیرا در این مورد آراء و اقوال متفاوت و متعارضی وجود دارد که شایسته دقت، و ضمناً قابل توجیه می‌باشند.

از مجموع بسیاری از آیات قرآنی ـ با توجه به تفسیرهایی که دربارة آنها دیده می‌‌شود ـ چنین برمی‌آید که پیغمبر اسلام (صلی‌ الله علیه و آله) اُمی بوده و به خواندن و نوشتن آشنایی نداشته، و هیچ سابقه‌ای در زندگانی آن حضرت در خواندن و نوشتن دیده نمی‌شود. (برای آگاهی بیشتر از این موضوع بنگرید به: مجمع‌البیان ج 2 ص 532، 486 و ج 8 ص 287 و ج 10 ص 284)

ابوحیان نحوی اندلسی به این مسئله اشاره نموده و آراء دانشمندان اسلامی را نیز ضمن آن نقل کرده است، وی می‌نویسد:

«اکثر مسلمین بر آنند که رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) نه هرگز چیزی نوشته بود، و نه در نوشته‌ای به منظور قرائت و خواندن نگریست. اما در برابر این گفته، از شعبی روایت شده که می‌گفت: رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) از دنیا نرفت تا آنکه چیزی نوشت. و نیز نقل شده است که آن حضرت صحیفه و نامه «عیینه بن حصن» را قرائت کرد. از ظاهر روایت صحیح مسلم، استفاده می‌شود که پیغمبر شخصاً چیز می‌نوشت، گروه اندکی از محدثان و دانشمندان اسلامی از قبیل ابوذر عبدالله بن احمد هروی، و قاضی ابوالولید باجی و جز آنها بر همین عقیده بوده‌اند. ابوحیان پس از نقل این آراء اضافه می‌کند: عده زیادی از دانشمندان سرزمین ما (اندلس) بر ابی الولید باجی تاختند تا جایی که بر وی منابر، وی را ناسزا گفته و سخت او را نکوهش می‌کردند و اکثر دانشمندان نیز روایات ابو‌الولید را توجیه نموده و گفته‌اند که منظور از کتابت و نگارش پیغمبر، دستور به نگارش بوده است نه آنکه شخصاً مباشر کتابت بوده باشد، چنانکه می‌گویند: فلان پادشاه به فلانی نوشت یعنی دستور داد دیگران بنویسند (البحر المحیط ج 7، ص 155) به هر حال با توجه به مطالب فوق، سه احتمال در مورد خواندن و نوشتن رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) قابل بررسی و تحقیق است:

1 ـ پیامبر اسلام (صلی‌ الله علیه و آله) نه هرگز چیزی نوشت و نه در نوشته‌ای به منظور نگریست.

2 ـ رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) قبل از رحلت، دارای سابقه خواندن و نوشتن بوده است.

3 ـ آن حضرت همزمان با نبوت شخصاً چیزی نوشت.

احتمال سوم که رسول خدا (صلی‌ الله علیه و آله) پس از بعثت و همزمان با نبوت خود، به نوشتن آشنایی داشته، با مقاومت شدید و اعتراض سخت علماء مواجه شد، لذا اکثر علما احتمال اول را پذیرفتند، ولی هر فرقه‌ای برای اثبات رأی خود، دلیل و یا ادله‌ای ارائه داده‌اند.

 بیان آراء مستشرقین در این زمینه

بلاشر R. Blacher، خاورشناس معروف نیز موضوع بحث را بدین صورت مطرح کرده است که:

«آیا محمد (صلی‌ الله علیه و آله) به خواندن و نوشتن آشنایی داشته است»؟

پیداست که این سؤال جداً مهم بوده و بلاشر پاسخ‌های مختلفی برای آن یافته و می‌نویسد: امروزه رأی و عقیده ثابت مسلمین، این است که محمد (صلی‌ الله علیه و آله) فاقد چنین آشنایی بوده است. یعنی نه می‌نوشت نه

امام علی ( ع )

اختصاصی از ژیکو امام علی ( ع ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

 مقام: امام اول شیعیان و خلیفة الله بلافصل بعد از رسول الله خاتم النبیین

 نام: علی (ع) ( بیش از 1000 نام برای ایشان در کتب مختلف نوشته شده. که مشهورترین همه آنها علی ست که قبل از ایشان احدی به این نام خوانده نشده بود. این نامیست از جانب خداوند بر روی لوح سبز رنگی برای آن حضرت انتخاب گردید (( خصصتما بالولد الزکی و الطاهر المنتخب الرضی فاسمه من شامخ علی علی اشتق من العلی... شما به فرزند پاک و طاهر که انتخاب شده و پسندیده خداست اختصاص یافته اید نام او از جانب خداوند بلند مرتبه علی است نام علی از نام خداوند گرفته شده است)) اسامی دیگر وی اسدالله، یدالله، عین الله، نورالله، حیدر و... است.

 القاب: امیرالمومنین (ابن شهر آشوب بیش از 850 لقب برای او ذکر نموده است.نزد اهل آسمان معروف به شمساطیل است، در زمین جمحائیل، در لوح قنسوم، در قلم منصوم، در عرش معین ، نزد رضوان امین ، نزد حورالعین اصب ، در صحف ابراهیم (ع) حزبیل ، در عبرانیه بلقیاطیس، در سریانیه شروحیل، در تورات ایلیا، در زبور اریا، در انجیل بریا ، در صحف حجرعین، در قرآن علی است.) و بیش از 400 لقب برای آن حضرت آورده شده است. که مشهورترین آنها: امیرالمومنین، امام المتقین، یعسوب الدین، قائد الغر المحجلین، صدیق اکبر، فاروق الحق والباطل، خیر الوصیین، سید الموحدین، امیر البرره، سید المسلمین، حجت، وصی و... است.

 کنیه: ابوالحسن ( کنیه ی آن حضرت در لسان پیامبر (ص) ابا الحسنین، ابوالریحانتین و ابوالسبطین بوده است. و نیز در حدیثی پیامبر به ایشان فرموده: تو شایسته ی کنیه ی بوتراب هستی. امام حسن (ع) پدر را اباالحسین و امام حسین (ع) اباالحسن می خوانده اند. )

 پدر آن حضرت: ابوطالب (ع) ( نام مبارکش عمران، پدرشان جناب عبدالمطلب و مادرشان فاطمه بنت عمر وبن عائذ است.ایشان با جناب عبدالله پدر پیامبر و زبیر برادر تنی بودند و سایر اولاد جناب عبدالمطلب از دیگر همسران وی متولد شده بودن. جناب عمران (ع) یکی از ده پسر جناب عبدالمطلب بود و کنیه ی ایشان ابوطالب است و ملقب به شیخ بطحا بوده اند. از شعرای معروف عرب و از قهرمانان به شمار می رفتند. از سطور برجسته ی زندگانی ابوطالب دو سطر است: کفالت محمد امین برادرزاده ی یتیم خود- حمایت از منظور مقدس آن حضرت که در این راه بیش از 53 سال خدمت و فداکاری کرد. ایشان بعد جناب عبدالمطلب کفالت پیامبر را برعهده داشت.هیچگاه عبادت بت نکرد و پیرو دین جدش ابراهیم(ع) بود. بنابر نقلی سن آن حضرت هنگام رحلت81 سال بوده است و در 26 رجب سه سال قبل ازهجرت و در سال 10 بعثت از دنیا رفت. بعداز رحلت او جبرئیل بر پیامبر اکرم نازل شد و عرض کرد:((یاور تو از دنیا رفت،هجرت کن)) )

 مادر آن حضرت : فاطمه (س) ( پدرشان اسد بن هاشم بن عبد مناف و مادرشان فاطمه [عاتکه]  بنت هرم بن رواحه بن حجر ... بن لوی است. در مکه و حدود سال 61  قبل از هجرت به دنیا آمد. پیرومذهب ابراهیم بود. حدود 10 سالگی به ازدواج جناب ابوطالب درآمد. پیامبر از او به عنوان معدود کسانی که مقام شفاعت را از خداوند بدست آورده نام می برد. از راویان نور بوده و46 حدیث از پیامبر روایت نموده. یازدهمین نفر و دومین زنی ست که اسلام آورد. بعد از وفات حضرت خدیجه(س) فرزند او حضرت فاطمه زهرا(س) را که حدود 5 سال بیشتر نداشت در دامان پر مهر خود پرورش داد. وی اولین بانویی بود که پای پیاده هجرت کرد و در مدینه بر پیامبر وارد شد. اول زن هاشمیه است که خلیفه ی هاشمی به وجود آورد. تنها کسی ست که دیوار کعبه برایش شکافته شد و در آنجا وضع حمل نمود.اولین زن هاشمی است که فرزند هاشمی به دنیا آورد. به روایاتی سن آن حضرت هنگام رحلت 60 یا 65 یا 70سال بوده و درسال چهارم هجرت از دنیا رفته است. در روز وفاتش پیامبر(ص) خود برای تجهیزش رفت و پیراهن خود را به عنوان کفن او اختصاص داد و به دست خود لحد را گذاشت و فرمود: او بهترین خلق خدا بود و من پیراهنم را برای کفن او دادم تا از فشار قبر در امان باشد. )

 تاریخ ولادت: جمعه 13 رجب 30 سال بعد از عام الفیل(در هنگام تولد او زنان بهشتی حوا ، ساره ، آسیه ، مادر موسی  و مادر عیسی  و پیامبران الهی حضرت آدم ،حضرت نوح ، حضرت ابراهیم ، حضرت موسی ، حضرت عیسی حضور داشتند.

 محل ولادت: مکه ( در کعبه معظمه که قبل از او و بعد از او مولودی در آنجا به دنیا نیامده و نخواهد آمد. سه روز پس از تولد به همراه مادرش از کعبه خارج شد.)

 تعداد برادران و خواهران: سه برادر به نام های طالب (حدودا همسن پیامبر بوده و بنابر اقوال تاریخی وی زود از دنیا رفت ) ، عقیل ( حدود چهل سال قبل از هجرت پیامبر به دنیا آمد . پیامبر از دو جهت او را دوست می داشت یکی از جهت ابی طالب و دیگری از جهت فرزندش مسلم که در راه دوستی با امام حسین(ع) به شهادت رسید. ) ، جعفر ( حدود سه سال قبل ازهجرت درمکه به دنیا آمد. در جنگ موته ایشان پرچم اسلام را به دست راست گرفت و سوار بر اسب به قلب لشگر دشمن حمله کرد  که در آنجا  دست راستش را قطع کردند او پرچم را به دست چپ گرفت و به جنگ ادامه داد ، دست چپش را نیز قطع کردند ، آنگاه پرچم را با دو بازوی بریده اش به سینه چسبانید تا به شهادت رسید.) برادران به ترتیب هر یک 10 سال با هم تفاوت سنی داشتند و حضرت علی(ع) کوچکترین آنها بود. و دو خواهر به نام های فاخته (مشهور به ام هانی بوده. همسر ابووهب هبیرة بن عمروبن عامر مخزومی. به مانند مادرش از راویان نور بوده است.) و جمانه (مشهور به اسماء یا ریطه بوده. همسر سفیان بن الحارث بن عبدالمطلب.) 

 تعداد فرزندان: به روایت شیخ مفید 12 پسر و 16 دختر ( حسن (ع)، حسین(ع)، محسن(ع)، زینب کبری(س) و ام کلثوم(س) از فاطمه زهرا(س) - محمد حنفیه از خوله بنت جعفر بن قیس حنفیه ( ایشان در زمان حکومت عمربن الخطاب به دنیا آمد و در سن 65 سالگی در ربیع الاول سال 81 هجری از دنیا رفت. بعد از شهادت امام حسین (ع) مختار ثقفی وی را امام خواند ) - عباس(ع) ( ایشان 4 شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد و در 10 محذم سال 61 هجری در کنار نهر علقمه کربلا به شهادت رسید ) ، عثمان ( وی متولد کوفه بود و حضرت نام ایشان را به یاد برادر عثمان بن مظعون، عثمان نامید و همراه سه برادر خود در واقعه کربلا در سن حدود 21 سالگی به شهادت رسید ) ، عبدالله ( وی متولد کوفه بود و همراه سه برادر خود در واقعه کربلا در سن حدود 25 سالگی به شهادت رسید ) و جعفر ( حضرت نام ایشان را به یاد برادرش جعفر طیار، جعفر نامید و همراه سه برادر بزرگ خود در واقعه کربلا به شهادت رسید ) از ام البنین - عون و یحیی ( وی در زمان حیات پدر از دنیا رفت و در هاشمیه عراق به خاک سپرده شد ) از اسماء بنت عمیس - عبیدالله ( از شهدای واقعه کربلا ) و محمد اصغر ( از شهدای واقعه کربلا ) از لیلی بنت مسعود دارمیه التیمیه - ام الحسن ( از وی در کتب به صورت کنیه نام برده شده. او با پسر عمه خود جعدة بن ابی هبیره مخزومی که از خواص شیعیان بود ازدواج کرد و پس از آن با پسر عمویش جعفر بن

شناسنامه امام محمد تقی سلام الله علیه

اختصاصی از ژیکو شناسنامه امام محمد تقی سلام الله علیه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

شناسنامه امام محمد تقی سلام الله علیه

 امام نهم

مقام:

 محمّد

نام:

 جواد، التقی

لقب:

 ابو جعفر

کنیه:

 علی

نام پدر:

 خیزران

نام مادر:

 10 رجب سال 195 ه ق

روز ولادت(ه ق):

 23 فروردین سال 190 ه ش

روز ولادت(ه ش):

 مدینه-عربستان سعودی

مکان ولادت:

 محمّد امین

سلاطین زمان تولّد:

 17 سال

مدت امامت(ه ق):

 25 سال

مدت عمر(ه ق):

 30 ذیقعده سال 220 ه ق

روز شهادت(ه ق):

 8 آذر سال 214 ه ش

روز شهادت(ه ش):

 معتصم

فرمانروایان زمان:

 معتصم

قاتل:

 کاظمین-عراق

محل دفن:

 4

فرزند پسر:

 7

فرزند دختر:

نگاهی به زندگانی امام جواد علیه السلام

آگاهیهای تاریخی درباره زندگی امام جواد علیه السلام چندان گسترده نیست؛ زیرا افزون بر آن که محدودیتهای سیاسی همواره مانع از انتشار اخبار مربوط به امامان معصوم علیه السلام می گردید، تقیه و شیوه های پنهانی مبارزه که برای " حفظ امام و شیعیان از فشار حاکمیت" بود، عامل مؤثری در عدم نقل اخبار در منابع تاریخی است. افزون بر آن، زندگی امام جواد علیه السلام چندان طولانی نبوده است که اخبار فراوانی هم از آن در دسترس ما قرار گیرد.

و نیز گفتنی است، زمانی که امام رضا علیه السلام به خراسان برده شد، هیچ یک از اعضای خانواده خود را به همراه نبرد و در آنجا تنها زندگی می کرد. و از اخبار مربوط به شهادت امام رضا علیه السلام چنین بر می آید که امام جواد علیه السلام آن هنگام در مدینه اقامت داشت و تنها برای غسل پدر و اقامه نماز به آن حضرت در طوس حضور یافت.

هنگامی که مأمون بعد از شهادت امام رضا علیه السلام در سال 204 به بغداد بازگشت، از ناحیه حضرتش اطمینان خاطر پیدا کرده بود، ولی این را می دانست که شیعیان پس از امام رضا علیه السلام فرزند او را به امامت خواهند پذیرفت و در این صورت خطر همچنان بر جای خود خواهد ماند. او سیاست کنترل امام کاظم علیه السلام توسط پدرش را- که او را به بغداد آورده و زندانی کرده بود- به یادداشت و با الهام از این سیاست، همین رفتار را با امام رضا علیه السلام در پیش گرفت، ولی با ظاهری آراسته و فریبکارانه، به گونه ای که می کوشید نه تنها در ظاهر امر مسأله زندان و مانند آن در کار نباشد، بلکه با برخورد دوستانه، چنین تبلیغ شود که او علاقه و محبت ویژه نیز به ایشان دارد. اینک نوبت امام جواد علیه السلام فرا رسیده بود تا به نحوی کنترل شود. مأمون برای انجام این هدف، دختر خود را به عقد وی درآورد و او را داماد خود کرد. از همین رهگذر بود که مأمون به راحتی می توانست از طرفی امام را در کنترل خود داشته باشد و از طرف دیگر آمد و شد شیعیان و تماس های آنان را با آن حضرت زیر نظر بگیرد.

بر اساس برخی نقلها، مأمون پس از ورود به بغداد- در سال204- بلافاصله امام جواد علیه السلام را از مدینه به بغداد فراخواند.(1) افزون بر این، مأمون متهم بود که امام رضا علیه السلام را به شهادت رسانده است. اکنون می بایست با فرزند وی به گونه ای رفتار کند که از آن اتهام نیز مبرّی شود.

از روایتی که شیخ مفید از ریان بن شبیب نقل کرده، چنین بر می آید: موقعی که مأمون تصمیم به ازدواج ام فضل با امام جواد علیه السلام گرفت، عباسیان برآشفتند؛ زیرا ترس آن داشتند که پس از مأمون، خلافت به خاندان علوی برگردد، چنانکه درباره امام رضا علیه السلام هم به سختی دچار همین نگرانی شده بودند.(2) ولی به طوری که از دو روایت فوق برمی آید، آنان مخالفت خود را به گونه دیگری وانمود کرده و گفتند: دختر خود را به ازدواج کودکی درمی آورد که :" لَم یتَفَقَّهُ فی دینِ الله ولا یعرف حلاله من حرامه ولا فرضاً من سنّته"؛کودکی که تفقه در دین خدا ندارد، حلال را از حرام تشخیص نمی دهد و واجب را از مستحب باز نمی شناسد.

مأمون در مقابل این برخورد، مجلسی برپا کرد و امام جواد علیه السلام را به مناظره علمی با یحیی بن اکثم، بزرگترین دانشمند و فقیه سنی آن عصر، فراخواند تا بدین وسیله مخالفان و اعتراض کنندگان عباسی را به اشتباه خود آگاه کند.(3) این در حالی بود که بنا به این دو روایت، هنگام عقد ازدواج ام فضل با امام جواد علیه السلام هنوز به آن حضرت " صبی" اطلاق می شده است.

مکتب علمى امام جواد علیه السلام

مى‏دانیم که یکى از ابعاد بزرگ زندگى ائمه ما، بعد فرهنگى آنها است. این پیشوایان بزرگ هرکدام درعصر خود فعالیت فرهنگى داشته در مکتب خویش شاگردانى تربیت مى‏کردند و علوم و دانشهاى خود را توسط آنان در جامعه منتشر مى‏کردند، اما شرائط اجتماعى و سیاسى زمان آنان یکسان نبوده است، مثلا در زمان امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام شرائط اجتماعى مساعد بود و به همین جهت دیدیم که تعداد شاگردان و راویان حضرت صادق علیه السلام بالغ برچهار هزار نفر مى‏ شد، ولى از دوره امام جواد تا امام عسکرى علیه السلام به دلیل فشارهاى سیاسى و کنترل شدید فعالیت آنان از طرف دربار خلافت، شعاع فعالیت آنان بسیار محدود بود و ازاین‏ نظر تعداد راویان و پرورش یافتگان مکتب آنان نسبت ‏به زمان حضرت صادق علیه السلام کاهش بسیار چشمگیرى را نشان مى‏دهد.

بنابراین اگر مى‏خوانیم که تعداد راویان و اصحاب حضرت جوادعلیه السلام قریب صد و ده نفر بوده‏اند (4) و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده (5) ، نباید تعجب کنیم، زیرا از یک سو، آن حضرت شدیدا تحت مراقبت و کنترل سیاسى بود و از طرف دیگر، زود به شهادت رسید و به اتفاق نظر دانشمندان بیش از بیست و پنج‏ سال عمر نکرد!

درعین حال، باید توجه داشت که در میان همین تعداد محدود اصحاب و راویان آن حضرت، چهره‏هاى درخشان و شخصیتهاى برجسته‏اى مانند: على بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازى، احمد بن محمد بن خالد برقى بودند که هر کدام در صحنه علمى و فقهى وزنه خاصى به شمار مى‏رفتند، و برخى داراى تالیفات متعدد بودند.

از طرف دیگر، روایان احادیث امام جوادعلیه السلام تنها در محدثان شیعه خلاصه نمى‏شوند، بلکه محدثان و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقى از اسلام را از آن حضرت نقل کرده‏اند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادى‏» احادیثى با سند خود ازآن حضرت نقل کرده است. (6) هم چنین حافظ «عبد العزیز بن اخضر جنابذى‏» در کتاب «معالم العترة الطاهرة‏» (7) و مؤلفانى نیز مانند: ابو بکر احمد بن ثابت، ابواسحاق ثعلبى، و محمد بن مندة بن مهربذ در کتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتى از آن حضرت نقل کرده‏اند. (8)

نحوه شهادت حضرت

درباره آمد و شد امام در مدینه و احترام مردم نسبت به آن حضرت، اطلاعات مختصری در پاره ای از روایات آمده است.(9)

فراخوانی آن حضرت به بغداد، در سال 220، توسط معتصم عباسی، آن هم درست در همان اولین سال حکومت خود، نمی توانست بی ارتباط با جنبه های سیاسی قضیه باشد. به ویژه که درست همان سال که حضرت جواد علیه السلام به بغداد آمد، رحلت کرد؛ این در حالی بود که تنها 25 سال از عمر شریفش می گذشت. عناد عباسیان با آل علی علیه السلام به ویژه با امام شیعیان که در آن زمان جمعیت متنابهی تابعیت مستقل آنها را پذیرفته بودند، شاهدی است بر توطئه حکومت در شهادت امام جواد علیه السلام. همچنین خواستن آن حضرت به بغداد و درگذشت وی در همان سال در بغداد، همگی شواهد غیرقابل انکاری بر شهادت آن بزرگوار به دست عوامل عباسی می باشد.

مرحوم شیخ مفید، با اشاره به روایتی درباره مسمومیت و شهادت امام جواد علیه السلام، رحلت آن حضرت را مشکوک دانسته است.(10) بنا به روایت مستوفی، عقیده شیعه بر این است که معتصم آن حضرت را مسموم نموده است.(11)

پاره ای از منابع اهل تسنن، اشاره بر این دارند که امام جواد علیه السلام به میل خود و برای دیداری از معتصم عازم بغداد شده است.(12) در حالی که منابع دیگر، حاکی از آنند که معتصم به ابن زیات مأموریت داد تا کسی را برای آوردن امام به بغداد بفرستد.(13) ابن صبّاغ نیز با عبارت" اِشخاص المعتصم له من المدینة"(14) این مطلب را تأیید کرده است.

مسعودی روایتی نقل کرده که بنابر آن، شهادت آن حضرت به دست ام فضل، در زمانی رخ داده که امام از مدینه به بغداد نزد معتصم آمده بود.(15) ام فضل پس از شهادت امام، به پاس این عمل خود به حرم خلیفه پیوست.(16) این نکته را نباید از نظر دور داشت که ام فضل در زندگی مشترک خود با امام جواد علیه السلام از دو جهت ناکام مانده بود:

نخست آن که از آن حضرت دارای فرزندی نشد.دوم آن که امام نیز چندان توجهی به وی نداشت .

ام فضل یک بار (گویا از مدینه) نامه ای نگاشت و از امام نزد مأمون شکایت کرد و از این که امام چند کنیز دارد گله نمود، ولی مأمون در جواب او نوشت:

ما تو را به عقد ابوجعفر درنیاوردیم که حلالی را بر او حرام کنیم، دیگر از این شکایتها نکن.(17) به هر حال، ام فضل پس از مرگ پدر، امام را در بغداد مسموم کرد و راه یافتن او به حرم خلیفه و برخورداری از مواهب موجود در آن، نشانی از آن است که این عمل به دستور معتصم انجام شده است.(18) و بالاخره امام جواد علیه السلام به شهادت رسید و حرم مطهر ایشان در کاظمین عراق قرار دارد که ملجا و پناهگاه عاشقان ایشان است .

پی نوشت ها

1- الحیاة السیاسیة للامام الجوادعلیه السلام، ص 65.

2- الارشاد، ص 319.