مقاله بیماریهای التهابی

اختصاصی از ژیکو مقاله بیماریهای التهابی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:7

فهرست و توضیحات:

مقدمه

 اپیومیو لوژی - اتیولوژی        

پاتولوژی :

کولیت اوسروز به طور اولیه قسمت انتهائی کولون  ورکتوم را درگیر کرده و نواحی درگیر به صورت ممتد می باشند . مخاط زخمی هستند و خونریزی میکنند.

در مراحل ابتدایی کولیت اولسروز ، فقط رکتوم یا رکتو سیگموئید درگیر می شود مخاط رکتوم نقاط خونریزی دهنده زیادی را دارند . با پیشرفت بیماری ضایعات به سمت بالا صعود کرده و مخاط روده ارماتو و ضخیم می شوند . نقاط خونریزی دهنده بزرگ شده و زخمی می گردند . زخمها ممکن است خونریزی کرده یا سوراخ شوند .  مخاط ارماتو می تواند  دچار تغییراتی شده و به صورت سودپولیپ خود را نشان دهند که احتمال سرطانی شدن آن وجود دارد . پروسه های بهبودی واسکار ایجاد شده ممکن است سبب شود که روده قابلیت ارتجاع و جذب طبیعی را گرفته و کولون ضخیم ، سفت و شبیه نی می شود .

بافت اسکار ممکن است جلوی جذب طبیعی غذارا گرفته و ضخیم شدن روده باعث انسداد آن گردد. غدد لنفاوی مزانتریک بزرگ و سفت می شوند .

اثر 3 و 6 هفته تمرین هوازی بر فاکتورهای رشدی و التهابی کبدی متعاقب القای دوزهای مختلف دوکسوروبیسین

اختصاصی از ژیکو اثر 3 و 6 هفته تمرین هوازی بر فاکتورهای رشدی و التهابی کبدی متعاقب القای دوزهای مختلف دوکسوروبیسین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

اثر 3 و 6 هفته تمرین هوازی بر فاکتورهای رشدی و التهابی کبدی متعاقب القای دوزهای مختلف دوکسوروبیسین

بصورت ورد ودر153صفحه

چکیده

دوکسوروبیسین(DOX) یک آنتی بیوتیک با طیف وسیعی از عملکرد ضدتوموری و ضدسرطانی(آنتی نئوپلاستیک) است و از اواخر دهه 60 میلادی به طور گسترده ای در درمان سرطان های مختلف استفاده می شود. متاسفانه، استفاده بالینی از این داروی بسیار موثرضدسرطانی محدود شده است و این موضوع به دلیل اثرات سمیت شدید این دارو بر برخی از بافت های بدن از جمله قلب، کبد، کلیه و دستگاه عصبی می باشد. اثر 3 و 6 هفته تمرین هوازی بر فاکتورهای رشدی و التهابی کبدی متعاقب القای دوزهای مختلف دوکسوروبیسین در موش های صحرایی نر بود. 72 سر موش صحرایی نر با نژاد ویستار بطور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه¬ تمرین خود به 3 و 6 هفته¬ای تقسیم شد. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت 54-25 دقیقه در روز با سرعت 20-15 متر در دقیقه، 5 جلسه در هفته و به مدت 3 و 6 هفته بود. در پایان دوره تمرینی موش¬های گروه کنترل و تمرین مجدداً بطور تصادفی به زیر گروه¬های دوکسوروبیسین (mg/kg10 و mg/kg20) و سالین(9/0 درصد) تقسیم شدند. هر دو تزریق 24 ساعت پس از آخرین جلسه¬ی تمرین انجام شد و 24 ساعت پس از آن موش¬ها کشته شدند. سطوح فاکتور های رشدی و التهابی از طریق روش الایزا اندازه¬گیری شدند. داده¬ها با روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی(LSD) در سطح 05/0 P≤ تحلیل شد. القای دوکسوروبیسین(10 و 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم) منجر به عدم تعادل شاخص¬های رشدی و التهابی در کبد شد. 3 منجر با افزایش معنادارIGF-1 و تمرین 6 هفته منجر به کاهش معنادار IGF-1، افزایش معنادار IGFBP-3و IGFBP-3/IGF-1 در مقایسه با گروه کنترل+سالین شد. با وجود این، پس از 3 هفته تمرین هوازی و تزریق DOX (10 و 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم)، تمام شاخص ها افزایش و کاهش غیر معناداردر دوز 10 و کاهش معنادار در IGF-1 ،IGF-1/IGFBP-3 و IFN-γ در مقایسه با گروه کنترل+دوکسوروبیسین 10 و یا 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم مشاهده شد. و همچنین، پس از 6 هفته تمرین هوازی و تزریق DOX (10 و 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم)، به ترتیب کاهش معناداری در IGF-1 و IGF-1/IGFBP-3 و افزایش معنادار در IGFBP-3 و کاهش معناداری در IGF-1 و IGF-1/IGFBP-3 و IFN-γ در مقایسه با گروه کنترل+دوکسوروبیسین 10 و یا 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم مشاهده شد. از سوی دیگر، تفاوت معناداری بین درمان با دوکسوروبیسین10 و 20 میلی¬گرم بر کیلوگرم وجود نداشت . نتایج پیشنهاد می¬کند که حفاظت کبدی ناشی از تمرین ورزشی مزمن در موش¬های درمان شده با DOX، با ایجاد تعدل در فاکتورهای رشدی و التهابی همراه است.