تحقیق درباره چهار استراتژی برای واکنش نشان دادن به فرصت ها

اختصاصی از ژیکو تحقیق درباره چهار استراتژی برای واکنش نشان دادن به فرصت ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 29 صفحه

بخشی از متن

چهار استراتژی برای واکنش نشان دادن به فرصت ها پیشنهاد می گردد که عبارتند از :

1. بهره گیری کردن :

 این استراتژی موازی با استراتژی اجتناب است که روشی برای حذف عدم قطعیت است . این استراتژی در تلاش است تا فرصتها حتماً رخ دهد . (منظور این است که احتمال وقوع فرصت تا 100 درصد افزایش می دهد ) معیارهای به کار گرفته شده در این استراتژی سعی می کنند اطمینان بدهند که مزایای حال از فرصت مورد نظر – در صورت تحقق آن – در پروژه عملی می شود .

1. سهیم بودن :

استراتژی انتقال دادن ، تفویض کردن مسئولیت به شخص سومی است که بهتر می تواند تهدیدات در کمین سازمان را اداره کند . در استراتژی سهیم بودن ما در جستجوی شرایطی هستیم که توانایی بیشتری در اداره کردن فرصتها دارد . یعنی کسی که می تواند شانس وقوع فرصت را به حداکثر برساند و فواید بالقوه آن را افزایش دهد . همان طور که استراتژی انتقال ، تهدیدات را منتقل می کند این استراتژی نیز فرصتها را به روشی یکسان تقسیم می کند .

1. افزایش دادن :

 همسنگ استراتژی آرام کردن یک تهدید ، استراتژی افزایش دادن فرصت است . آرام کردن ، درجه تهدید را از طریق کاهش احتمال یا تاثیر پایین می آورد . در حالی که استراتژی افزایش دادن در پی افزایش احتمال در راستای به حداکثر رساندن مزایای پروژه است .

1. نادیده گرفتن :

 استراتژی پذیرفتن ، به جز تهدیداتی که احتمال اثر گذاری نسبی در پروژه دارند برای مابقی تهدیدات هیچ برنامه ای را در نظر نمی گیرد . بنابراین ، فرصتهای جزئی نیز می تواند تحت استراتژی نادیده گرفتن قرار گیرند دراین استراتژی یک روش واکنشی بدون انجام یک عملکرد روشن اتخاذ می گردد .

برنامه ریزی برای واکنش در برابر ریسک ، مرحله بسیار مهمی است زیرا تصمیماتی که در این مرحله گرفته می شود مستقیماً ریسک پروژه را تحت تأثیر قرار می دهد . در نتیجه در این مرحله این مسئله اهمیت زیادی دارد که فرصت ها و تهدیدها به طور مؤثر با هم در ارتباط باشند ، اگر مزایای ریسک ( فرصت و تهدید ) از طرف پروژه و سازمان تضمین گردد . نظارت و کنترل ریسک :

هدف مرحله نهایی فرایند مدیریت ریسک ، نظارت بر وضعیت ریسک های شناسایی شده ، ریسک های جدید ، اطمینان حاصل کردن از اجرای صحیح واکنش ها و بازنگری در خصوص اثر بخشی آنها  و همچنین نظارت بر تغییرات ریسک در تمام مراحل پیشرفت پروژه است . همایش های بازنگری ریسک ممکن است برای ارزیابی آخرین وضعیت ریسک های پروژه برگزار گردد و همایش های بازنگری پروژه نیز باید بر محور گزارش های تیم پروژه ای که روی ریسک های کلیدی و واکنش های توافق شده کار می کنند – برگزار گردد . همچنین در اثر بخشی فرایند ریسک باید بازنگری صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود نیازهای مدیریت ریسک برآورده می شود .