مقاله استرس و پیر شدن سیستم ایمنی

اختصاصی از ژیکو مقاله استرس و پیر شدن سیستم ایمنی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 4

استرس و پیر شدن سیستم ایمنی

چکیده : کارکرد ایمنی با پیر شدن نرمال و فشار یا استرس کاهش می یابد . فشارهای اجتماعی و روانی بخشی از زندگی روزانه و منبع رویدادهای تغییر زندگی هستند . در میان گذر زندگی ، افراد با فشارهای بیشماری مواجه می شوند ، این تاثیرات بستگی به میزان در معرض استرس قرار گرفتن ، میانگیری متفاوت استرس ، واکنش متفاوت به استرس ، طول مدت استرس ، فرآیندهای تجدید کننده متفاوت دارد . تحقیقات در مورد استرس روی بزرگسالان ، شواهدی را فراهم کرده که این فرآیندها به تاثیراتی نسبت داده می شود که تاثیرات تحلیل ایمنی را برانگیخته یا احتمالاً شتاب می دهد .

مقدمه :

پیر شدن معمولی یک تاثیر برجسته روی ایمنی است که با شواهد اضافی سلول های میانجی سیستم ایمنی را نشان میدهد که به طور پایداری با افزایش سن مرتبط است. عملکرد ایمنی نیز تحت تاثیر استرس قرار میگیرد که با بسیاری از نقض های مشابه در سیستم ایمنی به هنگام پیر شدن مشاهده می شود . در این بررسی ما شواهدی را برای این فرضیه بررسی می کنیم که استرس ، تاثیرات پیر شدن روی عملکرد ایمنی را شتاب می دهد و منجر به نتایج ایمنی ، دیررس و زیان آور می گردد .

تغییر اولیه در ایمنی سلول میانجی با افزایش سن در بزرگسالان یک کاهش برجسته در سلولهای مادرزادی T پاسخ Th1 در ارتباط با کاهش تولید interleukin-2 و دریافت کننده های tL-2 و یک پاسخ کاهش یافته تکثیر سلول T نسبت به آنتی ژن های ، می باشد . با افزایش سن ، پاسخ Th1 ممکن است شامل افزایش تولید سیتوکین Pro-inflammatory ، IL-12 باشدکه می تواند از پاسخ Th2 جلوگیری کند . اگرچه ، یک افزایش مرتبط با سن در حافظه سلولی T پاسخ Th2 ، تولید و ترشح intetleukin-10 را افزایش می دهد که در عوض می تواند از تولید و انتشار IL-12 و (IFN-y)interferon-r و به این ترتیب پاسخ تحلیل سلولی را جلو گیری کند . در افراد مسن تر ، تولید سیتوکین Th2 و IL-4 و IL-10 ، بیشتر از میزانی است که در جوان ترها وجود دارد ، در صورتیکه تولید سیتوکین Th1 ، IFN-y ، کمتر است ، و یک تغییر مرتبط با سن را از Th1 به Th2 پیشنهاد می کند که ممکن است به کاهش ایمنی سلولی در بزرگترها نسبت داده شود . علاوه بر این ، اگرچه تعداد سلولهای کشنده طبیعی (NKC) نسبت به افزایش سن ظاهر نمی شود و، NKC Cytotoxicity کاهش می یابد .

پاسخ ایمنی طبیعی نیز با افزایش سن ، کاهش می یابد ، سلول های B ، فعالسازی و تکثیر ناقص را نشان می دهند و تولید آنتی بادی به لحاظ کیفی و کمی کاهش می یابد . کاهش حمایت سلول CD4T برای فعالسازی سلول B و تمایز آنها تا حد زیادی تحت تاثیر کاهش سن در تولید آنتی بادی نسبت به آنتی ژن هاست . برای مثال ، افراد پیرتر نسبت به واکسیناسیون آنفولانزا پاسخ ضعیفتری را نشان می دهند به نسبت CD4 میزان بیشتری CD8 و شاخص CD4 پایین نسبت به CD8 مشخص می شود . علاوه بر این ، نتیجه واکسیناسیون قبلی ، در خویشاوندان پیرتر نسبت به بزرگسالان جوانتر ، زمان کوتاهتری در حافظه سلول T باقی ماند .

عملکرد سلول T با افزایش سن کاهش می یابد . تغییرات مرتبط با سن برای درک مهم هستند زیرا آنها معانی ضمنی برای بیماری و مرگ و میر دارند . در یک جمعیتی از افراد بین 92-86 سال ، خطر مرگ و میردر یک بررسی دو ساله سه برابر بیشتر از افرادی بود که پاسخ تکثیری پایین سلولی نسبت به میتوژن داشتند ، تعداد پایین سلول B ، نسبت پایین CD8 : CD4 در افرادی که تکثیر بالای سلول T داشتند ،تعداد بالای سلول B و نسبت نسبتاً بالای CD8 : CD4 نشان داده شد . در پیگیری ، ریسک بالای پروفایل ایمنی در پیش بینی مرگ و میر در دوره دو ساله در این جمعیت مشابه ، مشخص شد . وقتی که به عنوان یک کل در نظر گرفته شد ، کاهش در کارکرد سیستم ایمنی با افزایش سن در بزرگسالان در یک الگوی آهسته و غیر قابل تسلط در حال پیشرفت بود . افراد مختلف در این الگوها ، هم مشهود و هم با اهمیت هستند . اگرچه تفاوت های ژنتیکی برای بخشی از این تفاوت های فردی و تاثیرات محیطی ، غیر قابل انکار است . استرس فیزیولوژیکی ، گفته می شود هیچ اتصالی با کارکرد ایمنی ندارد و اکنون بعنوان تاثیر ایمنی از طریق مسیرهای خودکار و نرونی شناخته می شود . فشارهای اجتماعی و فیزیولوژیکی هر دو بخشی از زندگی روزانه و منبع رویدادهای تغییر زندگی است . در طول زندگی ، افراد با فشارهای بیشماری مواجه هستند ، تاثیرات زیان آور ، متوالی و بار اضافی این فشارها در میان افراد مختلف تفاوت می کند زیرا آنها در نسبت در معرض فشار بودن ، میانگیری فشارها توسط دیگران واکنش آنها نسبت به فشار و مدت فشارهای وارده متفاوت هستند . شواهد نشان می دهد که با افزایش ایمنی مرتبط با سن است ، اما در افراد مختلف این امر تفاوت میکند.

افزایش سن ، فشار و عملکرد ایمنی : خلاصه

افراد 65 سال و بالاتر بعنوان افراد پیر جمعیت به حساب می آیندو به لحاظ روزهایی که مورد مراقبت دکتر قرار گرفته و یا بستری بودند تناسب نداشتند ، دامنه ای از بیماری های عفونی در میان ده علت برتر مرگ میر در افراد مسن تر شناخته شده و یک بخش مهمی در افزایش استفاده از مراقبت بهداشتی در این جمعیت را ایفا میکند . پیر شدن به نقص ایمنی نسبت داده شده که که باعث شیوع بیماری های عفونی در بزرگسالان میشود که تاثیرات استرس نیز از بازدارنده های ایمنی هستند. تحقیقات روی استرس در بزرگسالان مسن تر ، شواهدی فراهم آورده که افزایش فشار ، میانگیری ناکافی استرس ، واکنش بیش از حدبه استرس ، طول مدت استرس ، تاثیراتی دارد که پیرشدن سیستم ایمنی را شتاب داده یا کاهش می دهد بنابراین لازم است که ماهیت ویژه این تاثیرات ترکیبی به میزان تاثیرات خواب و میانگیری استرس ، تعیین شود .