لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 34
مقدمه
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین والسلام علینا و علی عبادالله الصالحین و اللعن علی اعدائهم اجمعین.
حوادثی که پس از رحلت رسول اکرم (ص) بر فاطمه زهرا (س) پیش آمد همة آنها جهت رسیدن عده ای به مناصب و امتیازاتی بود که استحقاق آن را نداشتند.
علت از ایجاد این همه حادثه برای حضرت زهرا (س) این بود که آن حضرت را سدی قوی در راه بلندپروازیهای نامشروع خود می دانستند.
از جملة این حوادث «فدک» بود که آن را جهت تضعیف مولای متقیان علی (ع) و تحکیم حکومت غاصبانة خویش از حضرت زهرا (س) گرفتند و دست آن حضرت را از آن کوتاه کردند.
هدف از این تحقیق و پرداختن به این مسئله این بود که چون متأسفانه از این مسئله و حادثه ی بسیار مهم کمتر سخن به میان می آید و در جامعة اسلامی به آن پرداخته می شود. لذا برای آگاهی بیشتر خودم و خوانندگان محترم از بین این همه حوادث به ذکر مسئله «فدک» پرداختم.
با استعانت از خدای متعال کار را شروع کردم و امیدوارم مورد رضای حق سبحانه و تعالی قرار گیرد.
فصـل اول:
ـ مقدمه
ـ بیان مسئله و ضرورت آن
ـ اهمیت مسئله
ـ اهـداف
بیان مسئله و ضرورت آن
فدک دهی است که یهودیان با مصالحه آن را به پیامبر (ص) تقدیم کردند و هر چیزی که با صلح به دست می آید «فیء» می باشد و مخصوص رسول خداست و حضرت صاحب اختیار آن می باشد. همانطور که قرآن می فرماید: «ما افاء الله علی رسوله منهم فما اوجفتم علیه من خیل و لا رکاب و لکن الله یسلط رسله علی من یشاء»
آنچه خداوند از کفار به رسولش برگردانده و شما اسبی و شتری بر آن نتاختید. اما خدا پیامبران خود را بر هر که بخواهد مسلط کند.
و آن گاه چون آیه «و آت ذا القربی حقه» اسراء/ 26 نازل گردید پیامبر (ص) فدک را به فاطمه زهرا (س) دادند که از آن پس فدک دست فاطمه زهرا (س) بود و خانواده علی (ع) و بنی هاشم از عایدات آن استفاده می کردند.
پس از رحلت پیامبر (ص) ابوبکر ان را از دست فاطمه (س) گرفت و نماینده آن حضرت را از آنجا بیرون کرد.
لازم است اشاره شود که رسول خدا (ص) از «فیء» و اراضی دیگر به اشخاص دیگری زمین و مزرعه داد. از جمله:
ابوبکر، زبیر، عمربن الخطاب، عبدالرحمن بن عوف، صهب بن سنان، ابوسلم بن عبدالاسد، سهل بن حنیف، ابودجانه، وائل بن حجر، علی بن ابیطالب و... رسول خدا (ص) می خواست زمینها و املاک دست مسلمانها باشد و بی صاحب نماند و مردم از آنها استفاده کنند. پس از رحلت پیامبر (ص) هیچ کدام از این زمینها پس گرفته نشد مگر فدک.
به هر حال فاطمه زهرا (س) چون از ماجرا باخبر شد پیش ابوبکر رفت و فرمود: «پدرم فدک را به من داده است.» ابوبکر گفت: «آیا شاهدی داری؟» آن حضرت، علی (ع) و ام ایمن و ریاح غلام رسول خدا و حسن و حسین (ع) را شاهد آوردند.
ابوبکر حسنین و ریاح را نادیده گرفت و گفت: «با یک مرد و زن نمی توانی مستحق فدک باشی. در این کار باید دو نفر مرد یا یک مرد و دو زن شاهد باشد.» عجبا !!! آیا ابوبکر نمی دانست که فاطمه (س) راستگوست. آیا کسی که آیه تطهیر درباره او نازل شده، کسی که غضب خدا در غضب او و رضای خدا در رضای اوست، می شود گفت: چنین کسی دروغ ادعا می کند؟ !!!
آیا احتمال داشت علی (ع) به دروغ شهادت دهد؟!!!
آیا احتمال داشت حسن و حسین (ع) هر چند به بلوغ نرسیده بودند دروغ بگویند؟ با آن که آیه تطهیر درباره آنها نازل شده بود.
آیا ریاح غلام رسول خدا (ص) به علت غلام بودن می بایست شهادتش نادیده گرفته شود؟
آیا کسی نبود از ابوبکر بپرسد چرا فقط از فاطمه (س) شاهد می خواستی؟ و از کسان دیگر حتی از خودت که آن حضرت از اموال بنی نضیر به تو داده بود شاهد نخواستی؟!!!
در اسلام شاهد بر عهده مدعی است فاطمه (س) که «ذوالیه» بوده، لازم بود ابوبکر شاهد بیاورد.
بالاخره حضرت زهرا (س) صلاح بر آن دید که شکایت را نزد مهاجران و انصار برد. به همین جهت چادر بر سرش کرده به مسجد وارد شد. ابوبکر در مسجد بود و جماعت زیادی از مهاجر
فدک
