لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:13
مقدمه
پیشوایان یا امامان اهل بیت ( ع ) را در فهرست رهبران سیاسی به شمار آورده اند . یعنی در شمار رهبرانی که سیاست را برای خویشتن حرفه و شغلی دانسته تا مطالب و مطامع شخصی و حزبی و قومی خود را در صورت تحقق بخشند . این تاریخ دانان رسالتی را که زندگانی پیشوایان ( ع ) بر آن استوار بوده است نادیده می گیرند . از این روی این سته از مورخان عادت کرده اند که فعالیت های اجتماعی و سیاسی و فکری پیشوایان را که با توانایی ، مسئولیت سنگین آن را خود انجام داده اند و مطالعه حالات متفاوت هر یک از حیث توانایی و علو همت و ضعف و قوت یا صفات دیگر که شخصیت هر پیشوایی منوط به آن است با دیگر رهبران سیاسی ملتها در یک تراز قرار داده و در یک سطح مطالعه کنند .
به طور مثال در مورد امام علی ( ع ) می گویند : فرازهای رهبری سیاسی یعنی دور اندیشی و بینش سیاسی و تجربه را فاقد بوده است . اما معاویه از نظر آنان از تجربه و زیرکی سیاسی و دور اندیشی سهمی وافر داشته است . اینان موضع امام حسن را نسبت به معاویه و صلح بین آنان را از نشانه های ناتوانی شخصیت او یا نداشتن تجربه را از مسائل مهم زندگانی او می دانند . برخی از مطالعه زندگانی پیشوایان (ع) به عنصر تجربه تکیه می کنند اگر چه این نظر گاه در مطالعه و بررسی تاریخ خط امامت برای مطالعه زندگانی هریک از پیشوایان به صورت مستقل ضروری است و غالباً برنامه هر یک از حیث صحت و کوتاهی ممتاز است . اما زندگانی پیشوایان به این ترتیب طوری نمودار می گردد که گویی روش هر یک با آن دیگری متباین و متناقض بوده است .
زندگانی امام محمد جواد (ع)
زندگانی امام محمد جواد (ع) ادامه راه خط پدرش امام رضا (ع) بود . مامون به امام جواد علاقه داشت و کوشش می کرد و نقشه طرح می کرد که دل امام(ع) را بدست آوردو او را به دارالخلافه نزیک کند. مامون توطئه خود را برای از میان بردن جنبش و حرکت تشیع در چهار چوب خلافت عباسیان همچنان ادامه می داد . و هدف او را از این کار آن بود که بین امام و پایگاه های مردمی او فاصله ایجاد کند و امام را از مردم خویش دور سازد .
او می خواست بطریقی این نقشه را اجرا کند که مردم تحریک نشوند به خصوص که او(ع) با کمال عزت و تکریم در کاخهای مامون و ساختمانهای مجلل اوزندگانی می کرد . اما محافظان کاخ همه حرکات و سکنات امام (ع) را با دقت تمام زیر نظر داشتند .
بنابر همان نقشه قدیمی مامون در برابر همه مردم در جامعه دوستدار و مخلص امام ظاهر شد و « ام فضل » دختر خود را به عقد ازدواج او در آورد تا از تایید امام برخوردار باشد . لذا به او اصرار کرد که در همانجا زندگانی کند . اما امام (ع) اصرار ورزید که به مدینه بازگردد تا نقشه مامون را در کسب تایید امام برای پایداری خلافتی که غصب کرده بود ، نقش بر آب سازد زیرا وقتی امام (ع) خلافت او را تایید نمی کرد این شبهه در دل مردم ایجاد می شد که حکومت او مشروعیتی ندارد . و از طرف دیگر امام (ع) امامت خود را اثبات می کرد و جدا بودن طرح و برنامه خود را از طرح و برنامه حکومت روز آشکار می ساخت .
اما اگر امام (ع) می پذیرفت که با مامون و در دربار او زندگانی کند مساله به این طریق تلقی می شد که این دو خط مشی در یکدیگر ادغام شده است و این امر در نظر مردم چنین نتیجه می داد که هیچ تناقضی و اختلافی بین این دو از جهت معالم و مسائل فکری و عقیدتی خاص که ممیز نظریه امام بود وجود ندارد .
امام جواد (ع) خط پدر بزرگوار را ادامه داد و از لحاظ برنامه ریزی فکری و آگاهی عقیدتی فقیهان را از بغداد و شهرهای دیگر پیرامون خود در مدینه فراهم آورد تا با او مناظره کنند و از او بپرسند و از راهنمایی های اومستفیض گردند .
هنگامی که فصل حج فرا رسید فقیهان بغداد و شهرهای دیگرو دانشمندان بلاد که هشتاد تن بودند به حج رفتند و سپس به سوی مدینه روی آوردند تا ابا جعفر را دیدار کنند[1] .
مقاله درباره زندگانی امام محمد جواد (ع)
