تحقیق درباره بررسی و ارزیابی اخلاق و نقش آن در زندگی فردی

اختصاصی از ژیکو تحقیق درباره بررسی و ارزیابی اخلاق و نقش آن در زندگی فردی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد صفحات:44

نوع فایل: word (قابل ویرایش)

لینک دانلود پایین صفحه

فهرست

مقدمه ، اخلاق و زندگی ........................................................................................ 4

اخلاق و زندگی ، تهذیب و تعلیم .......................................................................... 7

اخلاق و زندگی ، لذتهای معنوی .......................................................................... 11

اخلاق و زندگی ، پاکی قلب ............................................................................ 15

اخلاق و زندگی ، اجتماع .................................................................................. 20

اخلاق و زندگی ، پیامبر ................................................................................. 23

اخلاق و زندگی ، امام خمینی .............................................................................. 26

منابع ............................................................................................................. 33

مقدمه

اخلاق و زندگی

    تعلیمات اسلامی چون چشمه آبی است که گرچه در نهایت مزرعه را سیراب می‏کند امّا درمسیر نیز اثرات نیک خویش را بر جای می‏گذارد.قرآن کریم:ما به مردان و زنانی که عمل صالح بهمراه ایمان داشته باشند زندگی پاک و پاداش احسنخواهیم داد.اخلاق، یکی از مسائل مهمی است که در زندگی بشر نقش اساسی دارد. این موضوع در اسلام جایگاه ویژه‏ای دارد و در حقیقت یکی از ارکان تشکیل دهنده دین است. به تعبیر دیگر، چگونه فکر کردن و چه اعتقادی داشتن (اعتقادات)، چسان عمل کردن (احکام) و با چه منش و خویی زیستن (اخلاق)، سه رکن اساسی است که محدوده تعلیمات دینی را تعیین می‏کند و در یک کلمه چنان که از برخی تعبیرات قرآنی و روایی به دست می‏آید، هدف و مقصد انبیای عظام، تکمیل مکارم اخلاقی و تهذیب نفوس بوده است. بدون شک، آسایش دنیا و آخرت، در سایه اخلاق نیک، تحقق می‏یابد.انسان اگر بخواهد در زندگی دنیا آسوده بوده و دور از نگرانیها و اضطرابهای ویرانگر به سر ببرد، راهی جز مبارزه با صفتهای زشت و پاکسازی دل از خوهای پلید ندارد. کیست که نداند صفاتی از قبیل: خوشرویی، تواضع، قناعت، محبت، اخلاص، بلندهمتی، طهارت و سلامت نفس و... انسان را از دغدغه‏های بی‏حاصل و از پریشانیهای بدفرجام، نجات می‏دهد و بر عکس، حالات و اوصافی مانند: غضب، خودخواهی، حرص، حسد، بخل، بدبینی، بدخواهی و آلودگیهای روحی، او را در غل و زنجیر گرفتار می‏کند و هـمـیـن دنـیـای او را کـه مـی‏تـوانـد در سایـه اخـلاق و رفتار شایسته، به خوشی و آسایش بگذرد، به‏جهنمّی‏سوزان‏وعذابی‏پررنج‏وبی‏پایان‏تبدیل‏می‏کنند.

بسیاری‏خیال‏می‏کنندکه‏نتیجه‏دستورات‏اسلام را،تنهادرآخرت باید                        جستجوکردواین‏مکتب‏آمده‏است‏تافقط‏سعادت‏اخروی‏انسان‏راتأمین‏کند.
و به آسایش و رفاه انسان در دنیا کاری ندارد. شاید همین فکر باعث شده که برخی از جوانان معتقد به اسلام که در عمل دنبال هوسرانی و خوشگذرانیهای زودگذر هستند، وقتی به توبه و کنارگذاشتن اشتباهات خود دعوت می‏شوند، در پاسخ بگویند: ما جوانیم و باید از دوران جوانی و عیش و نوشهای آن بهره ببریم، بعد از گذشت این دوران خوش و پرطراوت، در پیری از گذشته خود توبه خواهیم کرد و بدین وسیله خود را برای پذیرش مرگ و رسیدن به سعادت آخرت و لذتهای آن آماده خواهیم ساخت. ما هنوز وقت بسیاری داریم، چرا باید جوانی خود را فدا کرده، از حالات و روزهای خوش‏آن صرف‏نظر کنیم و نقد را به نسیه بفروشیم. چنین کارهایی ناشی از محرومیت و عقب‏ماندگی ذهنی است.
این سخن، از برداشت نادرست آنها در باره برنامه‏های تربیتی اسلام، سرچشمه می‏گیرد. آنان خیال می‏کنند که اسلام تنها برای آبادانی آخرت آمده و با انسان و زندگی او در دنیا کاری ندارد و اگر او را به انجام اعمالی موظف کرده، تنها به خاطر این است که نتیجه آن را در آخرت ببیند و وارد بهشت شود.
در منطق اینان قوانین اسلام همچون گلوله‏ای است که از لوله تفنگی خارج می‏شود و تنها آن نقطه آخر را هدف قرار داده و مسیری که می‏پیماید، بکلی از دایره مقصود تیرانداز خارج است، در صورتی که اگر بر اساس آیات قرآن و روایات ائمه معصومین علیهم‏السلام هدف از تعلیمات اسلامی را ارزیابی کنیم، باید آن را به چشمه آبی تشبیه کنیم که از نقطه‏ای به جوشش در آمده تا در پایان مسیر، مزرعه‏ای را سیراب کند، لیکن بر سر راه خود به تقوا و عمل صالح، در همین دنیا نیز انسان را به رستگاری و سعادت می‏رساند.

بسیاری به اشتباه گمان می‏کنند ثمره دستورات اسلام را تنها باید در آخرت جستجو کرد!
هدف انبیا(ع) تکمیل مکارم اخلاقی و تهذیب نفوس بوده است.
هر کجا برسد، آنجا را نیز آباد کرده و زنده می‏کند.
ما باید هدف صحیح و واقعی یک مجموعه هدفدار و مفید را از دستورالعملی که بانیان آن مطرح می‏کنند، بشناسیم، نه از زبان جاهلان و مغرضان یا کسانی که با آن مجموعه دشمنی دارند و آن را همسو با منافع شخصی یا قومی خود نمی‏بینند.