پژوهش حاضربه موضوع عبرت از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه میپردازد که هدف آن پی بردن به ارتباط بین عبرت و تربیت بوده ودر آن با توجه به فرمایشات گهربار قرآن و نهج البلاغه از منابع دست اول تفسیری و روایی استفاده شده است این موضوع در سه فصل تبیین شده است: در فصل اول به مفهوم شناسی عبرت و مبانی آن پرداخته شده است و در فصل دوم مکانیزم کسب عبرت ومکانیزم فعلیت عبرت توضیح داده شده است و در فصل سوم ارتباط عبرت و تربیت وآثار تربیتی عبرت بیان شده است. بنابر آنچه در این فصول بیان شده میتوان به این نتایج دست یافت که انسانها میتوانند با توجه به آثار گذشتگان و تفکر بر روی آنها، از آن امور عبور کرده و به حقایقی ثابت ماوراء محسوسات متغیّر دست یابند، با عبور مکرر از تجارب اعم از تجارب گذشته خود فرد یا دیگران، ملکه بصیرت در انسان فعلیّت یافته و با فعلیّت این قوه شاهد ایجاد مراتب حرکت در عالم ماده میباشیم که از این مراحلِ حرکت قوه بصیرت به سوی کمالش با نام تربیت تعبیر آورده شده است، شخص بصیر با تحلیل تجارب گذشته خود و دیگران، به معرفتی نسبت به آن وقایع دست مییابد که به واسطه این معرفت است که مورد خطاب بیان نشانههایی قرار میگیرد، با دیدن نشانهها است که فرد عبرت گیرنده متذکّر شده و با توجّه به عاقبت پیشینیان، تصمیمگیری صحیحی را برای آینده خویش مینماید.
پایان نامه عبرت از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه و آثار تربیتی آن
