مطالعۀ شبه‌تجربی حاضر، به بررسی تأثیر استفاده از درس‌پژوهی به‌عنوان نمونه‌ای از پژوهش مشارکتی در کلاس درس بر انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی پرداخته است. برای گردآوری داده‌ها از روش‌های پژوهش توصیفی، موردکاوی و کیفی استفاده شد. جامعۀ آماری این پژوهش تمامی معلمان تربیت بدنی شهر پیرانشهر بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند، دو نمونۀ ده‌نفری، یکی به‌عنوان گروه آزمایش و دیگری به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تجزیه‌وتحلیل نتایج پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهای آماریSPSS که از تحلیل کوواریانس استفاده شده است، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و مشاهده بود. داده‌های کیفی شامل مشاهدۀ فعال کلاس‌های درس تربیت بدنی در فرایند درس‌پژوهی، مصاحبه با معلمان تربیت بدنی، بررسی طرح درس‌ها، تجزیه‌وتحلیل درس‌های تربیت بدنی و یادداشت‌های معلمان است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درس‌پژوهی می‌تواند به‌عنوان الگویی مطلوب در ایجاد انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان مطرح شود. همچنین با توجه به مشکلات و موانع اجرایی در پایان برای هر یک از آنها راه‌حل‌هایی ارائه شده است.
بررسی تأثیر درس‌پژوهی بر انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی شهرستان پیرانشهر
