مشخصات این فایل
عنوان: بررسی معماری دوران نو سنگی
فرمت فایل: پاورپوینت
تعداد اسلاید: 46
این مقاله درمورد بررسی معماری دوران نو سنگی می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله بررسی معماری دوران نو سنگی می خوانید :
معماری شهر سوخته
بخش بناهای یادمانی در قسمت شمال غربی شهر واقع شده است . بررسی ها این بخش و کاوشهای اولیه منجر به کشف بنای عظیمی با حدود 60 اتاق و فضای مفید گردید. اتاق ها و فضاهای این بنای بزرگ به دو گروه فضاهای سرباز یا حیاط و فضاهای سربسته یا اتاقها تقسیم میشوند. این کاوشها در سالهای بعد یعنی 1379 و
1380 نیز ادامه پیدا کرد که در نتیجه تعداد بیشتری از فضاها و اتاقهای این ساختمان عظیم از زیر خاک بیرون آورده شد اما تا کنون دیوار های خارجی این بنا و محدوده اصلی آن پیدا نشده است.
این دیوارها عموما حجیم و قطور میباشند و قطر آنها بین 75 تا 125 سانتی متر بوده اما در برخی دیوارهای کم اهمیت و تیغه ها، قطر دیوارها تقلیل پیدا کرده و به حدود 50 سانتی متر میرسد. خشت ها عموما به اندازه استاندارد 40 ×20 ×12 سانتی متر هستند اما در چند مورد نیز خشت های بزرگتری به درازای 45 سانتی متر دیده شده اند. خشت ها با استفاده از قالب های چوبی ساخته شده اند و کناره های آنها کاملا صاف بوده و سطحشان نیز با وسیله ای چون ماله صاف شده و اثر انگشت خشتزن در سطح خشنها کمتر دیده می شود.
دروازه اصلی این ساختمان تا کنون پیدا نشده اما شواهد موجود نشان می دهند که محل آن در فضای سرباز بزرگی در جبهه جنوبی بنا قرار داشته است. این فضای سرباز به پلکان بسیار بزرگی منتهی میشود که از هشت پله طویل تشکیل شده است. راه ورودی و ارتباط با اتاقهای مرکزی و راهروهای جانبی و همچنین اتاقهای پایانی هیچ کدام مستقیم نیستند و ورود به بیشتر این اتاقها مستلزم عبور از اتاقها و راهروهای متعددد دیگری میباشد. تنها راه ورودی مستقیم به مرکز ساختمان در حال حاضر از طریق پلکان کوچک شماره 2 است در بیشتر اتاقها آثار آوار و سقف های فرو ریخته به شکل قطعات کاه گل، حصیر و چوب دیده میشود.
فرهـنگهای شمال غربی ایران یانیک تپه گوی تپه و تپه های سولدوز
مدارک مربوط به ادوار پیش از تاریخ استقرار در منطقه آذربایجان در شمال غربی ایران، به طور پراکنده از چند تپه باستانی به دست آمده است. اگر چه هیچ یک از این تپه ها در سطح وسیعی حفاری نشده است، اما آثار به دست آمده نشان می دهد که از اواخر دوران نوسنگی و اوایل دوران فلز، ساکنان آذربایجان به صورت جوامع روستایی زندگی می کردند و در مقایسه با جوامع همزمان ساکن در مناطق خوزستان و فارس، در مراحل ابتدایی تری بودند.
" یانیک تپه" در 20 کیلومتری جنوب غربی شهر تبریز واقع شده است. قدیمترین لایه های استقرار در این تپه، آثار متعلق به حدود اواسط هزاره چهارم ق.م. را ارئه می کند. سفالهای قدیمی،پوششی قرمز دارند که آنها را با نقشهای ساده تزیین کرده اند که خود از ویژگیهای سنتی سفالگری منطقه دریاچه ارومیه است. از این همین دوره ظروفی با تزیین نقش انسان به دست آمده است که برای عدسی چشم از سنگ ابسیدین شفاف استفاده کرده اند. به احتمال بسیار زیاد، این نوع سنگ از معادن واقع در کوههای سهند استخراج شده است که به فاصله کمی در شرق این محوطه باستانی واقع شده و نوع آن با نوع به دست آمده از " یانیک تپه " بسیار شبیه است.
شواهد بیشتری نیز درباره عصر فلز از " گوی تپه " به دست آمده که در 5 کیلومتری جنوب شرقی ارومیه واقع شده است. در " گوی تپه " از لایه M بقایای دیوارهای خشتی بر روی پی سنگی مشخص شد. همچنین ، قطعاتی از ابزارهای مسی همراه با ادواتی از سنگ ابسیدین به دست آمده است. با این تیغه های سنگی مقداری تراشه و خرده سنگ نیز به دست آمده که حکایت از وجود کارگاه در محل میکند. بیشتر سفالهای لایه M پوششی نخودی دارند که با نقوش هندسی به رنگهای سیاه و قهوه ای تزیین شده اند. این سفالها بیشتر به سفالهای همزمان خود در آسیای صغیر شباهت دارند تا به سفالهی بین النهرینی. در دوره سولدوز در چند کیلومتری جنوب دریاچه ارومیه، در چندین تپه مانند " حسنلو" " حاجی فیروز" " دالما" " پیزدالی" آثار متعلق به ادوار گوناگون پیش از تاریخ به دست آمده است.
آثار تپه " حاجی فیروز" معرف استقرار انسان در مرحله نو سنگی در این منطقه است که دارای سفالی ساده و ابتدایی بودند و با تولید از طریق کشاورزی، بخشی از نیازهای غذایی خود را تامین می کردند. " دالماتپه " در طول هزاره پنجم ق.م. و تپه " پیزدلی" در طول بخشی از هزاره چهارم ق.م. آباد و مسکونی بوده اند. ابعاد تپه " پیزدلی " و آثار به دست آمده از آن ، حکایتاز نوعی زندگی ساده روستایی در این منطقه دارد. اشیای به دست آمده از این تپه را عموما" تیغه های سنگ چخماق و ابسیدین و نیز، ابزارهای استخوانی تشکیل می دادند همچنین استخوانهای به دست آمده بیشتر به جانوران شکار شده مانند گوزن تعلق داشتند .
آثار دوره نوسنگی در ایران (منطقه جنوب غربی ایران )
در دورهی بعد یعنی، دورهی «علی کش» ساکنان این محل علاوه بر گردآوری غلات و حبوبات خودرو منطقه، به شخم زمین میپرداختند و در کشت زمینهای کشاورزی، فعالیتهای محدودی داشتند. اینان، همانند مردم دورهی «بز مرده» هنگام فرارسیدن فصل گرما منطقه را ترک میکردند. مردم دورهی «علی کش» در خانههایی زندگی میکردند که دیوارهای آن از سله ساخته میشد و بیش از یک اتاق داشت، و در حیاط منزل، اجاق نیز برای تهیه غذا میساختند. مردگان خود را داخل روستا و زیر کف مناطق مسکونی همراه با وسایل شخصی درگذشته دفن میکردند.مردم دورهی «علی کش» - همانند دورهی پیش - ظروف خود را از سنگ میتراشیدند و از سنگ و چوب و استخوان ابزار مورد نیاز را تهیه میکردند. در این دوره، سفال هنوز تولید نشده بود. مردم دورهی «علی کش» در آخرین مرحلهی گردآوری و ذخیرهی غذا و نخستین مراحل تولید کامل غذا و استقرار دایم در روستاها زندگی میکردند.سومین دورهی فرهنگی مشخص شده در «علی کش»، به نام «محمد جعفر» نامیده شده است. آنان مردمی کشاورز و دامدار بودند و در روستایی که منازل آن را با چینه میساختند، به سر میبردند و از ظروف سادهی سفالی استفاده میکردند.
بخشی از فهرست مطالب مقاله بررسی معماری دوران نو سنگی
مقدمه
آشنایی با دوره پارینه سنگی
ایران در زمان نو سنگی
ایران در زمان پارینه سنگی
معماری شهر سوخته
اشیاء چوبی شهر سوخته
جواهر سازی
مرمر شهر سوخته
فرهـنگهای شمال غربی ایران یانیک تپه گوی تپه و تپه های سولدوز
تپه های گودین و سه گابی
سرزمین انشان
تل باکون
تپه یحیی
یک معبد در شهر تاریخی یمن (اوام)
آثار دوره نوسنگی در ایران (منطقه جنوب غربی ایران )
دانلود مقاله بررسی معماری دوران نو سنگی
