تحقیق در مورد امام خمینی و ابداع در فقه و استنباط

اختصاصی از ژیکو تحقیق در مورد امام خمینی و ابداع در فقه و استنباط دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:17

فهرست:

نویسنده: آیت الله محمد هادى معرفت

شیوه فقاهت امام راحل (قدس سره الشریف) اگرچه بیشتربه شیوه فقاهت قدما شباهت داشت اما از ویژگیهایى‏برخوردار بود که در عرصه فقاهت معاصر ممتاز به شمارمى‏رفت.
این ویژگیها عبارتند از: اولا - ریشه‏یابى هر مسئله - درامهات مسائل - و به دست آوردن تاریخچه آن و دستیابى به‏آراى سلف و بررسى آنها در سطحى گسترده. علامه حلى دریکى از توصیه‏هایش به فرزندش فخرالمحققین مى‏فرماید:«و اکثر من‏الاطلاع على آراءالفقهاء» براى آن که فقیهى توانمند وورزیده شوى بکوش تا بر آراى فقها هر چه بیشتر دست‏یابى‏و نظرات فقیهى آنان را در هر مسئله بروشنى به دست‏آورى.
امام (ره) در این زمینه مى‏فرمود: عرضه آراى فقها، علاوه بر آن‏که فقیه را هر چه بیشتر به راز و رمز فقاهت آشنا مى‏سازد، او را ازانحراف و کج‏روى از جاده مستقیم، بهتر باز مى‏دارد. ایشان‏همچنین مى‏فرمود: احترام گزاردن به آراى سلف، همان نقد وبررسى آراى ایشان است زیرا اگر براى آراى ایشان احترام قائل‏نبودیم، متعرض آنها نمى‏شدیم.
ایشان، مسئله قداست را از مسئله حرمت و احترام‏گزاردن‏جدا مى‏کرد. قداست (به معناى خط قرمز) مخصوص اقوال‏قطعى‏الصدور معصومین علیهم السلام است. البته احترام وحرمت‏گزاردن به تمامى آراى دانشمندان - در تمامى‏رشته‏هاى علوم - امرى لازم و جارى است ولى به همین‏معنا که آن را مورد نقد و بررسى قرار دهیم و در عین حال‏کمال احترام را رعایت داریم.
ثانیا - موضوع‏یابى در عرصه واقعیت موجود بر هر فقیهى‏فرض است که در بررسى مسائل شرعى، نیازهاى فقهى(حقوقى - شرعى) جامعه را از متن واقعیات موجود بدست‏آورده و بداند که چه موضوعاتى در شرایط کنونى، مورد نیازمبرم جامعه است. چه در سطح عمومى و چه در سطح‏کاربرد دولتى.
امام راحل براین امر تاکید اکید داشت و چندین بار بر منبرتدریس درمسجد شیخ انصارى - که در منتهى‏الیه بازارحویش (1) قرار داشت - فرمود: طلاب عزیز، مسائل فرعى فقهى‏را در میان بازار حویش بررسى کنید، نه در اتاقهاى دربسته‏مدرسه‏ها! این توصیه کنایه از آن بود که در متن واقعیت‏جامعه قرار بگیرید و نیازهاى کنونى آن را از نزدیک لمس‏کنید، آنگاه به بررسى احکام هر یک - طبق ضوابط فقاهت -بپردازید. نه آن که موضوعات مسائل را نزد خود فرض‏نموده و براى هر یک احکام مترتبه بیان دارید، در حالى که‏بسیارى از آنها مورد ابتلاى کنونى جامعه نیست‏یا هرگزمورد نیاز نخواهد بود، مگر در عالم وهم و خیال! (2) شیوه‏علامه حلى و دیگر فقهاى سلف بر آن بود که پیش از طرح‏مسائل، براى موضوع‏یابى، خود شخصا در متن جامعه قرارمى‏گرفتند و از نزدیک به نیازهاى موجود آشنا مى‏شدند، وپس از موضوع‏یابى به بررسى احکام هر یک مى‏پرداختند.در حقیقت: طبیبانى بودند که براى علاج دردهاى موجودنسخه مى‏نوشتند. بویژه در باب معاملات، معاهدات رایج رادقیقا مورد بررسى قرار مى‏دادند و حلال و حرام و صحیح وفاسد هر یک را - طبق ضوابط شرع - بیان مى‏داشتند.
به هر حال شناسایى مفهومى موضوعات رائج عرفى، درکنار شناخت احکام شرعى هر یک، از وظائف اصلى فقیه‏شمرده مى‏شود. و لذا تاثیر زمان، مکان و شرایط متحول هردوره را نباید از نظر دور داشت‏بلکه باید با عنایت کامل،بدان توجه شود تا تحول در روند نیازهاى جامعه را در بسترزمان به طور دقیق بدست آورد و حکم هر معامله‏اى را طبق‏شرایط روز بیان نمود.
از این رو، شرایط زمان و مکان، نقشى اساسى درموضوع‏شناسى در عالم فقاهت ایفا مى‏کند و امام راحل نیزبر آن تاکید وافر داشت. دلیل این نقش روشن است: فقه،بیان احکام عملى جامعه است که روند آن طبق شرایط زمان‏و مکان در حال تحول است. فقهاى سلف، دقیقا به این نکته‏توجه داشتند. شهید اول محمدبن مکى عاملى (شهادت به‏سال 786) در قاعده خامسه که پیرامون عادت سخن‏مى‏گوید، در فائده دوم فرموده:
«یجوز تغیرالاحکام بتغیرالعادات، کما فى‏النقودالمتعاورة(اى‏المتداولة‏المتعارفة) و الاوزان‏المتداولة، و نفقات الزوجات والاقارب،فانها تتبع عادة‏الزمان الذى وقعت فیه...» (3) احکام، طبق تغییر عادات‏تغییر مى‏کند. چنان که در پول‏هاى رایج (سکه و اسکناس) وسنگوزنها و نحوه نفقه همسر و بستگان، که تابع عرف و عادت‏زمانه است.