آسم Asthma
بیماری آسم با افزایش واکنش نای و برونشها در برابر محرکات مختلف مشخص می شود که تظاهرات آن به صورت تنگ شدن شدید مجاری هوایی است که خودبخودی و یا در اثر درمان تغییر پذیر است. اصول تشخیص این بیماری با علائم زیر همراه است:
- وجود وزوز مزمن یا حمله ای، تنگی نفس، سرفه و احساس تنگی و فشردگی در قفسه سینه
- طولانی شدن بازدم و وجود وزوز منتشر در آزمایش فیزیکی
- محدودین عبور هوا در تستهای عملکرد ریوی
- بهبود کامل یا نسبی انسداد پس از تجویز مواد متسع کننده برونش
پاتوژنز آسم بدرستی شناخته نشده است ولی از واسطه های شیمیایی اصلی آسم میتوان از ماست سلها، بازوفیلها و پلاکتها که منابع مهم ترشح هیستامین، لوکوترینها، پروستاگلاندینها هستند نام برد.
کرومولین و ندوکرومیل Cromolyn and Nedocromil
از داروهای بسیار پرارزش هستند بخصوص در موارد پیشگیری. موقعی که به صورت آئروسل بکار می روند قادر به مهار آسم ناشی از آنتی ژن و آسم القا شده در اثر ورزش می باشند. مصرف زیادتر این داروها مثلاً 4 بار در روز موجب کاهش جزئی در میزان فعالیت برونشها می گردد. این داروها در تونیسیته عضلات صاف مجاری تنفسی اثری نداشته و همچنین در برونکواسپاسم ایجاد شده نیز غیر موثرند. جذب این دو دارو بسیار ناچیز است و فقط بایستی به صورت استنشاقی بکار روند.
مکانیسم عمل:
گرچه این دو دارو از نظر ساختمان شیمیایی با هم متفاوتند ولی ظاهراً هر دو از یک مکانیسم پیروی می کنند. هر دوی این داروها با تغییر در فونکسیون کانالهای کلر موجود در غشای سلولی موجب مهار فعالیت سلولها می شوند. اثر این داروها بر روی ماست سلها عامل مهار پاسخ زودرس به تماس با آنتی ژنها و اثر آنها بر روی ائوزینوفیلها عامل مهار پاسخ التهابی به استنشاق آلرژنها می باشد. ظاهراً اثر کرومولین بر روی ماست سلها اختصاصی می باشد چون بر روی میزان آزاد شدن واسطه های شیمیایی از بازوفیلها اثری ندارد. همچنین تاثیر آن بر روی بافتهای مختلف نیز متفاوت است مثلاً کرومولین در جلوگیری از دگرانوله شدن ماست سلها در ریه انسان موثر است ولی بر روی پوست موثر نمی باشد.
شامل 23 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت داروهای موثر بر بیماریهای دستگاه تنفس
