لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
بازی کودکان و اهمیت آن
بازی در فرآیند زندگی کودک علا وه بر عوامل روانی و جسمانی در رفتارهای او آثار قابل توجهی می گذارد. عوامل مهم و دیگری هم که آثار آن چند بعدی و چندگانه است تاثیر گذار می باشد. بازی و انجام آن از جمله عواملی است که در جریان زندگی کودک هم از نظر روانی و جسمانی و هم از نظر یادگیری اجتماعی، تقویت، دوست یابی و اعتماد به نفس قابل توجه و ارزشمند است.
کودک از زمان تولد تا 2 سالگی که دوره حس حرکتی را طی می کند از نتیجه کنکاش با محیط و اشیا، بخشی از تجربیات خود را به دست می آورد و این تجربیات ارزشمند باعث می شود که در دوره پیش عملیاتی یعنی (2 تا 7 سالگی) راحت تر و تواناتر بتواند با محیط محرک های آن ارتباط برقرار کند . باید توجه داشت این دوره، دوره افزایش ارزش های جسمانی، هیجان ها، تقلید کردن، شکوفایی زبان، کنجکاوی به محیط پربار شده خزانه لغات، استفاده از نهادها و رفتارها و تمایل به بازی فردی و دسته جمعی است. نوع بازی کودکان براساس سن آنها تفاوت پیدا می کند و حتی بین بازی دختران و پسران بر اساس ویژگی های روانی و جسمانی آنها تمایز وجود دارد و در دوره عملیات عینی یعنی (7تا 11 سالگی) بازی کودکان عینی تر و گسترده تر می شود .
بازی پسران معمولا خشن، نیازمند صرف انرژی حرکتی و جسمانی، دارای تنوع، استفاده از اشیای سخت، نیاز به دویدن وسرو صدا دارد و همچنین اکثرا جمعی و گروهی است. اما بازی دختران بر اساس ویژگی های روانی خاص آنها معمولا آرام، همراه با تفکر و حرکات جسمانی کمتر و علا قه مند به عروسک است. در آن از اشیای نرم و دوخت و دوز استفاده می شود و بازی های فردی و گروهی همراه با هیجان و جدیت می باشد. بازی کودکان با توجه به پسر و دختر بودن و سن آنها باید از سنخیت برخوردار باشد. برای بازی کردن سن مشخص را نمی توان اعلا م کرد وحتی ما انسانها در بزرگسالی هم گاهی بازی های دوران کودکی را انجام می دهیم و از تداعی آن لذت می بریم و این رفتار در حد معمول و منطقی اشکال ندارد. اما اگر برای کودک یا نوجوان شرایطی پیش بیاید که نوع بازی او با جنسیت وی و سن او به طور فاحش ناهماهنگ می باشد (مثلا اگر فقط بازی های پسرانه انجام دهد و با داشتن سن بالا با کودکان بازی کند) درچنین صورتی باید با کارشناس کودک مشاوره کرد تا ریشه روانی این حرکات ناموزون بررسی شود و در بعضی مواقع براساس شناختی که از فرزند خود داریم باید زمینه های لا زم را برای انجام بازی های متناسب فراهم نماییم تا کودک دوره کودکانه خود را سپری کند .
کارشناسان کودک و روانشناسان درباره آثار روانی و جسمانی «بازی» در کودکان سخن فراوان گفته اند و همه در این امر اتفاق نظر دارند که (بازی انرژی های روانی و هیجانی کودکان را تخلیه می کند و در متعادل کردن رفتار آنها نقش قابل توجهی دارد . یکی از روانشناسان می گوید :
«برای کودک هیچ چیز دردناکتر از این نیست که او را از بازی که دوستش دارد باز بدارید »
و صاحبنظر دیگری می گوید :
«کسی که بچه ای را در میان ترس و وحشت نگه می دارد و از بازی بازش می دارد و آوازش را خاموش می کند نه تنها خطا کرده بلکه جنایت مرتکب شده ».
از این گفته ها برمی آید که بازی کودکان، سروصدای آنها، آواز آنها، پریدن و رقص آنها یک نوع تخلیه هیجانی سالم را به دنبال می آورد و آثار این فرایند روانی در نوجوانی و بزرگسالی از رفتارها و عملکردهای او نمایان خواهد شد .
متاسفانه در زندگی شهری، عواملی چون ماشینی شدن زندگی، آپارتمان نشینی، داشتن زندگی مستاجری، کوچک شدن خانه ها، از بین رفتن طبیعت، مخارج زیاد رفت وآمد، اشتغال پدران تا پاسی از شب در سر کار، عدم آمادگی روانی و حوصله در والدین برای بازی با کودکان، صرف وقت والدین و کودکان برای تماشای تلویزیون و فراموش شدن نیازهای روانی کودکان باعث شده است که در این میان کودکان تنها بمانند و بازی آنها به طور مطلوب انجام نشود و انرژی های جسمانی و روانی به طور شایسته و بایسته تخلیه نگردد و همین است
بازی کودکان و اهمیت آن
