
ویلا خارجی 8
ویلا خارجی 8
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه19
فهرست مطالب
روابط اقتصادی و سیاست خارجی
بازرگانی
واردات و صادرات
دوره قاجار و پهلوی
جنگهای ایران و روسیه در عهد قاجاریه
جنگهای ناپلئونی در دههی نخست قرن نوزدهم (1179 تا 1279 ش) موجب تماس مجدد اروپاییان با ایران گردید. چون فرانسه و انگلستان خواهان روابط دوستانه با این کشور بودند و دولت روسیه بار دیگر به ایران تجاوز کرده بود، کمپانی هند شرقی بریتانیا به دنبال فترت دراز مدت سدهی هجدهم (1079 تا1179 ش) در روابطش با ایران در سال 1801 م/1180ش پیمانهای دوستی و تجارت با دولت قاجار امضا کرد.
انگلستان با استفاده از قدرت نظامی در رسیدن به هدفهای دیپلماتیک و استراتژیکی خویش، در نیمه سده نوزدهم (1179 تا 1279 ش) تفوق تجاری خود در ایران را هم تثبیت نمود. داد و ستد بریتانیا با ایران در نیمهی نخست سدهی نوزدهم (1179 تا 1279 ش) در خلیج فارس و نیز در مسیر بازارهای پر جمعیت شمالی سیر صعودی شتابندهای پیدا کرد. با استقرار تفوق سیاسی کمپانی هند شرقی در هندوستان، این شرکت در مبادلات تجاری با ایران در خلیج فارس به جای پارچههای هندی، کالاها و پارچههای انگلیسی را به ایران صادر کرد.
انگلستان در ضمن کالاهای خود را در مقادیر زیاد با کشتی تا دریای سیاه و بندر ترابوزان متعلق به عثمانی میفرستاد و از آنجا از طریق خاک عثمانی به بازارهای تبریز و صفحات شمالی ایران وارد مینمود. تبریز در این زمان بزرگترین بازار تجارتی ایران بود. وقتی به دههی 1850م میرسیم، انگلستان بزرگترین طرف تجاری ایران است. 50 درصد یا بیشتر صادرات و بیش از 50 درصد واردات ایران را در دست دارد.
در دورهی پنجاه سالهی مابین 1863م/ 1242ش و 1914م/ 1293ش رشته امتیازهایی در مورد بهرهبرداری یا انحصار مواد خام و توسعهی زیربنایی از طرف دولت ایران به اتباع روس و انگلیس و دولتهای مزبور داده شد. در سال 1872 م/ 1251 ش، شاه ایران امتیاز احداث راهآهن، خطهای تلگراف، کشتیرانی در رودخانهها، بهرهبرداری از معادن و جنگلهای دولتی و کارهای زهکشی و آبیاری در ایران را به مدت هفتاد سال به بارون جولیوس دورویتر، از اتباع بریتانیا واگذار کرد و در امتیازنامه مقرر شده بود که رویتر در آینده برای گرفتن امتیاز بانک، احداث جادهها و خیابان و ایجاد کارخانهها نیز حق تقدم خواهد داشت. شاه همهی این امتیازها را تنها در ازای گرفتن 40 هزار پوند استرلینگ به رویتر واگذار کرده بود.
دانلود تحقیق در مورد “جذب سرمایه خارجی در ایران”
تعداد صفحات: ۹
فرمت: Word
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات11
اصول سیاست خارجی تیموریان را می توان ، دو دوره تقسیم کرده دوره اول مربوط ، دوره فرمانروایی خود تیمور است . سیاست خارجی ایندوره بیشتر تهاجمی و آمرانه و مبتنی بر روابط نظامی است ، بدین صورت که اگر سفیری نیز مبادله می شدند به جهت ایجاد روابط سیالی متقابل بلکه بیشتر یک تعیین تکلیف بوده . لحن پیامهای نمایندگان تیمور در اکثر مواقع اطاعت و تسلیم بی قید و شرط است در غیر اینصورت دیپلماسی جنگ جایگزین مذاکرات سیاسی می شد چنانکه شیوه تماسی جهانگشیان تاریخ تاریخ بوده است بطور کلی روابط خارجی دورة حکومت تیمر بر محور توسعه ارهنی و پرداخت باج و خراج استوار بود . گر چه این شیوه سیاسی در تمامی موارد مصداق نداشت . چنانکه در مقابل بایزید سلطان قدرتمند عثمانی لحن پیام تیمور دوستانه و توأم با تواضع است . تیمور حتی در مقابل کشوری مثل اسپانیا که هیچ شناختی نسبت به آن ندارد شیوة پدر مآبانه خود را در دیدار با کلاهنجو سفیر اسپانیا به نمایش می گذارد . با مرگ تیمور و وقوع جنگهای جانشینی بین شاهزادگان تیموئری تفکر جهانگشائی تیمور کنار گذاشته شد و جهت گیری جدیدی در سیاست خارجی تیموریان شکل گرفت بدین صورت که شاهرخ حمله به چین را کان لم یکن گذاشست و در روابط خود با کشورهای همسایه سیاست متعادلی در پیش گرفت . بدین معنی که در شیوة نظامی در معادلات سیاسی خارجی جای خود را به مذاکرات سیاسی داد و هیأت سیاسی به کشورهای دیگر اعزام شد . علت این امر کاملاً مشخص بود . منازعات داخلی ، به ضعف شدید اقتدار دولت تیموری منجر شد و دیگر جانشینام تیمور حتی شاهرخ که قدرتمندترین سلاطین تیموری بعد از تیمور بود فرصتی برای کشور گشائی و تهاجم علیه همسایگان نداشتند مگر اینکه از سوی یک قدرت خارجی یا داخلی تهدید می شدند از سوی دیگر اتکای شاهرخ و امیران دیگر تیموری به دیوانسالاران ایران به جای اشراف نظامی ترک و مغول در تغییر بینش سیاسی آنها بسیار مؤثر بوده ، گرچه باید اذعان کرد حجم روابط خارجی ایزان در دورة مورد بحث کاهش بسیار داشته است و این باز معلول همحان بی ثباتی سیاسی دولت تیموری است که بعد از تیمور گریبانگیر امپراطوری شد . مقایسه حجم ارتباطات خارجی ایران از دورة زمامداری طولانی شاهرخ ثبات و آرامش بیشتری نسبت به دورة مابعد داشت نشانگر صحت فرضیه فوق است . از سوی دیگر ظهور دولتهای حایل مانند قراقیونلوها و سپس آق قیوناوها در کاهش روابط ایران با غرب آسیا و اروپا و مصر بسیار مؤ،ثر بود . همزمان با اوج گیری قدرت این دولتها در غرب ایران اروپائیان بیشتر در فکر ایجاد ارتباط ب این دولتها مخصوصاًدر عصر اقتدار اوزون حسن آق قیونلو افتادند همانطوری که دولتهای ترکمان غرب ایران نیز با دولتهای همسایه شرق ایران روابط سیاسی ایجاد نکردند در حقیقت ارتباطات سیاسی – نظامی این دوره منبعث از شرایط سیاسی حاکم بر کشورمان بود بدین صورت که تیموریان با شرق ایذان و دولتهای قراقویونلو و آق قیونلو با همسایگان غرب ایران و در داخل مرزهای این کشور نیز دیپلماسی جنگ و صلح اساس روابط این قدرتها را تشکیل می داد . در این بش سعی شده است به روابط خارجی تیموریان با کشورهای همجوار بجز روابط با ترکمان قراقیونلو و آق قیونلو که در فصلهای مجزا خواهد آمد مورد بررسی قرار گیرند .