نیمسال اول 89-88
نیمسال دوم 89-88
نیمسال اول 90-89
نیمسال دوم 90-89
نیمسال اول 91-90
نیمسال دوم 91-90 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 92-91 همراه با جواب تستی
تابستان 92 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 93-92 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 94-93 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 89-88
تابستان 89
نیمسال اول 90-89
نیمسال دوم 90-89
تابستان 90
نیمسال اول 91-90
نیمسال دوم 91-90 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 92-91 همراه با جواب تستی
تابستان 92 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 93-92 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 93-92 همراه با جواب تستی
نیمسال اول 94-93 همراه با جواب تستی
نیمسال دوم 94-93 همراه با جواب تستی
تابستان 94 همراه با جواب تستی
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 48 صفحه
مقدمه
حوزه‌ی معرفتی فلسفه تعلیم و تربیت، فارغ از تعاریف بسیار متنوع و گوناگونی که درباره‌ی آن وجود دارد (نلر، 1356؛ اسمیت، 1370؛ هیر و پرتلی، 1374؛ بهشتی، 1385)، از دو منظر کلی قابل بررسی است: از منظر اول، این حوزه‌ی معرفتی به‌مثابه‌ی قلمروی در طرح دیدگاه‌ها و نظریات فلسفی درباره‌ی تعلیم و تربیت محسوب می‌شود که سابقه‌ای به اندازه‌ی تاریخ تفکرات بشری دارد. در این‌خصوص، اندیشمندان و فیلسوفان به‌طور مستقیم و یا غیر مستقیم دیدگاه‌هایی درباره‌ی مبانی، اهداف، اصول، روش‌ها، و نظام تعلیم و تربیت ارائه کرده‌اند. از منظر دوم، این حوزه‌ی معرفتی به‌مثابه‌ی رشته‌ای دانشگاهی طیّ چند دهه‌ی اخیر در برخی کشورهای پیشرفته‌ی سه قاره‌ی اروپا، آمریکا، و اقیانوسیه به‌وجود آمده و رشد کرده است (بهشتی، 1385).
با توجه به دو منظری که در این‌باره ذکر گردید، در بررسی تحولات این حوزه‌ی معرفتی و تاریخ‌نگاری آن نیز می‌توان دو رویکرد عمده در نظر گرفت. رویکرد اول ناظر به بررسی تاریخی اندیشه‌ها و فلسفه‌های مختلف تعلیم و تربیت بوده که به شیوه‌های گوناگونی قابل اجراست (نوردنبو[1]، 1979؛ بارو[2]، 1994؛ کمبلیس[3]، 1996). رویکرد دوم نیز ناظر به بررسی تاریخی این حوزه‌ی معرفتی به‌عنوان یک رشته‌ی دانشگاهی می‌باشد که عمری کمتر از یک قرن داشته است. در رویکرد اخیر توجه به چیستی اندیشه‌های مطرح شده در این حوزه بسیار محدود است و به‌طور عمده سیر تحولات نهادی این رشته و محصولات آن در سطوح مختلف مدّنظر قرار می‌گیرد (کامینسکای[4]، 1988؛ هیگز[5]، 1998؛ آندر[6]، 2008). کامینسکای (1988) از رویکرد اول با عنوان «گزارش‌های برون‌گرا» و از رویکرد دوم با عنوان «گزارش‌های درون‌گرا» نام برده و به جایگاه و ضرورت هریک اشاره داشته است.
فلسفه تعلیم و تربیت در ایران به‌عنوان یک رشته‌ی دانشگاهی، تاریخی بسیار کوتاه دارد. اگر مبدأ این تاریخ را همانند برخی کشورهای پیشرو در این زمینه، تأسیس انجمن ملَی مربوطه در این حوزه‌ی معرفتی بدانیم، باید اذعان کنیم که کشور ما هنوز در دوران پیش- تاریخی فلسفه تعلیم و تربیت قرار دارد. پیرو تلاش‌هایی که چند تن از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و تعدادی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی این رشته در دو سال اخیر داشته‌اند، در سال جاری (1387) انجمن ملَی برای رشته‌ی فلسفه تعلیم و تربیت در ایران تأسیس شده است. با وجود این، این رشته هنوز از اهمیت، جایگاه، و مسئولیت شایسته‌ای در نظام آموزش و پرورش ایران، خصوصاً آموزش عالی ایران، برخوردار نگردیده است. بخش بزرگی از علل این امر، فارغ از ناآشنایی و نامهربانیِ متولَیان و دست‌اندرکاران فرهنگی کشورمان با جایگاه دانش‌های نظری و بنیادینی چون فلسفه و گرایش‌های مختلف آن، می‌تواند ناشی از ناشناس ماندن عملکردها و کارکردهای بالفعل و توانایی‌ها و امکانات بالقوه‌ی این رشته در نظام آموزشی ایران باشد.
با این حال، تلاش‌های بی‌دریغ پیشکسوتان بزرگی همچون مرحوم دکتر صَدیق (اَعلم)، مرحوم دکتر هوشیار، دکتر شکوهی، دکتر شریعتمداری، و زنده‌یاد دکتر کاردان در پایه‌گذاری، تداوم، و تعالی این رشته در ایران بر کسی پوشیده نبوده و ستایش و سپاس زحمات‌شان با شناخت و ادامه‌ی حرکت‌شان ممکن می‌گردد.
از طرفی، تعداد اعضای هیأت علمی و نیز دانش‌آموختگان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی در این رشته به حد معتنابهی رسیده است و هرساله کتاب‌های مختلفی در این زمینه منتشر شده و مقالات و پژوهش‌های بسیاری در نشریات علمی به چاپ می‌رسد. همچنین، هرچند که تا کنون نقش و اهمیت این رشته‌ی علمی در ارتقای سطح عملکرد آموزش و پرورش و آموزش عالی ایران چندان قابل توجه قرار نگرفته است، لیکن در سال‌های اخیر تلاش‌هایی در این خصوص در تدوین سند ملی آموزش و پرورش ایران ملاحظه می‌شود. نکته‌ی حائز اهمیت در تدوین این سند، مطالعات نظری آن است که با تکیه بر مباحث فلسفی، روان‌شناختی، جامعه‌شناختی، و ... انجام گرفته است. در این مقاله به مفاد این مطالعات نظری اشاراتی خواهد شد.
از این‌رو، در ضرورت و اهمیت این پژوهش می‌توان گفت که اینگونه تحقیقات اطلاعات مفیدی درباره‌ی پیشکسوتان، اعضای هیأت علمی، دانش‌آموختگان، دانشجویان، و آثار و محصولات فرهنگی مرتبط در اختیار دست‌اندرکاران و متصدَیان سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی نهاد آموزش عالی و دیگر نهادهای فرهنگی آن کشورها قرار می‌‌دهد. و البته با وجود چنین اطلاعاتی در کنار دیگر مؤلفه‌های مورد نیاز است که اصلاح‌گری و به‌سازی این رشته ممکن گردیده و چشم‌انداز مناسبی برای حرکت‌های آینده‌ی آن در مسیر رشد و توسعه ترسیم می‌گردد. از طرفی، از آن‌جا که شناخت تاریخ می‌تواند راهگشای مناسبی برای وضعیت کنونی و آینده باشد، با نگاهی به سیر تحولات این رشته در کشورمان و بررسی تاریخی سرمایه‌های فرهنگی و انسانی موجود در این زمینه، و با جمع‌آوری پیشینه و وضعیت موجود، و همچنین با نگاهی به جایگاه خود در سطح جهانی، می‌توان امکان برنامه‌ریزی و آینده‌نگری برای رسیدن به وضعیت مطلوب را برای خود فراهم آوریم.
بررسی تاریخ تعلیم و تربیت یا تاریخ‌نگاری تعلیم و تربیت[7] یکی از فعالیت‌های پژوهشی عمده‌ای است که در حوزه‌ی علوم تربیتی به عناوین مختلفی صورت می‌گیرد. بررسی تاریخ تحولات رشته‌ی دانشگاهی فلسفه تعلیم و تربیت کشورهای مختلف را نیز بایستی جزو این دسته فعالیت‌های پژوهشی محسوب کرد. اینگونه تحقیقات در سطح جهانی از سابقه‌ی قابل توجهی برخوردار است (کامینسکای، 1986؛ کامینسکای، 1988؛ کامینسکای، 1993؛ کمبلیس، 1996؛ هیگز، 1998؛ آندر، 2008).
به‌طورکلی، متخصصین تاریخ‌نگاری در رشته‌ی فلسفه تعلیم و تربیت، تاریخ فلسفه آموزش و پرورش کشورها را جدا از تحولات و جنبش‌های روشنفکری، سیاسی و اجتماعی ندانسته و بنابراین، این تاریخ را در چنین زمینه‌هایی می‌نگارند (کامینسکای، 1993؛ هیگز، 1998؛ آندر، 2008). به‌عنوان نمونه، آندر (2008) در بررسی تاریخ این رشته در کشور ترکیه، دو بازه‌ی زمانیِ قبل و بعد از جنگ جهانی دوم را در نظر داشته است. این امر تحت تأثیر وقایع و جریانات روشنفکری و روابط بین‌الملل آن کشور بوده است. در نمونه‌ای دیگر، هیگز (1998) در مرور فلسفه تعلیم و تربیت در کشور آفریقای جنوبی، سعی می‌کند تا با توصیف گفتمان فلسفی معاصر جهان (خصوصاً رویکرد پسامدرن) چشم‌انداز نوینی برای برخورد با چالش‌های موجود فرهنگ و آموزش و پرورش در کشور آفریقای جنوبی بیابد. در این خصوص، نویسنده با بررسی تاریخی تحولات سیاسی و اجتماعی این کشور (مانند دوران آپارتاید) نگاهی به میراث گذشته و جایگاه این رشته در کشور مذکور داشته است.
از سوی دیگر، توجه به سهم افراد، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها، و نشریات حرفه‌ای در گسترش و تحول این رشته بسیار اهمیت دارد. به عبارت دیگر، پژوهش‌گر بایستی در تاریخ‌نگاری این رشته به تأثیر دوره‌های اجتماعی و تاریخی مختلف و نقش افراد و سازمان‌های حرفه‌ای توجه بیشتری نشان داده و با روشی تاریخی به بررسی تحولات این رشته در کشور مذکور بپردازد. به‌عنوان نمونه، کامینسکای (1988) در بررسی تاریخ فلسفه آموزش و پرورش استرالازیا[8] از گزارش‌های برون‌گرا در برابر گزارش‌های درون‌گرا یاد کرده و بر اهمیت نوع اول تأکید می‌کند. او در پژوهش خود، ابتدا به چگونگی پدید آمدن این رشته‌ی دانشگاهی و افراد مؤثر در پیدایش آن اشاره داشته، سپس به بیان تحولات این رشته در جوامع مذکور با توجه به شرایط سیاسی- اجتماعی آن پرداخته، و آن‌گاه در ادامه به نقش انجمن‌ها و نشریات و آثار منتشره در این حوزه در توسعه‌ی این رشته اشاره کرده است.
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 21 صفحه
مقدمه:
شناخت هر ملتی با مطالعه تاریخ آن ملت میسر است و استمرار هر جامعه‌ای با پذیرش قواعدی که قانون نامیده می‌شود امکان‌پذیر می‌باشد. در میان رشته‌های گوناگون تاریخ، تاریخ حقوق اهمیت خاصی دارد تاریخی که زندگی قضایی ملتی را نشان دهد درجه اول اهمیت را دارد. از جامعه‌های اولیه پیش از آریائیان در فلات ایران تا دولت شهرهای کوچک یونان باستان و امپراطوری‌های بزرگ روم، چین و شاهنشاهی ایران همگی نیازمند وجود قواعدی برای برقراری نظم، تعیین حقوق و تکالیف افراد جامعه بودند نامی که کشور عزیز ما دارد واژه‌ای است که شعبه‌ای از اقوام موسوم به هند و اروپایی پس از ورود به این کشور بر آن نهاده‌اند ـ بنا به اختلاف اقوال اولین مکانی که این اقوام در پهنه فلات ایران وارد شدند محلی به نام ایران ویچ و یا ایران ویژه بود. که بنا به گفته کتاب دینی اوستا در آن جا ده ماه زمستان بوده و دو ماه تابستان، پیش از ورود آریائیان به این خطه چه در داخل ایران و چه در همسایگی آن اقوامی ساکن بوده‌اند که از خود تمدنی داشته‌اند. مردمان آریایی پس از ورود خود به محل جدید علاوه بر آداب و رسوم ابتدایی خود با اقتباس از عادات و تأسیسات حقوقی و اجتماعی اقوام داخل ایران و خارج از فلات ایران ـ مقرراتی جهت استمرار زندگی اجتماعی خود به وجود آورده‌اند که این عادات و رسوم و طرز حکومت تا رسیدن به دوره تاریخی معمول و رایج بوده است ایرانی‌های آریایی همچون مادی‌ها ـ پارسی‌ها ـ پارتی‌ها ـ سکاها هر یک خود به تقسیماتی منقسم می‌شوند ـ اولین واحد اجتماعی ایرانی خانواده بود که آنها را نافه NAFFH می‌نامیدند، مرکز خانواده را نمانا یا نمان اصطلاح کرده‌اند که این لفظ هنوز در واژه خانمان به جای مانده است.
ریاست نمان یا خانواده با نمان پاد Neman Paiti یا نگهبان خانه بوده است و از اینجا حدس می‌زنیم که نوع حکومت پدرسالاری بوده است. چند خانواده تشکیل یک تیره یا Tauma را می‌دادند محل سکنای یک تیره ویس VIS بوده که امروزه آن را دیه یا ده می‌نامیم Vispaiti یا ویس پاد رئیس تیره نامیده می‌شد. از اجتماع چند تیره قبیله یا طایفه به وجود می‌آمده که آریائیان شاخه ایرانی مرکب از چند قبیله بوده‌اند در تمام اینها رؤسای ده و تیره و قبیله اشخاصی بوده‌اند که از میان خود پادشاه یا رئیس ملت را برمی‌گزیدند. به هر حال لازمه وجود تشکیلات اجتماعی وجود مقررات حقوقی است. [1]که ما قصد بازگویی تاریخ این مقررات را به طور مشخص داریم برای شرح تاریخ حقوق ایران نخست باید معنی سه واژه تاریخ، حقوق، ایران را بشکافیم تا درباره هر کدام و سپس در خصوص تاریخ حقوق ایران گفت‌وگو نمائیم:
1 ـ تاریخ: واژه تاریخ : تاریخ به معنای تعیین زمان رویدادها است در قرآن کریم و احادیث واژه تاریخ به کار نرفته است. برخی عقیده دارند کلمه (تاریخ) عربی است و از واژه آَرَخَ و وَرَخ مشق شده، بعضی را عقیده آن است که این واژه ریشه عربی ندارد و مسلمانان آن را از اهل کتاب گرفته‌اند. گروهی هم گویند کلمه تاریخ از زبان فارسی و برگرفته از (ماه ـ روز) که معرّب آن مورخ است می‌باشد [2] در علوم اسلامی تاریخ شامل ده قسمت است 1 ـ تاریخ‌نگاری خبر 2 ـ وقایع نگاری 3 ـ تاریخ عمومی به طریق سال شمار 4 ـ ذیل‌نویسی یا تاریخ مختصر 5 ـ تاریخ‌نگاری براساس نسب‌شناسی 6 ـ تاریخ‌نگاری طبقات 7 ـ سرگذشت نامه‌ها 8 ـ سفرنامه‌ها 9 ـ تاریخ‌نگاری محلی 10 ـ تاریخ‌نگاری دودمانی که به نظر نگارنده ردیف دوم (تاریخ نگاری خبر) و وقایع‌نگاری در یک طبقه و تاریخ‌نویسی براساس نسب‌شناسی و تاریخ‌نگاری دودمانی[3] هم به هم شباهت دارند امروزه تاریخ از زوایای گوناگون و در مسائل مختلف الموضوع بررسی و نوشته می‌شود مانند: تاریخ کشورها، تاریخ شهرها، تاریخ سلسله‌های حکومتی، تاریخ فلسفه، تاریخ ادیان، تاریخ ادبیات، تاریخ تئاتر، تاریخ شعر و نثر، تاریخ معماری، تاریخ موسیقی، تاریخ پزشکی، تاریخ مؤسسات و اختراعات، تاریخ حقوق و جز آن، امروزه وقایع تاریخی را به دو بخش عمده تقسیم می‌کنند. [4] زمانهای پیش از تاریخ و زمانهای تاریخی. تاریخ از زمانی شروع می‌شود که مدارک کتبی و تاریخی راجع به وقایع آن زمان به دست آمده و زمانهای پیش از آن را پیش از تاریخ می‌نامند ـ تاریخ بشر را تا شش‌هزار از قبل از میلاد مسیح رسانده‌اند. زیرا بعضی از تاریخ‌نویسان تاریخ مصر را تا شش‌هزار قبل از میلاد می‌دانند لذا دوران تاریخی از شش‌هزار سال قبل از میلاد آغاز می‌شود و قبل از آن در محدوده زمانی پیش از تاریخ یا دوران اسطوره یا افسانه‌ای قرار می‌گیرد.
می توان ایران و روح ایران را در سه چیز کلی بشناسیم
1) در هنر Ù قالی بافی
2) در صنعت Ù کاشی
3) در شعر Ù رباعی
اما این را هم می دانیم که همیشه و در همة ادوار مختلف ایرانیان ذوق و سلیقه قابل ستایشی را داشته اند که تنها این سه گزینه بلکه بسیاری از هنرهای دیگر معرف این سخن است.
البته آن چیزی که همه ما ایرانیان به آن بالیده و آن را شناسنامة این سرزمین نازنین می دانیم چیزی جز قالی و فرش های ما نمی تواند باشد.
قالی، میراث گرانقدری است که از دیرباز به جا مانده و در شناسنامه ملت ما، مهر تأیید خورده است. از این رو حفظ و بالندگی به این میراث نه یک «تفنن» بلکه یک «وظیفه» است.
ما مردم ایران زمین باید در جهت رشد و ارتقاء این میراث گرانقدر همیشه کوشا باشیم.
یکی از بزرگترین آثار فعالیت بشری، هنر و هنرمند بودن است. هنر و هنرمندان ایران زمین یکی از بزرگترین و شایسته ترین سرمایه ها و افتخارات این کشور بوده اند. زیرا نه فقط ثروت بلکه حیثیت برای آن به وجود آورده و دوستان بسیاری و خواهان زیادی در همه ادوار برای ایرانیان به وجود آورده اند و امروزه همة کشورهای جهان که از تمدن خوبی برخوردارند از مجموعه آثار این مردم هنرمند و کارهای هنری ایران در مجموعه آثار هنری خود استفاده می برند.
قالی بر کف سنگها و مرمرهای تالار کاخها.
قالی بر کف کاهگل کلبه ها و کومه ها
همه جا به شکل باغی نمایان است که گل ها و درختان و ... خود را می آراید و همة دلها و چشم ها را به دنیایی دگر کشانده و به سمت تفرج گاه سوق می دهد.
منظرة این تفرج گاه ها که برروی قالی نشسته و نمایان است تا حدی برای مردم این مرز و بوم آشناست. زیرا فرهنگ و تمدن ما ایرانیان با اینگونه طرحها و نقش ها عجین شده است.
هر گلی و هر طرحی از این تفرج گاه، انعکاسی از گل های آن باغی است که در آبادی های سرسبز روئیده اتند.
انعکاس این طرحها تا ژرفای جان آدمی خطور می کند.
از قلب و جان و روح آدمی می گذرد و در بطن و سرشت او می نشیند و جای دل انگیزی باز می کند.
قالی ایران Ù هرگاه از آن سخنی به میان می اید آن طبع لطیف بافنده را بیان می کند، زیرا ساخته و دست پروردة زحمتکش ترین و رنجکش ترین مردم ایران زمین اند. که از دل و جان و سرپنجه های بخشنده بافنده برگرفته و نشإت می گیرد.
در واقع همین دل و جان لطیف و دستهای بخشنده است که چهرة افتخار ملت ما ایرانیاین را بر صفحة روزگار حک کرده است. زیرا مشخص ترین چیزی است که معرف فرهنگ و تمدن کهن ایران زمین است. قالی هنری است زنده و گویا، که بیانگر دل و صفای روحانی بافنده را نشان می دهد.
هنری است در حد آدمی که همیشه یکپارچگی و همبستگی خود را حفظ کرده است.
هنری است که از جزء به کل سوق داده می شود.
و گره ها از کنار هم نشستن به یک کلیت زیبا و اصیل می رسند.
هنری است که در خلوت با آدمی صحبت می کند و با آنها زندگی می کند. بعضی از این مردم بر این باورند که قالی از افسانه های گذشتگان تأثیر گرفته است.
قالی را می توان گفت که باغی است البته باغی از رنگها و نگاره ها که بر کف زمین گسترده است.
نه تنها قالی را باید دوست داشت بلکه باید بدان خو گرفت و چشم و دل و جان را باید به گرمای آن سپرد.
نام دیگر قالی را می توان به دست آفریده های پرنقش و نگار ایرانی نام نهاد.
شامل 64 صفحه فایل worrd قابل ویرایش