فرمت فایل : power point (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید : 24 اسلاید
مهارتهای اساسی :
1- دویدن : سرعت و استقامت جاده
2- پریدن : پرش دو پرش از بالا به پایین
3- تغییر جهت
4- بالا رفتن و گذر ازموانع عرضی و بالا رفتن عمودی از طناب و میله و دیوار
5- خزیدن
6-پرتاب کردن
7- جهیدن
8-حمل کردن
9-سقوط کردن
10- حفظ تعادل
11-شنا کردن
مفهوم تربیت‌بدنی
به منظور تعیین اهداف تربیت‌بدنی ابتدا لازم است که مفهوم تربیت‌بدنی در مدارس به درستی شناخته شود. بسیاری از افراد جامعه و حتی تعدادی از معلمان و مربیان تربیت‌بدنی دو واژة ورزش و تربیت‌بدنی را به جای یکدیگر به کار می‌برند. این موضوع چنان فراگیر شده است که در بسیاری از برنامه‌های آموزشی واژة ورزشی به جای واژة تربیت‌بدنی به کار برده می‌شود. اگرچه هر دو بر پایة فعالیتهای جسمانی بنا شده اما تربیت‌بدنی از نظر ماهیت و اهداف با ورزش تفاوت داشته و این تفاوتها در اجرای برنامه‌ها شکل واقعی و عینی به خود می‌گیرد. این تفاوتها در تعاریف هر یک از واژه‌های تربیت‌بدنی و ورزش به خوبی مشاهده می‌شود.
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 17
نقش تربیت بدنی در جامعه
چکیده
تقریباً در هر جامعه‌ای، ورزش یک نهاد اجتماعی بسیار برجسته محسوب می‌شود، زیرا ورزش ویژگی‌های موجد در هر نهادی را با جاذبه منحصر به فردی که فقط شاید دین موجد آن باشد، ترکیب می‌کند. در این مقاله، دیدگاههای کارکردی) )، تضاد و فرهنگی مرور گردیده و به بحث خواهیم پرداخت که چگونه ورزش با فرآیند جامعه‌پذیری و تغییرات اجتماعی، ارتباط پیدا می‌کند. در این بحث تمرکز خواهیم نمود روی تکامل ورزش از یک فعالیت تفریحی و معطوف به مشارکت به فعالیتی که شبیه شرکتی است که با اصول سوداگری و تفنن هدایت می‌شود. نقش ورزش در روابط بین‌الملل و توسعه ملی نشان‌دهنده معنا و اهمیت سیاسی ورزش در بسیاری از جوامع است. در حالی که ورزش قرار است در سطوح بالای سیاسی حالت انسجام دهنده داشته باشد، ولی در سطوح روابط فردی مبتنی بر جنس و نژاد این گونه نیست. نابرابری که در روابط نژادی و جنسیتی جامعه وجود دارد، در ورزش نیز یافت می‌شود. جامعه‌شناسی ورزش زمانی می‌تواند به فهم بهتر تمامی این موضوعات کمک کند که تئوری نقش بیشتری در تحقیقات این خرده حوزه ایفا نماید.
مقدمه
ورزش عرصه فعالیتهای الگومند، ساختارهای اجتماعی و روابط میان نهادی است که فرصت منحصر به فردی برای مطالعه و فهم پیچیدگیهای حیات اجتماعی فراهم می‌آورد. ورزش فعالیتی است که درجه‌ای از اشتغال اولیه یا ثانویه‌ای را در بر دارد که دیگر شرایط نهادی قادر به پیشی گرفتن از آن نیستند. ورزش چنان فرصتی برای تحقیق در مورد «اشکال بسیار شفاف ساختار اجتماعی فراهم می‌آورد که در دیگر نظامها یا موقعیتها نمی‌توان یافت.»: به عبارت دیگر، بعنوان مثال تحقیق میدانی در ورزش امکان تضاد ساخت یافته و رقابت را در شرایط کنترل شده فراهم می‌آورد، چیزی که به سختی میتوان در دیگر ابعاد حیات اجتماعی یافت. پویایی گروهی، نیل به هدف از طریق سازمانهای اجتماعی، خرده فرهنگها، فرآیندهای رفتاری، پیوستگی اجتماعی، نابرابری ساخت یافته، جامعه‌پذیری و شبکه‌های سازمانی، فقط تعداد معدودی از موضوعات جامعه‌شناختی هستند که میتوان در محیط‌های ورزشی آنها را مطالعه کرد. پیش فرض این نگرش این است که ساختار یا اشکال رفتار و تعامل موجود در محیط‌های ورزشی شبیه رفتار و تعامل موجود در سایر زمینه‌های اجتماعی هستند. به عبارت دیگر، ورزش همانند دیگر نهادها جهان کوچکی از جامعه است.
در عین حال که ورزش، محصول واقعیت اجتماعی است، منحصر به فرد نیز هست. هیچ یک از دیگر نهادها، البته شاید به استثنای دین، دارای آن رمز، احساس غم توأم با شادی، فکر کردن به حادثه‌ای، تثبیت فرهنگی انگاره رمانتیک که ورزش آنها را داراست، نمی‌باشند. هیچ فعالیت دیگری این چنین تناقض‌آمیز، امر جدی را با امر غیر جدی، تفریح و نشاط را با شدت و قوت، و امر ایدیولوژیکی را با امر ساختاری، ترکیب نمی‌کند.
این مقاله دارای دو هدف می‌باشد: اول، توصیف فهم رایج از ورزش و جامعه از طریق آثار جامعه‌شناسان ورزش در حوزه‌های برگزیده و دوم، ارزیابی کفایت تحقیق و تئوری‌سازی در این حوزه‌ها. مقاله دارای پنج بخش است: بخش اول، دیدگاههای تئوریکی هدایت کننده تحقیقات در جامعه‌شناسی ورزش را ارایه می‌کند. دو بخش بعدی به بررسی ورزش و دو فرآیند اجتماعی یعنی جامعه‌پذیری و تغییرات اجتماعی می‌پردازد. بخش چهارم به نهاد حکومت (شکل یا فرآیند حکومت و رابطه آن با ورزش اختصاص دارد. بخش نهایی نشان میدهد که چگونه ورزش سبب تقویت نابرابری نژادی و جنسی می‌شود. به استثنای بخش مربوط به حکومت، مباحث مطروحه روی آمریکای شمالی و بخصوص ایالات متحده آمریکا، تأکید دارند.
دیدگاههای تئوریکی
در سطح کلان، تمرکز این مقاله روی سه دیدگاه تئوریکی: کارکردگرایی ساختاری، تئوری تضاد و مطالعات فرهنگی می‌باشد که این سه دیدگاه در آثار جامعه‌شناسان ورزش نقش برجسته‌ای دارند. جامعه‌شناسی ورزش در دهه 1960 و 1970 پا به عرصه نهاد. اولین مشارکتها در این حوزه، تلاشهایی بودند در جهت ترسیم و توجیه این خرده حوزه جدید بعنوان یک حوزه تحقیقی مهم. این مشارکتها تحت تأثیر کارکردگرایی ساختاری قرار داشتند. پارادایم ساختاری، کارکرد تمرکزی بر سازمانهای اجتماعی دارد، این که چگونه این سازمانها کار می‌کنند و چگونه بقا و دوام می‌یابند. آنچه به آن تأکید می‌شود کارکردهای (یعنی عواقب) رفتارهای الگومند برای سازمانهای مورد نظر می‌باشد (1986(Frey
تحت راهبری اصول کارکردگرایی ساختاری، این نوع کارها روی موضوعاتی نظیر جامعه‌پذیری جوانان از طریق ورزش، ورزش بعنوان وسیله‌ای برای شبیه سازی، ورزش بعنوان یک نظام اجتماعی، رابطه ورزش با دیگر نهادها و کارکردهای انسجام دهنده ورزش برای مشارکت کنندگان، تماشاگران و سازمانهای اجتماعی تأکید دارند.
این نوع کارها زمانی در تاریخ آمریکا ظاهر شدند که جامعه دستخوش تغییرات سریع شده، باورهای محبوب آمریکایی مورد چالش قرار گرفته و اقتدار زیر سؤ‌ال رفته بود. بسیاری از جامعه‌شناسان ورزش به واکنش علیه کارکردگرایی ساختاری و جانبداری آن نسبت به پذیرش و عقلانی کردن آنچه که هست، پرداختند. آنها بیشتر به پذیرش دیدگاه تضاد تمایل نشان دادند، دیدگاهی که معتقد است ورزش منعکس کننده و تقویت کننده سلطه آرایش اجتماعی بوده و بدین وسیله تفاضل‌های طبقاتی و قدرت را تداوم می‌بخشد. متفکران تحت تأثیر تئوری تضاد ، روی مسایل اجتماعی موجود در ورزش نظیر جنسیت‌گرایی نژاد گرایی، طبقه گرایی(65)، ظلم و ستمگری، تضاد سازمانی و انحراف، تأکید دارند.
اخیرا" برخی از جامعه‌شناسان ورزش رهیافتی فرهنگی نسبت به پدیده‌های مربوط به ورزش اختیار کرده‌اند. از این نقطه نظر، هر دو دیدگاه کارکردی و تضاد مورد چالش قرار می‌گیرند، زیرا این دیدگاهها جبرگرا(66) هستند، یعنی به نقش عامل انسانی در تغییرات اجتماعی توجهی ندارند. به علاوه، عیب دیگر هر دو دیدگاه این است که آنها اهمیت الزامات فرهنگی را نادیده می‌گیرند، در حالی که ورزش نوعی تجلی فرهنگی محسوب می‌شود. از این نقطه نظر، ورزش عرصه‌ای است که به طریق اجتماعی ساخت یافته و ویژگی‌های رشدی و ظاهر شونده آن از اهمیت کانونی برخوردارند. محققان کانادایی و اروپایی اولین کوششها را برای نوشتن از این دیدگاه به کار بسته‌اند و به دنبال آنها اخیرا" محققان آمریکایی این مسیر را طی نموده‌اند.
نظریه‌پردازان مطالعات فرهنگی مدل علوم طبیعی را بعنوان بهترین ابزار برای شناخت پدیده، رد می‌کنند. اینان، رهیافت پدیدارشناسانه را بیشتر ترجیح می‌دهند. یکی از موافقان بزرگ این دیدگاه چنین اظهار می‌کند:
«تکرار مطالعات علمی ورزش نقش چندانی در افزایش شناخت یا فهم ما از ماهیت و معنای فعالیتهای ورزشی نداشته است. با جداسازی ورزش از ویژگی‌های رشدی آن، رهیافت (متغیر) کاملا" ابعاد اجتماعی - تاریخی و سیاسی حیات فرهنگی را نادیده می‌گیرد. نقش خاص مطالعات فرهنگی، پیوند دادن تجربه زیسته، کنش‌گران انسانی و معانی فرهنگی، متون، تجلیات (فرهنگ بعنوان تفسیر) یا ساختارهای وسیع‌تر سیاسی و اقتصادی جوامع صنعتی مدرن، بوده است.»
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 28
مقدمه
تربیت بدنی ، درسی است که اگر به طور صحیح ، برنامه ریزی شود و به وسیله ی معلمانی آگاه،آموخته شود ، می تواند نقشی بسیار کار آمد ، در رشد و تکامل کودک داشته باشد .
هدف هر معلم ، از این برنامه ی تعلیم و تربیت ، باید کمک به دانش آموزان برای دستیابی به استعداد خویش ، مسئولیت پذیری و شرکت در جامعه ، به عنوان شهروندی مسئول باشد . بسیاری از مدیران مدارس ، در کشورهای صاحب نام در ورزش ، به تجربه دریافته اند که تربیت بدنی ، جزء جدانشدنی تعلیم و تربیت است و در مسیر تکامل و حتی روند کلی آموزش ، سهیم است .
به گزارش معلمان کارآزموده ی ورزش ، دانش آموزان به دلیل بهره مندی از تربیت بدنی به مدرسه علاقه ی تازه ای پیدا کرده اند . این دسته از معلمان همواره دریافته اند که بهبود وضعیت جسمانی ، کودکان را باهوش تر کرده است و از این رو ، بهتر می توانند در روند آموزش قرار گیرند . آشکار است که آمادگی جسمانی ، سبب اعتماد به نفس بیشتر ، ثبات روحی و بهداشت روانی بهتر فرد می شود .
بدیهی است که فعالیت و تمرین ورزشی ، با فراگیری درسی ، ارتباط بسیار دقیق و ظریفی دارد ، هرچند که پذیرش رابطه ی مستقیم دشوار ، و اثبات آن ، به سختی ممکن است . با این همه مدیران مدارس دریافته اند که تکامل کلی کودک ، لازمه ی آمادگی برای یادگیری است .
برخی از پژوهش هایی که در این مورد ، انجام شده است ، رابطه ی بین هماهنگی و تعادل بدن ، با پیشرفت موضوعات تحصیلی ، بویژه در میان کودکان عقب افتاده را نشان می دهد .
فعالیت هایی که بر روی رابطه ی حرکت و ادراک ، پایه گذاری شده اند بهبود روند پیشرفت مواد درسی ، در شماری از این کودکان را نشان می دهد .
چگونگی این رویداد ، پیروی از دستورها و فرمان ها را می آموزد و اصلاح می شود و به این ترتیب ، بهبود موضوعات تحصیلی ، رخ می دهد .
بنابراین می بینیم که همه این موارد ، در پیشرفت موضوعات تحصیلی ، مهم هستند . هنگامی که کودک ، در یادگیری حرکت های شادی بخش ، شرکت می کند ، در این حال یادگیری مهارت های یاد شده است و طور ضمنی یاد می گیرد که چگونه بیاموزد .
موفقیت و رضامندی ، شرط به دست آوردن تجربه های حرکتی است و شاید این موضوع ، مکانیسم عصبی مشابهی را بوجود می آورد که یادگیری نیز مهم است ، بنابراین ، این فریضه مطرح می شود که مشکل گشایی در تربیت بدنی ، اثری سودمند در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد .
همچنین ، تربیت بدنی می تواند مانند آزمایشگاهی برای رشد و تکامل روش اندیشیدن ، و ادراک دانش آموزان باشد .
اگر تأکید بر یک روش آموزشی ، در راستای آمادگی جسمانی است ، در نتیجه ، رابطه یادگیری بهداشتی را باید بر ارزش های آن افزود ، زیرا تربیت بدنی ، به سهم خود ، می تواند از انحراف هایی چون سیگار کشیدن ، اعتیاد به مواد مخدر ، تغذیه یادگیری نا مناسب و دیگر ناراحتی های جسمی ، جلوگیری کند . شادمانی و رضامندی به انبساط ماهیچه یادگیری و آرامش عمومی ، کمک کرده و نیز ، به کسب موفقیت در ایجاد خود ارزیابی به طور قاطع عمل می کند .
تعریف تربیت بدنی :
بنابر آنچه که در پیشگفتار گفتیم ، می توان اظهار کرد که تربیت بدنی ، پرورش جسم و روان ، از راه حرکت است و مرحله ای از آموزش و تربیت عمومی است که در رشد کلی و تکامل نخستین کودک ، از راه فعالیت های جسمانی و تجربیات حرکتی ، مشارکت دارد .
هدف های عمومی تربیت بدنی ، یکسان و بوجود آورنده یادگیری بالاترین حد تکامل برای فرد و نیز آموزش مورد نیاز برای هر شهروند مسئول است . امروزه تأکید در تربیت بدنی ، متمرکز بر ارزش فرهنگی و تربیتی آن ، همیاری کارآمد تر در تکامل آمادگی جسمانی ، مهارت ها و کیفیت های بهینه اجتماعی است ، به این منظور ، امروزه مربیان تربیت بدنی ، فراتر از امری معمولی ، در تکامل کلی کودک می نگرند . افزایش نمونه ها نشان میدهد که تربیت بدنی ، بعنوان یک ابزار تربیتی ، با تمرکز همه ی نیروی خود بر اکتشاف ، خلاقیت ، اندیشه ، پیشرفت در مشکل گشایی ، شیوه ی ادراک کمک به یادگیری ، ایجاد اعتماد به نفس تصویر خود و خود ارزیابی به طور مؤثر می تواند نقش خود را ایفا کند . تندرستی ، قدرت و زنده دلی از عوامل اصلی زندگی عالی هستند . بنابراین ، تربیت بدنی با کمک به داشتن بدنی سالم و قوی که پایه های یک زندگی متعادل هستند ، با ارزش های بالا در ارتباط است . اگر تربیت بدنی نتواند برای دستیابی به این ارزش ها برای دانش آموزان ، فرصت هایی فراهم آورد ، هیچ بخش دیگری از مواد درسی می تواند این کاستی را جبران کند . در صورتی که کودک علاقمند به ارزیابی استعداد خویش باشد ، باید در راستای دستیابی به توانایی حرکتی بکوشد . همچنین ، لازم است که تربیت بدنی ، به چند و چون حرکتی کودک ، توجه کند .
مدرسه ، محلی برای ایجاد الگوهای رفتاری است و بنابراین ، نوجوانان ، نه تنها باید مشارکت را بیاموزند بلکه باید یاد بگیرند که چگونه عادلانه مبارزه کنند . نوجوانان باید روش حل مسائل و دشواری هایی را بیاموزند که با آنها روبه رو می شوند ، و یاد بگیرند که با شیوه ی بهینه ی اجتماعی ، با آنها زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند . ایجاد و حذف موقعیت ها در تربیت بدنی ، می تواند فرصت هایی برای
سئوالی که امروز در ذهن بسیاری از متخصصان تربیت بدنی وجود دارد، این است که آیا فعالیت های بدنی والدین، سبب گرایش کودکان به انجام فعالیت های بدنی بیشتر می شود؟
در این باره، بسیاری از دانشمدان و متخصصان تربیت بدنی، نظر مثبتی دارند. دلیل بوجود آمدن چنین دیدگاهی را می توان چنین توجیه کرد که در سالهای اخیر، منافع بالقوه مربوط به بهداشت عمومی و افزایش میزان درگیرشدن والدین در فعالیت های بدنی، بعنوان یکی از توصیه های کلیدی در مرکز کنترل بیماری ها و راهنمایی های پیشگیرانه برای مدرسه ها وهمچنین در اتحادیه مربوط به برنا مه های فعالیت های بدنی ارائه شده است. ( مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های 1997)
هدف از نگارش این مقاله، بیان عاملهای گوناگون و مؤثر اجتماعی براساس علاقمندی و درگیر شدن بچه ها و فعالیت های بدنی است و یکی از عمده ترین عاملهایی که در سالهای اخیر در این باره مورد توجه قرار گرفته است.
نقش الگوپذیری کودکان از فعالیت های بدنی والدینشان
تحقیقات جدید نشان می دهند که تأثیرگذاری فعالیت های بدنی والدین بر کودکان موضوعی بسیار پیچیده است، اما با وجود این پیچیدگی، نقش الگوپذیری می تواند بخشی از این آثار را اعمال کند. برای مثال، در یک تحقیق( اندرسون- ولد 1992)آمده است ارتباط مستقیمی بین میزان فعالیت بدنی والدین و کودکان وجود دارد و از سوی دیگر نشان داده است که حمایت اطرافیان( والدین، برادران، خواهران، و دوستان نزدیک) نیز می تواند تأثیر زیادی برروی رفتارهای حرکتی کودک بگذارد. درواقع تشویق، حمایت و اتقادات والدین نسبت به کودکانشان، ممکن است بیشترین تأثیر را روی رفتار های حرکتی آنها داشته باشد.
تأثیرگذاری والدین:
دیدگاههای نظری
یک مدل نظری ارزشمندی به خوبی می تواند میزان تأثیرگذاری والدین در فعالیت های بدنی کودکان را شرح دهد، مدل ارزشی- انتظاری اکلز و هارولد است ک در سال 1992 تدوین شد. این مدل اصولاً بگونه ای طرتاحی شد که به روشنی مطالعات مربوط به ورزش و فعالیت های بدنی استفاده کرد. از سوی دیگر، توسعه این مدل به صورتی است که بوسیله آن میتوان رفتارهای اجتماعی والدین و تأثیر آن را روی رفتارهای کودکان شرح داد.
براساس این مدل رفتارهای اجتماعی والدین هم روی توقع آنها برای دستیابی فرزندانشان به موفقیت و هم روی ارزشی که والدین برای این موفقیت ها قائل هستند تأثیر گذارند.
معمولاً والدین از فرزندانشان انتظار دارند که در فعالیت های بدنی و ورزش های گوناگون به موفقیت دست پیدا کنند وا ز سوی دیگر به ارزش و اهمیتی که برای این موفقیت ها قائل می شوند تأثیر بسیار زیادی روی فرزندان خود میگذارند تا آنها بتوانند این رفتارهای مطلوب را ادامه دهند و برای توسعه آنها تلاش کنند.
براساس مدل ارزشی – انتظاری، والدین با در نظر گرفتن نقش جنسیتی فرزندان( دختر و یا پسربودن) روی طبیعت و دامنه رفتارهای اجتماعی آنها تأثیر می گذارند و می تواند رفتارهای فرزندان را تحت تأثیر قرار دهند. مثلاً برخی از والدین اعتقاد دارند که پسرها نسبت به دخترها باید بیشتر درگیر فعالیت های بدنی و ورزشی بشوند، به همین دلیل برای ارتقای فعالیت های بدنی فرزندان پسر خود به سختی تلاش می کنند.
انواع تأثیرگذاری اجتماعی
والدین با استفاده از روشهای گوناگون و از طریق هدایت فرزندان خود به شرکت در فعالیت های بدنی می توانند آنها را به سمت اجتماعی شدن سوق دهند.
چهار رفتار اجتماعی گوناگون و ویژه وجود دارند که می توانند روی رفتارهای ناشی از فعالیت بدنی بچه ها تأثیرگذار باشند. این رفتارها که عبارتند از: تشویق والدین، مشارکت و همراهی والدین در فعالیت های حرکتی،نقش تسهیل کنندگی، نقش مدل گونه والدین.
1- تشویق والدین:
والدین به روش های گوناگون می توانند فرزندان خود را تشویق کنند. تشویق والدین درباره هدایت کردن بچه ها نسبت به فعالیتهای بدنی می تواند بصورت کلامی و کاملاً شکار و یا بصورت غیرکلامی انجام گیرد.گاهی اوقات می توان از بچه ها درخواست کرد که بیرون از محیط منزل، به فعالیت های بدنی بپردازند یا اینکه مدت زمان کمی را صرف تماشای تلویزیون کنند تا بتوانند زمان بیشتری را به فعالیت های بدنی بپردازند. از سوی دیگر، می توان به صورت غیرمستقیم تلاش کرد تا میزان علاقمندی و درگیری آنها را در فعالیت های بدنی افزایش داد. مطالعات گوناگون نشان داده است که بچه ها د رسنین پائین اعتماد بسیار زیادی به بزرگسالان خود دارند( خصوصاً والدین) مثلاً بچه ها به اطلاعاتی که والدین از میزان توانایی آنها برای فعالیت های بدنی در اختیارشان قرار می دهند اعتماد زیادی دارند
شامل 10 صفحه فایل word قابل ویرایش