فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 26 صفحه
چکیده
پوشش زن از احکام مشترک میان همه ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) است که هر کدام جداگانه اهمیت و جایگاه آن را مورد تأکید قرار داده‌اند؛ تنها تفاوت در حدود حجاب و گاه فلسفه آن می‌باشد. در آیین یهود، بر استفاده از پوشش سراسری برای اندام و پوشش سر تأکید شده است؛ البته در مورد دختران مجرد، موی سر به شرط سادگی می‌تواند مشخص باشد. به عبارت دیگر در یهودیت، رعایت حجاب متلازم با تأهل است؛ حال آن که در آیین مسیحیت، تجرد مقدس شمرده می‌شود، لذا رعایت پوشش کامل و پرهیز از آرایش و جلوه‌گری برای از بین بردن زمینه تحریک در جامعه، به صورت شدیدتری دنبال شده است؛ چرا که رهبانیت و ترک لذایذ دنیوی از اصول این دین بوده و فلسفه پوشش هم به همین امر برمی‌گردد. در اسلام رعایت حجاب به منظور حفظ پاکی و قداست زن و اجتماع مورد توجه خاص قرار گرفته و حدود آن با توجه به آیات و روایات، پوشاندن همه بدن به جز وجه و کفین معرفی شده است.
1) مقدمه
تحقیق در ادیان ابراهیمی[1]، نشانگر آن است که این ادیان از اشتراکات بسیاری برخوردارند. این اشتراک نظر، نه تنها در اصول کلی اعتقادی مثل ایمان به خدا، نبوت و معاد قابل ملاحظه است، بلکه در فروع و احکام دین نیز دستورات مشابهی مانند نماز، روزه، دعا، زیارت و حتی بعضی شعائر دینی وجود دارد و البته در تعالیم اخلاقی، این تشابه در مواردی به حداعلی می‌رسد. به طوری که دعوت به فضائل اخلاقی از قبیل راستی، درستکاری، صبر، گذشت، فداکاری، خدمت به دیگران و نیز رعایت عفت در مقابل هوس‌ها و نفسانیات و به طور کلی اموری که اغلب مشترکاً گناه شمرده می‌شوند، از ارکان زندگی اخلاقی پیروان می‌باشد. در همه این ادیان، رسولان به عنوان الگوی دینی از پاک‌ترین و عفیف‌ترین انسانها به حساب می‌آیند و روحانیون ایشان از مرد و زن، پارساترین پیروان می‌باشند.
از دیگر اموری که مورد توجه خاص همه ادیان الهی بوده، مسأله «پوشش زنان یا حجاب» است؛ به‌طوریکه در سیرة زنان مقدس آنها، علاوه بر عفت‌پیشگی و منزه از خطا بودن، پوشش کاملی دیده می‌شود که زنان مومن این ادیان، هنوز در زی آن می‌باشند.
بنابراین با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله به بررسی تطبیقی ضرورت پوشش زنان و حدود آن در سه آیین بزرگ یهود، مسیحیت و اسلام با توجه به نص تعالیم کتب مقدس آنان خواهیم پرداخت تا روشن شود که در هر کدام از این سه دین بزرگ الهی، حجاب از چه جایگاه و اهمیتی برخوردار است و حدود و ثغور آن تا کجاست.
1) حجاب در آیین یهود 1-1) ضرورت عفاف و حجاب در آیین یهود
دین یهود با قدمت حدود 3300 سال[2] از قدیمی‌ترین ادیان صاحب شریعت محسوب می‌شود. در تعالیم یهود، اعم از کتاب آسمانی و سنت و سیره پیامبران و بزرگان بنی اسرائیل، علاوه بر اشاره به رعایت عفاف و پاکدامنی و تأکید بر حجاب زنان، همواره قوانینی برای حفظ عفت عمومی وجود داشته است و اگرچه در اثر پراکندگی قوم یهود، تفاوت‌هایی در کیفیت رعایت آن مشاهده می‌شود، اما به‌هرحال می‌توان از متون مقدس این آیین، قاعده اصلی و روش کلی را به‌دست آورد، هرچند که بعضی از پیروان کنونی بدان پایبندی کافی نشان نمی‌دهند.
اهمیت رعایت عفاف در مهمترین دستورات خداوند به حضرت موسی (ع) در کوه طور که «ده فرمان» نامیده می‌شود با این عبارات بیان شده است:
فرمان هفتم: زنا مکن
فرمان دهم: و بر زن همسایه‌ات طمع نورز و... (تورات، سفرتثنیه: 5/7و10؛ سفر خروج: 20/14و17) که هر دو حکم به رعایت عفت جنسی و حریم ارتباط زنان و مردان بیگانه اشاره دارد.
در تورات نیز بر اهمیت رعایت عفت در مورد دختران تأکید شده است: «دختر خود را بی‌عصمت مساز و او را به فاحشگی وامدار. مبادا زمین مرتکب زنا شود و زمین پر از فجور گردد» (همان، سفر لاویان: 19/30).
علاوه بر این عباراتی در تورات و نیز کتب انبیاء وجود دارد که رواج استفاده از حجاب سر و اندام و حتی صورت با روبند یا برقع را در قوم حضرت ابراهیم (ع) و نیز بنی‌اسرائیل نشان می‌دهد؛ چنان‌که آمده است:
تحقیق درباره بررسی و ارزیابی اشتراک حجاب در ادیان ابراهیمی
