ساره
همسر ابراهیم خلیل الرحمن(ع)
احمد حیدری
تاریخ بشریت در حافظة خویش نام مردان و زنان بسیاری را به عنوان چهره‌های تابناک، قهرمان و اسوه‌های جاوید انسانیت، اخلاق، کرامت و فضیلت ثبت کرده است تا سیر و سلوک آنان برای همیشه، ره پویان صراط مستقیم را راهنمای عمل باشد.
ساره، همسر حضرت ابراهیم(ع)، از جمله زنانی است که مرکب عمل را در میدان فضایل رانده و به مراتب بلندی از کمال رسیده است. آنچه می‌خوانید برگهایی از زندگی، شخصیت و کمالات این بانوی بزرگ می‌باشد. به آن امید که توشه‌ای برای حق جویان باشد.
نسب ساره
ساره دختر عمو و دختر خالة حضرت ابراهیم(ع) بود. مادر ابراهیم و مادر ساره دوقلو و دختران «لاحِجِ پیامبر» بودند. پدر ابراهیم تارحِ بن ناحور – و عمویش – بِتوائیل بن ناحور – با این دو دختر ازدواج کردند و ابراهیم(ع) ثمرة ازدواج اول، و ساره ثمرة ازدواج دوم بود. البته مادر ساره قبل از بتوائیل با «هامان»، برادر ابراهیم ازدواج کرده و ثمرة آن ازدواج جناب لوط پیامبر بود. بنابراین لوط هم برادرزاده و هم خاله‌زادة ابراهیم بود و ساره و لوط از طرف مادر، برادر و خواهر بودند. [1]
ازدواج
ساره همچنان که رشد می‌کرد و به سن بلوغ می‌رسید، جمال و زیبایی خیره کننده‌اش نمودار می‌شد. او از زیباترین زنان و حوریه‌ای به صورت انسان و آیتی از آیات الهی در حسن و جمال بود. [2] علاوه بر آن، او از زنان ثروتمند زمان خود بود و زراعت و دامهای بسیار داشت. به طور طبیعی چنین کسانی را خواستگاران فراوانی است، به خصوص از ثروتمندان، دنیاداران و حاکمان که به وصلت چنین زنانی رغبت بسیار دارند و به طور معمول، زیبارویان صید حرم چنین کسانی‌اند ولی ساره را هوای دیگر در سر است. ساره نه به دنبال جاه و جلال و مال و منال دنیوی، بلکه در پی فضائل و کمالات اخلاقی است. او پیامبرزاده‌ای بود که عشق به حق و جلوه‌های آن در نهادش فوران می‌زد و دنیا با همة دلرباییهایش نمی‌توانست نگاه قلب او را به خود مشغول دارد. به همین جهت عموزاده‌اش ابراهیم – یتیم تارح[3] - را به همسری می‌پسندد. ابراهیم گرچه از مقام و منصب دنیایی چیزی نداشت و پدرخوانده‌اش بت تراشی[4] بیش نبود، ولی جوانمردی بخشنده و بزرگوار بود که فضایل اخلاقی او نقل هر مجلسی بود و دوست و دشمن بدان اعتراف داشتند چه اینکه وقتی بت‌پرستان با بتهای شکسته مواجه شدند و به پی‌جویی بت شکن برآمدند، همگی گفتند:
«مَن فَعَل هذا بالهتنا انه لَمِن الظالمین * قالوا سمعنا فَتیً یَذکرهم یُقالُ لَه ابراهیم»[5]
«چه کسی با خدایان ما چنین کرده است، به درستی که او از ستمکاران است. گفتند می‌شنیدیم جوانی کریم و بخشنده به نام ابراهیم از خدایان ما بد می‌گفت (و حتماً کار اوست)».
ساره دیده بود که عموزاده‌اش ابراهیم با اینکه در جامعه جاهلی و بت پرست به دنیا آمده و با اینکه ولیّ و سرپرست او، آزر، بت پرست بود ولی او از همان اوان نوجوانی از همة خدایان باطل و ساختگی رو گرداند و با استدلال متین و استوار خدایی ستارگان، ماه، خورشید و هر خدای ناپایداری را ابطال کرد و با پدرخوانده به محاجّه برخاست و او را از بت پرستی نهی کرد. ساره، ابراهیم(ع) را همان گمشدة خود یافت و با عشق و علاقة تمام او را به همسری برگزید و خود و همة اموالش را به وی بخشید و با برادرش لوط، به ابراهیم ایمان آورد و نبوت وی را تصدیق کرد[6] و در کنار وی همة سختیها را تحمل نمود.
شامل 28 صفحه word
دانلود تحقیق ساره، همسر حضرت ابراهیم