چکیده : نقوش برجسته ها یکی از مهمترین اسناد معتبری هستند که زبان گویای تمدن این سرزمین کهن می باشند. اما این کتابهای گویای صخره ای در بستر موقعیت جغرافیایی شکل گرفته اند . موقعیت جغرافیایی یک سرزمین را می توان جایگاه آن مکان در روی کره زمین و دوری و نزدیکی آن نسبت به دریا ، کوه وغیره دانست . هدف اصلی این پژوهش یافتن ارتباطی بین موضوع نقوش برجسته های دوره ساسانی و مکان آن ها می باشد . بی شک عوامل جغرافیایی متعدد در به وجود آمدن این نقوش بی تأثیر نبوده اندو چه بسا اگر یکی از این عوامل موجود نمی بود ، ممکن بود نقوش در آن مناطق شکل نمی گرفتند. در این پژوهش محیط های مورد استفاده نقوش برجسته ها ، از لحاظ موقعیت مکانی به سه دسته مکان های مذهبی ، نظامی و شکارگاهی ، و از لحاظ موقعیت طبیعی به دو دسته دشت و تنگه تقسیم شده اند. درواقع برای پاسخ به این پرسش که آیا بین نوع مکان (نظامی، مذهبی و شکارگاهی) و تعداد نقوش رابطه وجود دارد؟ و یا این که آیا بین مکان جغرافیایی (رو به دشت و یا رو به تنگه بودن) و تعداد نقوش برجسته¬ها در دوره ساسانی رابطه وجود دارد؟ از آزمون خی دو نکویی برازش بهره بردیم. همچنین جداول توصیفی جهت دوری و نزدیکی نقوش به شهرهای اصلی با فاصله 5 کیلومتر ، رودخانه ها و چشمه ها و آتشکده ها تنظیم گردیده است.
پایان نامه : تحلیل موضوعی – مکانی نقوش برجسته سنگی دوره ساسانی