حمد و ستایش خداوند و پیامبران به ویژه نبی مکرم اسلام حضرت محمد صلوات الله علیه و خاندانش از پُر بسامدترین واژه های دیباچه ی متون فارسی است. در آغاز قرآن، خداوند کریم با آوردن سوره حمد در صدد بر آمده است تا اشرف مخلوقات را از زبان خود شکر گزاری بیاموزد و با آوردن بیست و چهار بار ترکیب «الحمد لله» در کل قرآن آن را مورد تأکید قرار دهد. نهج البلاغه که گرد آوری منتخبی از خطبه های امیر المومنین علی علیه السلام است به تأسّی از قرآن ایراد شده است؛ خطبه ی اوّل کامل به وصف و ستایش خالق هستی و بر شمردن نعمت های خداوند و سیر خلقت تا آفرینش آدم علیه السلام و پیامبران و توصیف پیامبر ختمی مرتبت اختصاص یا فته است که از خطبه های بی نظیر آن حضرت است؛ این خطبه، تأثیری نمایان در نویسندگان و شعرای عرب و عجم گذاشته است. سی و شش خطبه ی دیگر نیز با حمد و سپاس خداوند آغاز می شود.
پایان نامه تأثیر خطبه ی اوّل نهج البلاغه بر دیباچه های متون نظم و نثر ادب فارسی
